1 " Pse vallë i Plotfuqishmi nuk i rezervon vetes kohëra dhe ata që e njohin nuk shohin ditët e tij?

»Puesto que no son ocultos los tiempos al Todopoderoso, ¿por qué los que lo conocen no ven sus días?

2 D isa zhvendosin kufijtë, marrin me forcë kopetë dhe i çojnë në kullotë;

Los malvados violan los linderos, roban los ganados y los apacientan.

3 u marrin gomarin jetimëve dhe marrin peng kaun e gruas së ve;

Se llevan el asno de los huérfanos y toman en prenda el buey de la viuda.

4 i shtyjnë jashtë rruge nevojtarët, kështu tërë të varfrit e vendit janë të detyruar të fshihen.

Hacen apartar del camino a los necesitados y todos los pobres de la tierra tienen que esconderse.

5 J a ku janë, si gomarë të egjër në shkretëtirë dalin në punën e tyre herët në mëngjes për të kërkuar ushqim; shkretëtira jep ushqim për ta dhe për bijtë e tyre.

Como asnos monteses en el desierto, salen los pobres, madrugando en busca de presa. ¡El desierto les da el sustento de sus hijos!

6 M bledhin forazhin e tyre në fushat dhe mbledhin vilet e pavjela në vreshtin e të pabesit.

En el campo recogen sus espigas, pero los malvados vendimian la viña ajena.

7 E kalojnë natën lakuriq, pa rroba, dhe nuk kanë me se të mbulohen nga të ftohtit.

Al desnudo fuerzan a dormir sin ropa, sin cobertura contra el frío.

8 T ë lagur nga rrebeshet që vijnë nga malet, për mungesë strehe shtrëngohen pas shkëmbinjve.

En los montes se empapan con la lluvia y se abrazan a las peñas faltos de refugio.

9 T ë tjerë e rrëmbejnë nga gjiri jetimin dhe marrin pengje nga të varfrit.

Quitan del pecho a los huérfanos, y del pobre toman en prenda.

10 E detyrojnë të varfrin të shkojë pa rroba dhe u marrin duajt të uriturve.

Al desnudo hacen caminar sin ropas y a los hambrientos quitan las gavillas.

11 B ëjnë vaj midis mureve të të pabesëve, e shtrydhin rrushin në trokull, por kanë etje.

Dentro de sus muros exprimen el aceite; pisan los lagares, pero mueren de sed.

12 V ajtimi i atyre që po vdesin ngrihet nga qyteti, shpirti i të plagosurve kërkon ndihmë, por Perëndia nuk i vë mend të keqes që u ka bërë.

En la ciudad gimen los moribundos y clama el alma de los heridos de muerte, pero Dios no atiende su oración.

13 T ë tjerë janë armiq të dritës, nuk njohin rrugët e saj dhe nuk qëndrojnë në shtigjet e saj.

»Ellos son los que, rebeldes a la luz, no conocen sus caminos, ni permanecen en sus sendas.

14 V rasësi ngrihet në të gdhirë, për të vrarë të varfrin dhe nevojtarin; natën përkundrazi sillet si vjedhësi.

Al amanecer se levanta el asesino, el que mata al pobre y al necesitado y de noche es como un ladrón.

15 S yri i shkelësit të kurorës bashkëshortore pret muzgun duke menduar: Askush nuk do të më shohë,," dhe vë një vel mbi fytyrën e tij.

La noche está aguardando el ojo del adúltero, del que dice: “No me verá nadie”, y esconde su rostro.

16 N atën depërtojnë nëpër shtëpitë; ditën rrinë mbyllur; nuk e njohin dritën.

En las tinieblas minan las casas que de día para sí señalaron. No conocen la luz.

17 M ëngjesi është për ta si hija e vdekjes, sepse ata i njohin mirë tmerret e hijes së vdekjes.

La mañana es para todos ellos como sombra de muerte; pues, si son reconocidos, terrores de sombra de muerte los asaltan.

18 K alojnë shpejt mbi sipërfaqen e ujërave, pjesa e tyre është e mallkuar mbi tokë, dhe askush nuk do të hynte më në vreshtat e tyre.

»Huyen ligeros como corriente de aguas, su porción es maldita en la tierra y no andarán por el camino de las viñas.

19 A shtu si thatësia dhe vapa tretin ujërat e dëborës, kështu bën edhe Sheoli me atë që ka mëkatuar.

Como la sequía y el calor arrebatan las aguas de la nieve, así también el seol a los pecadores.

20 G jiri i nënës e harron, krimbat e hanë duke e shijuar; atë nuk do ta kujtojnë më; i keqi do të pritet si një dru.

De ellos se olvidará el seno materno; de su dulzor gustarán los gusanos; nunca más habrá de ellos memoria: ¡Como un árbol serán talados los impíos!

21 A i gëlltiste gruan shterpë që nuk ka fëmijë dhe nuk i bënte asnjë të mirë gruas së ve!

»Afligió a la mujer estéril, la que no concebía, y nunca se portó bien con la viuda.

22 P or Perëndia me forcën e tij tërheq tutje të fuqishmit dhe, në qoftë se shfaqen përsëri, asnjeri nuk mund të jetë i sigurt për jetën e tij.

En cambio, aventaja en poder a los fuertes. ¡Cuando se levanta, nadie está seguro de su vida!

23 U jep siguri dhe ata i besojnë asaj; megjithatë sytë e tij kundrojnë rrugët e tyre.

»Dios les da seguridad y confianza, pero sus ojos vigilan los caminos de ellos.

24 N grihen për pak kohë, por pastaj nuk janë më; rrëzohen dhe çohen tutje si gjithë të tjerët; priten si kokat e kallinjve të grurit.

Por un momento son exaltados, pero pronto desaparecen y son abatidos como todos los demás: encerrados son y cortados como cabezas de espiga.

25 N ë qoftë se nuk është kështu, kush mund të më përgënjeshtrojë dhe të shfuqizojë vlerën e fjalëve të mia?".

¿O no es esto así? ¿Quién me desmentirá ahora o reducirá a nada mis palabras?»