1 " Tani përkundrazi më të rinjtë se unë më përqeshin, ata që etërit e tyre nuk do të kishin pranuar t’i vija midis qenve të kopesë sime.

Pero ahora se ríen de mí los más jóvenes que yo, A cuyos padres yo desdeñara poner con los perros de mi ganado.

2 F undja, për çfarë do të më shërbente forca e duarve të tyre? Fuqia e tyre është shkatërruar.

¿Y de qué me serviría ni aun la fuerza de sus manos? No tienen fuerza alguna.

3 T ë sfilitur nga mizerja dhe nga uria, ikin natën në shketëtirën e shkretuar dhe shterpë,

Por causa de la pobreza y del hambre andaban solos; Huían a la soledad, a lugar tenebroso, asolado y desierto.

4 d uke shkulur bar të hidhur pranë gëmushave dhe rrënjë gjineshtre për ushqimin e tyre.

Recogían malvas entre los arbustos, Y raíces de enebro para calentarse.

5 J anë përzënë nga mjediset prej njerëzve që ulërijnë prapa tyre si të ishin vjedhës.

Eran arrojados de entre las gentes, Y todos les daban grita como tras el ladrón.

6 J anë të detyruar të jetojnë në skërkat e luginave, në shpellat e tokës dhe midis shkëmbinjve;

Habitaban en las barrancas de los arroyos, En las cavernas de la tierra, y en las rocas.

7 u lërijnë midis kaçubeve dhe shtrëngohen bashkë nën ferrishtat;

Bramaban entre las matas, Y se reunían debajo de los espinos.

8 n jerëz budallenj, po, njerëz pa vlerë, të dëbuar nga vendi i tyre.

Hijos de viles, y hombres sin nombre, Más bajos que la misma tierra.

9 T ani jam bërë kënga e tyre e talljes, po, jam bërë gazi i tyre.

Y ahora yo soy objeto de su burla, Y les sirvo de refrán.

10 K anë tmerr nga unë, rrinë larg meje dhe nuk ngurrojnë të më pështyjnë në fytyrë.

Me abominan, se alejan de mí, Y aun de mi rostro no detuvieron su saliva.

11 M eqenëse Perëndia ka lëshuar disi litarin e çadrës sime dhe më ka poshtëruar, ata kanë thyer çdo fre para meje.

Porque Dios desató su cuerda, y me afligió, Por eso se desenfrenaron delante de mi rostro.

12 K ëta zuzarë çohen në të djathtën time, i shtyjnë larg këmbët e mia dhe përgatitin kundër meje rrugët që të më shkatërrojnë.

A la mano derecha se levantó el populacho; Empujaron mis pies, Y prepararon contra mí caminos de perdición.

13 P rishin rrugën time, keqësojnë fatkeqësinë time, megjithëse askush nuk i ndihmon.

Mi senda desbarataron, Se aprovecharon de mi quebrantamiento, Y contra ellos no hubo ayudador.

14 A frohen si nëpërmjet një të çare të madhe, sulen kundër meje si një stuhi.

Vinieron como por portillo ancho, Se revolvieron sobre mi calamidad.

15 M ë sulmojnë tmerre; gjuajnë nderin tim si era, dhe begatia ime zhdavaritet si një re.

Se han revuelto turbaciones sobre mí; Combatieron como viento mi honor, Y mi prosperidad pasó como nube.

16 U në shkrihem përbrenda, dhe ditët e hidhërimit më kanë pushtuar.

Y ahora mi alma está derramada en mí; Días de aflicción se apoderan de mí.

17 N atën ndjej sikur më shpojnë kockat, dhe dhembjet më brejnë pa pushim.

La noche taladra mis huesos, Y los dolores que me roen no reposan.

18 N ga dhuna e madhe rrobat e mia deformohen, më shtrëngojnë përreth si jaka e mantelit tim.

La violencia deforma mi vestidura; me ciñe como el cuello de mi túnica.

19 A i më ka hedhur në baltë dhe jam bërë si pluhuri dhe hiri,

El me derribó en el lodo, Y soy semejante al polvo y a la ceniza.

20 U në të bërtas ty, dhe ti nuk më përgjigjesh; të rri përpara, por ti rri duke më shikuar.

Clamo a ti, y no me oyes; Me presento, y no me atiendes.

21 J e bërë mizor me mua; më përndjek me fuqinë e dorës sate.

Te has vuelto cruel para mí; Con el poder de tu mano me persigues.

22 M ë ngre lart mbi erën, bën që të eci kaluar mbi të dhe më zhduk në stuhi.

Me alzaste sobre el viento, me hiciste cabalgar en él, Y disolviste mi sustancia.

23 E di në të vërtetë që ti më çon në vdekje, në shtëpinë ku mblidhen gjithë të gjallët.

Porque yo sé que me conduces a la muerte, Y a la casa determinada a todo viviente.

24 m e siguri nuk do ta shtrijë dorën e tij te varri, megjithëse në fatkeqësinë e tij bërtet për të kërkuar ndihmë.

Mas él no extenderá la mano contra el sepulcro; ¿Clamarán los sepultados cuando él los quebrantare?

25 A nuk kam qarë vallë për atë që ishte në fatkeqësi, dhe a nuk jam hidhëruar për të varfrin?

¿No lloré yo al afligido? Y mi alma, ¿no se entristeció sobre el menesteroso?

26 K ur prisja të mirën, erdhi e keqja; kur prisja dritën, erdhi errësira.

Cuando esperaba yo el bien, entonces vino el mal; Y cuando esperaba luz, vino la oscuridad.

27 Z orrët e mia ziejnë pa pushim, kanë ardhur për mua ditë vuajtjesh.

Mis entrañas se agitan, y no reposan; Días de aflicción me han sobrecogido.

28 S hkoj rreth e qark i nxirë, krejt, por jo nga dielli; ngrihem në kuvend dhe bërtas për të kërkuar ndihmë.

Ando ennegrecido, y no por el sol; Me he levantado en la congregación, y clamado.

29 J am bërë vëlla me çakallin dhe shok me strucin.

He venido a ser hermano de chacales, Y compañero de avestruces.

30 L ëkura ime që më mbulon është nxirë dhe kockat e mia digjen nga nxehtësia.

Mi piel se ha ennegrecido y se me cae, Y mis huesos arden de calor.

31 Q estja ime shërben vetëm për vajtime dhe flauti im për tinguj vajtues.

Se ha cambiado mi arpa en luto, Y mi flauta en voz de lamentadores.