1 A tëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Тогава Иов в отговор рече:

2 " Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

До кога ще оскърбявате душата ми, И ще ме съкрушавате с думи?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

Десет пъти вече стана ме укорявате, Но пак не ви е срам, че ми смайвате главата.

4 E dhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

Даже ако наистина съм съгрешил, Грешката ми остава с мене.

5 P or në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

Ако непременно искате да се големеете над мене И да хвърляте против мене укора ми,

6 m ësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

Знайте сега, че Бог ме повали И ме обиколи с мрежата Си.

7 J a, unë bërtas: "Dhunë!," por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

Ето, викам: Неправда! Но няма кой да ме чуе; Издавам вик за помощ, но няма съд.

8 M ë ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

Той е преградил пътя ми, та не мога да премина, И турил е тъмнина в пътеките ми,

9 M ë ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

Съблякъл ме е от славата ми, И отнел е венеца от главата ми.

10 M ë ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

Съкрушил ме е отвсякъде, и аз отивам; И изкоренил е надеждата ми като дърво.

11 Z emërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

Запалил е тоже против мене гнева Си, И счита ме като един от враговете Си.

12 U shtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

Полковете Му настъпват заедно, Та заздравяват пътя си против мене, И разполагат се в стан около шатъра ми.

13 A i ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

Отдалечил е от мене братята ми; И ония, които ме познаваха, станаха съвсем чужди за мене.

14 F arefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

Оставиха ме ближните ми, И забравиха ме познайниците ми.

15 S hërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

Ония, които живеят в дома ми, И слугините ми считат ме като чужд; Странен станах в очите им.

16 T hërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

Викам слугата си, и не отговаря, При все че с устата си му се моля.

17 F ryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

Дъхът ми е отвратителен на жена ми, И дъхът ми на чадата на чреслата ми.

18 E dhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

И самите малки деца ме презират; Когато ставам говорят против мене.

19 T ërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

Всичките ми по-близки приятели се погнусяват от мене; И ония, които възлюбих, обърнаха се против мене.

20 K ockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

Костите ми залепват за кожата ми и за месата ми; И отървах се само с кожата на зъбите си.

21 M ëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

Смилете се за мене, смилете се за мене, вие приятели мои! Защото ръката Божия се допря до мене.

22 P se më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

Защо ме гоните като че ли сте Бог, И не се насищате от плътта ми?

23 A h sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

О, да можеха да се напишат думите ми! Да се начертаеха на книга!

24 s ikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

Да се издълбаеха на скала за всегда С желязна писалка и олово!

25 P or unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

Защото зная, че е жив Изкупителят ми, И че в последно време ще застане на земята;

26 M bas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

И, като изтлее след кожата ми това тяло, Пак вън от плътта си ще видя Бога:

27 D o ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

Когото сам аз ще видя, И очите ми ще гледат, и то не като чужденец, За тая гледка дробовете ми се топят дълбоко в мене.

28 N ë rast se thoni: "Pse e persekutojmë?"; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

Ако кажете, Как ще го гоним, Тъй като причината на това страдание се намира в самия него!

29 j u druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim".

Тогава бойте се от меча; Защото гневни са наказанията, нанесени от меча, За да познаете, че има съд.