1 " Tani përkundrazi më të rinjtë se unë më përqeshin, ata që etërit e tyre nuk do të kishin pranuar t’i vija midis qenve të kopesë sime.

А теперь они надо мной смеются – те, кто младше меня, чьих отцов я бы погнушался поместить с собаками при моих стадах.

2 F undja, për çfarë do të më shërbente forca e duarve të tyre? Fuqia e tyre është shkatërruar.

И к чему мне сила их рук, если в них истощилась мощь?

3 T ë sfilitur nga mizerja dhe nga uria, ikin natën në shketëtirën e shkretuar dhe shterpë,

Нищетой и голодом изнурены, бродят они в опаленной земле, в разоренном краю, во мраке.

4 d uke shkulur bar të hidhur pranë gëmushave dhe rrënjë gjineshtre për ushqimin e tyre.

У кустов собирают соленые травы, и корни ракитника – их еда.

5 J anë përzënë nga mjediset prej njerëzve që ulërijnë prapa tyre si të ishin vjedhës.

Гонят их из среды людей и, как ворам, кричат им вслед.

6 J anë të detyruar të jetojnë në skërkat e luginave, në shpellat e tokës dhe midis shkëmbinjve;

Им велят селиться в оврагах долин, среди скал и в расщелинах земли.

7 u lërijnë midis kaçubeve dhe shtrëngohen bashkë nën ferrishtat;

Воют они среди зарослей и жмутся друг к другу под терном.

8 n jerëz budallenj, po, njerëz pa vlerë, të dëbuar nga vendi i tyre.

Отверженный, безымянный сброд, изгнанный из страны.

9 T ani jam bërë kënga e tyre e talljes, po, jam bërë gazi i tyre.

А теперь они песней меня язвят, посмешищем для них я стал.

10 K anë tmerr nga unë, rrinë larg meje dhe nuk ngurrojnë të më pështyjnë në fytyrë.

Гнушаются меня, избегают меня и в лицо мне плевать не стыдятся.

11 M eqenëse Perëndia ka lëshuar disi litarin e çadrës sime dhe më ka poshtëruar, ata kanë thyer çdo fre para meje.

Бог сделал меня слабым и беспомощным, и они распоясались предо мной.

12 K ëta zuzarë çohen në të djathtën time, i shtyjnë larg këmbët e mia dhe përgatitin kundër meje rrugët që të më shkatërrojnë.

Эти отродья нападают на меня с правого боку, в бегство меня обращают и на погибель мне готовят осаду.

13 P rishin rrugën time, keqësojnë fatkeqësinë time, megjithëse askush nuk i ndihmon.

Заступают мне путь, все творят на беду мне – и никто им не помогает.

14 A frohen si nëpërmjet një të çare të madhe, sulen kundër meje si një stuhi.

Как сквозь брешь на меня идут, все круша, на меня бросаются.

15 M ë sulmojnë tmerre; gjuajnë nderin tim si era, dhe begatia ime zhdavaritet si një re.

Ужасы ринулись на меня: моя слава развеяна, точно ветром, и уплыло, как облако, благоденствие. Дни скорби Иова

16 U në shkrihem përbrenda, dhe ditët e hidhërimit më kanë pushtuar.

И теперь угасает во мне моя жизнь; обступили меня дни скорби.

17 N atën ndjej sikur më shpojnë kockat, dhe dhembjet më brejnë pa pushim.

Ночью ноют кости мои; боль меня гложет, не зная покоя.

18 N ga dhuna e madhe rrobat e mia deformohen, më shtrëngojnë përreth si jaka e mantelit tim.

Бог хватает одежду мою неистово; Он давит меня, как воротник рубахи.

19 A i më ka hedhur në baltë dhe jam bërë si pluhuri dhe hiri,

В грязь поверг Он меня, я стал как прах и пепел.

20 U në të bërtas ty, dhe ti nuk më përgjigjesh; të rri përpara, por ti rri duke më shikuar.

Я зову Тебя, Боже, но нет ответа; встаю, но Ты на меня не смотришь.

21 J e bërë mizor me mua; më përndjek me fuqinë e dorës sate.

Ты безжалостным стал ко мне; мощью руки Своей гонишь меня.

22 M ë ngre lart mbi erën, bën që të eci kaluar mbi të dhe më zhduk në stuhi.

Ты подхватил, помчал меня в вихре; Ты швыряешь меня прямо в рокочущую бурю.

23 E di në të vërtetë që ti më çon në vdekje, në shtëpinë ku mblidhen gjithë të gjallët.

Я знаю: Ты к смерти меня ведешь, в дом, уготованный всем живущим.

24 m e siguri nuk do ta shtrijë dorën e tij te varri, megjithëse në fatkeqësinë e tij bërtet për të kërkuar ndihmë.

О, никто не поднимет руку на бедняка, когда он призывает на помощь в своем несчастье!

25 A nuk kam qarë vallë për atë që ishte në fatkeqësi, dhe a nuk jam hidhëruar për të varfrin?

Не плакал ли я о тех, кто в беде? Разве о бедных душа моя не скорбела?

26 K ur prisja të mirën, erdhi e keqja; kur prisja dritën, erdhi errësira.

Но когда я добра ждал, пришла беда; уповал я на свет, но настала тьма.

27 Z orrët e mia ziejnë pa pushim, kanë ardhur për mua ditë vuajtjesh.

Сердце тревогой объято, покоя не ведает; для меня настали дни скорби.

28 S hkoj rreth e qark i nxirë, krejt, por jo nga dielli; ngrihem në kuvend dhe bërtas për të kërkuar ndihmë.

Хожу почерневший, но не от солнца; встаю в собрании и взываю о помощи.

29 J am bërë vëlla me çakallin dhe shok me strucin.

Я стал братом шакалам и другом совам.

30 L ëkura ime që më mbulon është nxirë dhe kockat e mia digjen nga nxehtësia.

Кожа моя чернеет и шелушится; в лихорадке тело горит.

31 Q estja ime shërben vetëm për vajtime dhe flauti im për tinguj vajtues.

На плач настроена моя арфа, и свирель моя – на напев печальный.