1 Z ëri im lartohet te Perëndia dhe unë bërtas; zëri im lartohet te Perëndia dhe ai ka për të më dëgjuar.

Con mi voz clamé a Dios, A Dios clamé, y él me escuchó.

2 D itën e fatkeqësisë sime kërkova Zotin; gjatë natës dora ime mbeti e nderur pa u lodhur dhe shpirti im nuk pranoi të ngushëllohet.

Busqué al Señor cuando me vi angustiado; por las noches, sin cesar, a él levanté mis manos; pues mi alma rehusaba ser consolada.

3 M ë kujtohet Perëndia dhe rrënkoj; vajtoj dhe fryma ime dobësohet. (Sela)

Me acordé de Dios, y me sentí conmovido; al quejarme, mi ánimo decaía.

4 T i m’i mban të hapura qepallat; jam aq i turbulluar sa nuk mund të flas.

Dios no me dejaba pegar los ojos; tan quebrantado estaba yo, que no podía hablar.

5 S jell ndërmënd përsëri ditët e lashta, vitet e kohëve të shkuara.

Pensaba yo en los días de antaño, en los años de tiempos pasados.

6 G jatë natës më kthehet në mendje kënga ime, mendoj thellë në zemrën time dhe fryma ime bën kërkime.

Me acordaba de mis cánticos nocturnos, y en mi corazón meditaba, y mi espíritu inquiría:

7 A do të më hedhë poshtë për gjithnjë Zoti? E nuk do të më pëlqejë më kurrë?

«¿Nos abandonará el Señor para siempre? ¿Acaso no volverá a tratarnos con bondad?

8 D he mirësia e tij ka marrë fund për gjithnjë dhe falja e tij ka munguar për brezat e ardhshme?

¿Se habrá agotado para siempre su misericordia? ¿Habrá puesto fin para siempre a su promesa?

9 V allë Perëndia e ka harruar mëshirën dhe në zemërimin e tij u ka dhënë fund dhembshurive të tij? (Sela)

¿Se habrá olvidado Dios de tener misericordia? ¿Habrá, en su enojo, puesto un límite a su piedad?»

10 U në kam thënë: "Shkaku i hidhërimit tim është se dora e djathtë e Shumë të Lartit ka ndryshuar".

También me dije: «Debo estar enfermo. ¿Cómo puedo pensar que la diestra del Altísimo ha cambiado?

11 D o t’i kujtoj veprat e Zotit; po, do të kujtoj mrekullitë e tua të kohëve të kaluara,

Es mejor que haga memoria de las obras del Señor.» Sí, haré memoria de tus maravillas de antaño;

12 d o të mendohem thellë për gjithë veprat e tua dhe do të kem parasysh bëmat e tua.

meditaré en todas tus obras, y proclamaré todos tus hechos.

13 O Perëndi, jeta jote është e shenjtë; cili Perëndi është i madh si Perëndia?

Santo es, oh Dios, tu camino; ¿qué otro dios es tan grande como tú, Dios nuestro?

14 T i je Perëndia që kryen mrekulli; ti ke bërë të njihet forca jote midis popujve.

Tú eres el Dios que hace maravillas; has manifestado entre los pueblos tu poder.

15 M e krahun tënd ke shpenguar popullin tënd, bijtë e Jakobit dhe të Jozefit. (Sela)

Con tu brazo diste libertad a tu pueblo, a los descendientes de Jacob y de José.

16 U jërat të panë, o Perëndi, ujërat të panë dhe u trëmbën; edhe humnerat u drithtuan.

Cuando las aguas te vieron, oh Dios, cuando las aguas te vieron, sintieron temor, y hasta los abismos se estremecieron.

17 R etë derdhën përmbytje uji, qiejtë gjëmuan dhe shigjetat e tua vepruan.

Las nubes derramaron torrentes de agua, los cielos retumbaron, y atronaron tus rayos;

18 G jëmimi i bubullimës sate ishte në vorbullën, vetëtimat ndriçuan botën dhe toka u tund dhe u drodh.

resonó en el torbellino la voz de tu trueno; tus relámpagos iluminaron el mundo, y la tierra tembló y se estremeció.

19 T i e hape rrugën tënde në mes të detit, shtegun tënd në mes të ujërave të mëdha, dhe gjurmët e tua nuk u njohën.

Te abriste paso en el mar, y atravesaste las muchas aguas, aunque nadie vio jamás tus pisadas,

20 T i e udhëheq popullin tënd si një kope me dorën e Moisiut dhe të Aaronit.

y por medio de Moisés y de Aarón guiaste a tu pueblo como a un rebaño.