1 " Pse vallë i Plotfuqishmi nuk i rezervon vetes kohëra dhe ata që e njohin nuk shohin ditët e tij?

Почему Всемогущий не назначит время для суда? Почему те, кто знает Его, этих дней ожидают тщетно?

2 D isa zhvendosin kufijtë, marrin me forcë kopetë dhe i çojnë në kullotë;

Люди передвигают межи, пасут украденные стада.

3 u marrin gomarin jetimëve dhe marrin peng kaun e gruas së ve;

У сироты угоняют осла и вола у вдовы отнимают в залог;

4 i shtyjnë jashtë rruge nevojtarët, kështu tërë të varfrit e vendit janë të detyruar të fshihen.

с дороги сталкивают бедняка, и должны скрываться все страдальцы земли.

5 J a ku janë, si gomarë të egjër në shkretëtirë dalin në punën e tyre herët në mëngjes për të kërkuar ushqim; shkretëtira jep ushqim për ta dhe për bijtë e tyre.

Словно дикие ослы в пустыне, выходят на свой труд бедные, разыскивая в степи пищу себе и детям своим.

6 M bledhin forazhin e tyre në fushat dhe mbledhin vilet e pavjela në vreshtin e të pabesit.

Жнут они не на своих полях, и виноград собирают у нечестивых.

7 E kalojnë natën lakuriq, pa rroba, dhe nuk kanë me se të mbulohen nga të ftohtit.

Не имея одежды, ночуют нагими – нечем им от стужи прикрыться.

8 T ë lagur nga rrebeshet që vijnë nga malet, për mungesë strehe shtrëngohen pas shkëmbinjve.

Секут их в горах дожди; льнут они к скалам, ища приюта.

9 T ë tjerë e rrëmbejnë nga gjiri jetimin dhe marrin pengje nga të varfrit.

От груди отнимается сирота, и младенцев у бедных берут в залог.

10 E detyrojnë të varfrin të shkojë pa rroba dhe u marrin duajt të uriturve.

Не имея одежды, ходят они нагими; нося снопы, остаются голодными.

11 B ëjnë vaj midis mureve të të pabesëve, e shtrydhin rrushin në trokull, por kanë etje.

Между стенами давят они масло из оливок; страдая от жажды, топчут они виноград.

12 V ajtimi i atyre që po vdesin ngrihet nga qyteti, shpirti i të plagosurve kërkon ndihmë, por Perëndia nuk i vë mend të keqes që u ka bërë.

Стонут в городе умирающие, и зовут на помощь уста израненных. Но Бог не замечает несправедливости. Преступления злых людей под покровом ночи

13 T ë tjerë janë armiq të dritës, nuk njohin rrugët e saj dhe nuk qëndrojnë në shtigjet e saj.

Есть те, кто восстают против света, они не знают путей его, и не следуют по ним.

14 V rasësi ngrihet në të gdhirë, për të vrarë të varfrin dhe nevojtarin; natën përkundrazi sillet si vjedhësi.

Меркнет день, и встает убийца, чтобы убить бедняка и нищего. Он крадется в ночи, как вор.

15 S yri i shkelësit të kurorës bashkëshortore pret muzgun duke menduar: Askush nuk do të më shohë,," dhe vë një vel mbi fytyrën e tij.

Ждет сумерек око распутника; он думает: «Ничьи глаза меня не увидят», – и закутывает лицо.

16 N atën depërtojnë nëpër shtëpitë; ditën rrinë mbyllur; nuk e njohin dritën.

В темноте они вламываются в дома, а днем запираются у себя; свет им неведом.

17 M ëngjesi është për ta si hija e vdekjes, sepse ata i njohin mirë tmerret e hijes së vdekjes.

Непроглядная тьма – их утро; и отрадны им ужасы кромешной тьмы. Судьба нечестивых

18 K alojnë shpejt mbi sipërfaqen e ujërave, pjesa e tyre është e mallkuar mbi tokë, dhe askush nuk do të hynte më në vreshtat e tyre.

Но они – лишь пена на глади вод; их земельный надел проклят, и никто не пойдет к ним топтать в давильне виноград.

19 A shtu si thatësia dhe vapa tretin ujërat e dëborës, kështu bën edhe Sheoli me atë që ka mëkatuar.

Сушь и зной поглощают снег, а грешников – мир мертвых.

20 G jiri i nënës e harron, krimbat e hanë duke e shijuar; atë nuk do ta kujtojnë më; i keqi do të pritet si një dru.

Позабудет их материнское чрево, полакомится ими червь; о злодеях больше никто не вспомнит, они будут сломаны, словно дерево.

21 A i gëlltiste gruan shterpë që nuk ka fëmijë dhe nuk i bënte asnjë të mirë gruas së ve!

Они притесняют бесплодную и бездетную и вдове не делают добра.

22 P or Perëndia me forcën e tij tërheq tutje të fuqishmit dhe, në qoftë se shfaqen përsëri, asnjeri nuk mund të jetë i sigurt për jetën e tij.

Но Бог и сильных одолеет Своей силой; они утвердились, но нет им за жизнь ручательства.

23 U jep siguri dhe ata i besojnë asaj; megjithatë sytë e tij kundrojnë rrugët e tyre.

Он дает им покоиться безмятежно, но глаза Его видят их пути.

24 N grihen për pak kohë, por pastaj nuk janë më; rrëzohen dhe çohen tutje si gjithë të tjerët; priten si kokat e kallinjve të grurit.

На миг вознесутся, и вот – их нет; они падают и умирают, как все; их жнут, как колосья.

25 N ë qoftë se nuk është kështu, kush mund të më përgënjeshtrojë dhe të shfuqizojë vlerën e fjalëve të mia?".

Разве это не так? Кто во лжи меня обличит и в ничто обратит мою речь?