1 A tëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Entonces Job les respondió:

2 " Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

«¿Cuándo va a dejar de amargarme la vida y de herirme con sus palabras?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

¡Ya es mucho lo que me han ofendido! ¿No les da vergüenza ofenderme tanto?

4 E dhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

Aun admitiendo que haya errado, las consecuencias son asunto mío.

5 P or në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

Pero ustedes se creen mejores que yo, y me echan en cara mi vergüenza.

6 m ësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

Bien saben ustedes que Dios me ha derribado, y que me tiene atrapado en su red.

7 J a, unë bërtas: "Dhunë!," por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

Sufro de violencia, y él no me escucha; le pido ayuda, y no me hace justicia.

8 M ë ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

Me ha cerrado el paso, me impide avanzar; mi camino está envuelto en las tinieblas.

9 M ë ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

Me ha despojado de mis riquezas; ¡me ha arrebatado mi corona!

10 M ë ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

Por todos lados me acosa. Estoy acabado. ¡Soy como un árbol frondoso, arrancado de raíz!

11 Z emërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

Dios ha descargado su enojo contra mí, y me cuenta como uno de sus enemigos.

12 U shtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

Reclutó contra mí a ejércitos de calamidades, y los hizo acampar alrededor de mi casa.

13 A i ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

»Hasta a mis hermanos los ha alejado de mí; mis amigos me ven y se alejan, como de un extraño.

14 F arefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

Mis parientes se mantienen a distancia; mis conocidos me tienen olvidado.

15 S hërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

Los visitantes me ven como a un extraño; las criadas de mi casa me desconocen.

16 T hërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

Llamo a mis criados, y no me hacen caso, aun cuando personalmente se lo suplico.

17 F ryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

Mi propia esposa no soporta mi aliento, cuando me acerco y le pregunto por nuestros hijos.

18 E dhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Los jóvenes imberbes me miran con desdén, y en cuanto me levanto hablan mal de mí.

19 T ërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

Sufro el desprecio de mis propios amigos; mis seres queridos me han vuelto la espalda.

20 K ockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

Tengo la piel y la carne pegadas a los huesos, y los dientes se me caen de las encías.

21 M ëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

»¡Amigos míos, por favor, apiádense de mí, que sobre mí ha caído la mano de Dios!

22 P se më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

Ustedes me persiguen como el mismo Dios, ¿y todavía no se hartan de devorarme?

23 A h sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

¡Cómo quisiera que mis palabras se escribieran, y que en un libro quedaran registradas!

24 s ikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

¡Cómo quisiera que se grabaran con cincel, y para siempre quedaran esculpidas en piedra!

25 P or unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

Yo sé que mi Redentor vive, y que al final se levantará del polvo.

26 M bas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

También sé que he de contemplar a Dios, aun cuando el sepulcro destruya mi cuerpo.

27 D o ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

Yo mismo seré quien lo vea, y lo veré con mis propios ojos, aun cuando por dentro ya estoy desfalleciendo.

28 N ë rast se thoni: "Pse e persekutojmë?"; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

Si ustedes me persiguen, pregúntense por qué, ya que el origen de mis males soy yo mismo.

29 j u druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim".

Tiemblen de miedo ante la espada, pues con ella Dios castiga toda clase de maldad. Así sabrán que hay alguien que juzga.»