1 A tëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Entonces Job respondió:

2 " Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?

“En verdad yo sé que es así, Pero ¿cómo puede un hombre ser justo delante de Dios ?

3 N ë rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.

Si alguien quisiera discutir con El, No podría contestar ni una vez entre mil.

4 P erëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?

Sabio de corazón y robusto de fuerzas, ¿Quién Lo ha desafiado sin sufrir daño ?

5 A i vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.

Dios es el que remueve los montes, y éstos no saben cómo Cuando los vuelca en Su furor;

6 A i e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.

El es el que sacude la tierra de su lugar, Y sus columnas tiemblan.

7 U rdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.

El que manda al sol que no brille, Y pone sello a las estrellas;

8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.

El que solo extiende los cielos, Y anda sobre las olas del mar;

9 K a bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.

El es el que hace la Osa, el Orión y las Pléyades, Y las cámaras del sur;

10 A i bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.

El que hace grandes cosas, inescrutables, Y maravillas sin número.

11 J a, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.

Si El pasara junto a mí, no Lo vería; Si me pasara adelante, no Lo percibiría.

12 J a, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: Çfarë po bën??".

Si El arrebatara algo, ¿quién Lo impediría ? Quién podrá decirle: ‘¿Qué haces ?’

13 P erëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.

Dios no retirará Su ira; Debajo de El quedan humillados los que ayudan al Rahab (monstruo marino).

14 S i mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?

¿Cómo puedo yo responderle, Y escoger mis palabras delante de El?

15 E dhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.

Porque aunque yo tuviera razón, no podría responder; Tendría que implorar la misericordia de mi Juez.

16 N ë rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,

Si yo llamara y El me respondiera, No podría creer que escuchara mi voz.

17 a i, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.

Porque El me quebranta con tempestad, Y sin causa multiplica mis heridas.

18 N uk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.

No me permite cobrar aliento, Sino que me llena de amarguras.

19 E dhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?

Si es cuestión de poder, El es poderoso; Y si es cuestión de justicia, ¿quién Lo citará?

20 E dhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.

Aunque soy justo, mi boca me condenará; Aunque soy inocente (íntegro), El me declarará culpable.

21 J am i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.

Inocente soy, No hago caso de mí mismo, Desprecio mi vida.

22 É shtë e njëjta gjë, prandaj them: "Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin".

Todo es lo mismo, por tanto digo: ‘El destruye al inocente y al impío.’

23 N ë qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.

Si el azote mata de repente, El se burla de la desesperación del inocente.

24 T oka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?

La tierra es entregada en manos de los impíos; El cubre el rostro de sus jueces; Si no es El, ¿entonces quién será?

25 T ani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.

Mis días son más ligeros que un corredor; Huyen, no ven el bien;

26 I kin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.

Se deslizan como barcos de juncos, Como águila que se arroja sobre su presa.

27 N ë qoftë se them: "Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar,"

Aunque yo diga: ‘Olvidaré mi queja, Cambiaré mi triste semblante y me alegraré,’

28 m ë hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.

Temeroso estoy de todos mis dolores, Sé que Tú no me absolverás.

29 N ë qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?

Si soy impío, ¿Para qué, pues, esforzarme en vano?

30 E dhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,

Si me lavara con nieve Y limpiara mis manos con lejía,

31 t i do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.

Aun así me hundirías en la fosa, Y mis propios vestidos me aborrecerían.

32 N ë të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.

Porque El no es hombre como yo, para que Le responda, Para que juntos vengamos a juicio.

33 N uk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.

No hay árbitro entre nosotros, Que ponga su mano sobre ambos.

34 L e të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.

Que El quite de mí Su vara, Y no me espante Su terror.

35 A tëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.

Entonces yo hablaré y no Le temeré; Porque en mi opinión yo no soy así.