1 A tëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Entonces Job le respondió:

2 " Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?

«Esto es verdad, y lo sé. ¿Cómo puede el hombre justificarse ante Dios?

3 N ë rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.

De ninguna manera pretendo contender con él, porque no podría responderle una cosa entre mil.

4 P erëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?

Su corazón es sabio, y grande es su poder; nadie puede desafiarlo y salir bien librado.

5 A i vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.

En su furor, hace polvo las montañas, y nadie sabe quién las hizo añicos.

6 A i e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.

Hace que la tierra se sacuda, y que sus bases se estremezcan;

7 U rdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.

ordena al sol no salir, y éste no sale; a las estrellas les quita su brillo;

8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.

extiende los cielos como un manto, y se pasea sobre las olas del mar;

9 K a bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.

él hizo la Osa, las Pléyades y el Orión, y las constelaciones del sur;

10 A i bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.

sus grandes maravillas nadie las puede entender; son tan numerosas que nadie las puede contar.

11 J a, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.

Si él pasara frente a mí, no lo podría contemplar; no soy capaz de entender su presencia.

12 J a, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: Çfarë po bën??".

Si él arrebata, ¿quién le hará restituir? ¿Quién puede cuestionarlo por lo que hace?

13 P erëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.

»Dios no se retracta, si se enoja; ante él se humillan incluso los más soberbios.

14 S i mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?

¿Cómo podría yo responderle? ¡No podría hallar las palabras para contradecirle!

15 E dhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.

Aun si yo fuera inocente, no me puedo defender; más bien, le rogaría que me tuviera compasión.

16 N ë rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,

Si yo quisiera hablarle, y él me respondiera, me es difícil creer que me hiciera caso.

17 a i, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.

Ya me ha enviado una lluvia de quebrantos, y sin razón me ha causado muchas heridas.

18 N uk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.

¡Son tantas mis amarguras que ni tiempo tengo de recobrar el aliento!

19 E dhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?

Si hablamos de su poder, él es más poderoso; si hablamos de llevarlo a juicio, ¿quién lo emplazará?

20 E dhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.

Si me declaro inocente, mi propia boca me condena; si me declaro perfecto, eso me hace culpable.

21 J am i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.

Aunque sea yo inocente, eso no importa, pues tengo mi vida en poca estima.

22 É shtë e njëjta gjë, prandaj them: "Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin".

»Pero hay algo más que quiero decir: Dios destruye tanto al bueno como al malo.

23 N ë qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.

Cuando ocurre algún desastre repentino, él parece burlarse de la angustia del inocente.

24 T oka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?

Cuando la tierra cae en poder de los malvados, él les cierra los ojos a los jueces. Y si esto no lo hace Dios, ¿entonces quién?

25 T ani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.

»Veo que mis días se van con gran rapidez; se van sin que yo haya sabido qué es ser feliz.

26 I kin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.

Pasan las horas como naves fugaces, como águilas que raudas caen sobre su presa.

27 N ë qoftë se them: "Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar,"

Si yo dijera: “Voy a olvidar mis lamentos, y a poner una cara alegre para seguir adelante”,

28 m ë hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.

aún me perturbarían todos mis dolores, pues nadie cree que sea yo inocente.

29 N ë qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?

Y como nadie cree en mi inocencia, ¿para qué voy a esforzarme en vano?

30 E dhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,

Aunque me lave con jabón, y me restriegue las manos con lejía,

31 t i do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.

aun así me arrojarías al muladar, ¡y mis vestidos resultarían repugnantes!

32 N ë të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.

Dios no es como yo, un simple hombre a quien yo pueda acusar y llevar a juicio.

33 N uk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.

Tampoco hay un juez entre nosotros, ante el cual podamos dirimir nuestro caso.

34 L e të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.

Nada le impide a Dios castigarme y llenarme de terror.

35 A tëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.

¡Cómo quisiera poder hablar sin temor, pero no estoy en condiciones de hacerlo!