1 A tëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Respondió entonces Job y dijo:

2 " Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

«¿Hasta cuándo angustiaréis mi alma y me moleréis con palabras?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

Ya me habéis insultado diez veces, ¿no os avergonzáis de injuriarme?

4 E dhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

Aun siendo verdad que yo haya errado, sobre mí recaería mi error.

5 P or në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

Pero si vosotros os jactáis contra mí, y contra mí alegáis mi oprobio,

6 m ësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

sabed ahora que Dios me ha derribado, y me ha atrapado en su red.

7 J a, unë bërtas: "Dhunë!," por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

Yo grito: “¡Agravio!”, pero no se me oye; doy voces, pero no se me hace justicia.

8 M ë ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

Dios ha cercado con valla mi camino y no puedo pasar; y sobre mis veredas ha tendido tinieblas.

9 M ë ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

Me ha despojado de mi gloria y ha quitado la corona de mi cabeza.

10 M ë ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

Por todos lados me ha arruinado, y perezco; ha hecho que pase mi esperanza como un árbol arrancado.

11 Z emërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

Hace arder contra mí su furor y me tiene por uno de sus enemigos.

12 U shtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

A una vienen sus ejércitos, se atrincheran contra mí, y acampan en derredor de mi morada.

13 A i ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

»Hace que de mí se alejen mis hermanos, y que mis conocidos, como extraños, se aparten de mí.

14 F arefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

Mis parientes se detienen; mis conocidos me olvidan.

15 S hërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

Los moradores de mi casa y mis criadas me tienen por extraño; forastero soy yo ante sus ojos.

16 T hërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

Llamo a mi siervo y no responde, aun cuando con mi propia boca le suplico.

17 F ryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

Mi aliento ha venido a ser extraño a mi mujer, aunque por los hijos de mis entrañas le rogaba.

18 E dhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Incluso los muchachos me desprecian, y al levantarme hablan contra mí.

19 T ërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

Todos mis íntimos amigos me aborrecen; los que yo amo se vuelven contra mí.

20 K ockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

Mi piel y mi carne se han pegado a mis huesos, y he escapado con sólo la piel de mis dientes.

21 M ëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

¡Vosotros, mis amigos, tened compasión de mí! ¡Tened compasión de mí, porque la mano de Dios me ha tocado!

22 P se më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

¿Por qué vosotros me perseguís, lo mismo que Dios, y ni aun de mi carne os saciáis?

23 A h sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

»¡Quién diera ahora que mis palabras fueran escritas! ¡Quién diera que se escribiesen en un libro,

24 s ikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

o que con cincel de hierro y con plomo fueran esculpidas en piedra para siempre!

25 P or unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

Pero yo sé que mi Redentor vive, y que al fin se levantará sobre el polvo,

26 M bas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

y que después de deshecha esta mi piel, en mi carne he de ver a Dios.

27 D o ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

Lo veré por mí mismo; mis ojos lo verán, no los de otro. Pero ahora mi corazón se consume dentro de mí.

28 N ë rast se thoni: "Pse e persekutojmë?"; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

»Deberíais decir: “¿Por qué lo perseguimos, si la raíz de su situación está en él mismo?”

29 j u druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim".

¡Temed vosotros delante de la espada, porque sobreviene el furor de la espada a causa de las injusticias! ¡Sabed, pues, que hay un juicio!»