1 D he në një nga ato ditë ndodhi që, ndërsa ai po mësonte popullin në tempull dhe predikonte ungjillin, erdhën krerët e priftërinjve dhe skribët bashkë me pleqtë,

Sucedió un día, que enseñando Jesús al pueblo en el templo, y anunciando el evangelio, llegaron los principales sacerdotes y los escribas, con los ancianos,

2 d he i thanë: “Na trego me ç’autoritet i bën këto gjëra; ose kush është ai që ta dha ty këtë pushtet?.”

y le hablaron diciendo: Dinos: ¿con qué autoridad haces estas cosas? ¿o quién es el que te ha dado esta autoridad?

3 D he ai duke u përgjigjur, u tha atyre: “Edhe unë do t’ju pyes një gjë dhe ju m’u përgjigjni:

Respondiendo Jesús, les dijo: Os haré yo también una pregunta; respondedme:

4 P agëzimi i Gjonit vinte nga qielli apo nga njerëzit?.”

El bautismo de Juan, ¿era del cielo, o de los hombres?

5 D he ata arsyetonin në mes tyre duke thënë: “Po të themi prej qiellit, ai do të na thotë: "Atëherë përse nuk i besuat?".

Entonces ellos discutían entre sí, diciendo: Si decimos, del cielo, dirá: ¿Por qué, pues, no le creísteis?

6 K urse po t’i themi prej njerëzve, gjithë populli do të na vrasë me gurë, sepse ai është i bindur se Gjoni ishte një profet.”

Y si decimos, de los hombres, todo el pueblo nos apedreará; porque están persuadidos de que Juan era profeta.

7 P randaj u përgjigjen se nuk dinin nga vinte.

Y respondieron que no sabían de dónde fuese.

8 A tëherë Jezusi u tha atyre: “As unë nuk po ju them me ç’pushtet i bëj këto gjëra.”

Entonces Jesús les dijo: Yo tampoco os diré con qué autoridad hago estas cosas. Los labradores malvados (Mt. 21. 33-44; Mr. 12. 1-11)

9 P astaj filloi t’i tregojë popullit këtë shëmbëlltyrë: “Një njeri mbolli një vresht, ua besoi disa vreshtarëve dhe iku larg për një kohë të gjatë.

Comenzó luego a decir al pueblo esta parábola: Un hombre plantó una viña, la arrendó a labradores, y se ausentó por mucho tiempo.

10 N ë kohën e të vjelave, dërgoi një shërbëtor tek ata vreshtarë që t’i jepnin pjesën e vet nga prodhimi i vreshtit; por vreshtarët e rrahën atë dhe e kthyen duarbosh.

Y a su tiempo envió un siervo a los labradores, para que le diesen del fruto de la viña; pero los labradores le golpearon, y le enviaron con las manos vacías.

11 A i dërgoi përsëri një shërbëtor tjetër; por ata, pasi e rrahën dhe e shanë edhe atë, e kthyen duarbosh.

Volvió a enviar otro siervo; mas ellos a éste también, golpeado y afrentado, le enviaron con las manos vacías.

12 A i dërgoi edhe një të tretë, por ata e plagosën edhe atë dhe e përzunë.

Volvió a enviar un tercer siervo; mas ellos también a éste echaron fuera, herido.

13 A tëherë i zoti i vreshtit tha: "Çfarë duhet të bëj? Do të dërgoj djalin tim të dashur. Ndoshta, duke e parë atë, do ta respektojnë!".

Entonces el señor de la viña dijo: ¿Qué haré? Enviaré a mi hijo amado; quizá cuando le vean a él, le tendrán respeto.

14 P or vreshtarët, kur e panë, thanë midis tyre: "Ky është trashëgimtari; ejani e ta vrasim që trashëgimia të na mbetet neve".

Mas los labradores, al verle, discutían entre sí, diciendo: Este es el heredero; venid, matémosle, para que la heredad sea nuestra.

15 K ështu e nxorën jashtë vreshtit dhe e vranë. Ç’do t’u bëjë, pra, këtyre, i zoti i vreshtit?

Y le echaron fuera de la viña, y le mataron. ¿Qué, pues, les hará el señor de la viña?

16 A i do të vijë, do t’i vrasë ata vreshtarë dhe do t’ua japë vreshtin të tjerëve.” Por ata, kur e dëgjuan këtë, thanë: “Kështu mos qoftë.”

Vendrá y destruirá a estos labradores, y dará su viña a otros. Cuando ellos oyeron esto, dijeron:!! Dios nos libre!

17 A tëherë Jezusi, duke i shikuar në fytyrë, tha: “Ç’është, pra, ajo që është shkruar: "Guri që ndërtuesit e kanë hedhur poshtë u bë guri i qoshes"?

Pero él, mirándolos, dijo: ¿Qué, pues, es lo que está escrito: La piedra que desecharon los edificadores Ha venido a ser cabeza del ángulo? m

18 K ushdo që do të bjerë mbi këtë gur do të bëhet copë-copë, dhe ai mbi të cilin do të bjerë guri, do të dërrmohet.”

Todo el que cayere sobre aquella piedra, será quebrantado; mas sobre quien ella cayere, le desmenuzará. La cuestión del tributo (Mt. 21. 45-46; 22. 15-22; Mr. 12. 12-17)

19 N ë këtë moment, krerët e priftërinjve dhe skribët kërkuan të vënë dorë në të, sepse e morën vesh se ai e kishte treguar atë shëmbëlltyrë për ata, por kishin frikë nga populli.

Procuraban los principales sacerdotes y los escribas echarle mano en aquella hora, porque comprendieron que contra ellos había dicho esta parábola; pero temieron al pueblo.

20 A ta e përgjonin me kujdes dhe i dërguan disa spiunë të cilët, duke u paraqitur si njerëz të drejtë, ta zinin në gabim në ndonjë ligjëratë dhe pastaj t’ia dorëzonin pushtetit dhe autoritetit të guvernatorit.

Y acechándole enviaron espías que se simulasen justos, a fin de sorprenderle en alguna palabra, para entregarle al poder y autoridad del gobernador.

21 K ëta e pyetën duke thënë: “Mësues ne e dimë se ti flet dhe mëson drejt dhe që nuk je aspak i anshëm, por mëson rrugën e Perëndisë në të vërtetë.

Y le preguntaron, diciendo: Maestro, sabemos que dices y enseñas rectamente, y que no haces acepción de persona, sino que enseñas el camino de Dios con verdad.

22 A është e lejueshme për ne t’i paguajmë taksë Cezarit apo jo?.”

¿Nos es lícito dar tributo a César, o no?

23 P or ai, duke e kuptuar ligësinë e tyre, u tha atyre: “Përse më provokoni?

Mas él, comprendiendo la astucia de ellos, les dijo: ¿Por qué me tentáis?

24 M ë tregoni një denar: e kujt është fytyra dhe mbishkrimi që ka?.” Dhe ata, duke përgjigjur, thanë: “E Cezarit.”

Mostradme la moneda. ¿De quién tiene la imagen y la inscripción? Y respondiendo dijeron: De César.

25 A tëherë ai u tha atyre: “I jepni, pra, Cezarit atë që i përket Cezarit, dhe Perëndisë atë që është e Perëndisë.”

Entonces les dijo: Pues dad a César lo que es de César, y a Dios lo que es de Dios.

26 D he nuk mundën ta zënë në gabim në ligjëratën e tij përpara popullit dhe, të habitur nga përgjigjja e tij, heshtën.

Y no pudieron sorprenderle en palabra alguna delante del pueblo, sino que maravillados de su respuesta, callaron. La pregunta sobre la resurrección (Mt. 22. 23-33; Mr. 12. 18-27)

27 P astaj iu afruan disa saducej, të cilët mohojnë se ka ringjallje, dhe e pyetën,

Llegando entonces algunos de los saduceos, los cuales niegan haber resurrección, le preguntaron,

28 d uke thënë: “Mësues, Moisiu na la të shkruar që, nëse vëllai i dikujt vdes kishte grua dhe vdiq pa lënë fëmijë, i vëllai ta marrë gruan e tij dhe t’i ngjallë pasardhës vëllait të vet.

diciendo: Maestro, Moisés nos escribió: Si el hermano de alguno muriere teniendo mujer, y no dejare hijos, que su hermano se case con ella, y levante descendencia a su hermano.

29 T ashti, ishin shtatë vëllezër; i pari u martua dhe vdiq pa lënë fëmijë.

Hubo, pues, siete hermanos; y el primero tomó esposa, y murió sin hijos.

30 I dyti e mori për grua dhe vdiq edhe ai pa lënë fëmijë.

Y la tomó el segundo, el cual también murió sin hijos.

31 E mori pastaj i treti; dhe kështu që të shtatë vdiqën pa lënë fëmijë.

La tomó el tercero, y así todos los siete, y murieron sin dejar descendencia.

32 D he pas tyre vdiq edhe gruaja.

Finalmente murió también la mujer.

33 A tëherë, në ringjallje, e kujt do të jetë grua? Sepse që të shtatë e patën grua.”

En la resurrección, pues, ¿de cuál de ellos será mujer, ya que los siete la tuvieron por mujer?

34 D he Jezusi, duke u përgjigjur, tha atyre: “Bijtë e kësaj bote martohen dhe martojnë;

Entonces respondiendo Jesús, les dijo: Los hijos de este siglo se casan, y se dan en casamiento;

35 p or ata që do të gjenden të denjë të kenë pjesë në botën tjetër dhe në ringjalljen e të vdekurve, nuk martohen dhe nuk martojnë;

mas los que fueren tenidos por dignos de alcanzar aquel siglo y la resurrección de entre los muertos, ni se casan, ni se dan en casamiento.

36 a ta as nuk mund të vdesin më, sepse janë si engjëjt dhe janë bij të Perëndisë, duke qenë bij të ringjalljes.

Porque no pueden ya más morir, pues son iguales a los ángeles, y son hijos de Dios, al ser hijos de la resurrección.

37 D he se të vdekurit do të ringjallen, e ka deklaruar vetë Moisiu në pjesën e ferrishtes, kur e quan Zot, Perëndinë e Abrahamit, Perëndinë e Isakut dhe Perëndinë e Jakobit.

Pero en cuanto a que los muertos han de resucitar, aun Moisés lo enseñó en el pasaje de la zarza, cuando llama al Señor, Dios de Abraham, Dios de Isaac y Dios de Jacob.

38 A i nuk është perëndi i të vdekurve, por i të gjallëve, sepse të gjithë jetojnë për të.”

Porque Dios no es Dios de muertos, sino de vivos, pues para él todos viven.

39 A tëherë disa skribë morën fjalën dhe thanë: “Mësues, mirë fole.”

Respondiéndole algunos de los escribas, dijeron: Maestro, bien has dicho.

40 D he nuk guxuan më t’i bëjnë asnjë pyetje.

Y no osaron preguntarle nada más. ¿De quién es hijo el Cristo? (Mt. 22. 41-46; Mr. 12. 35-37)

41 D he ai i tha atyre: “Vallë, si thonë se Krishti është Bir i Davidit?

Entonces él les dijo: ¿Cómo dicen que el Cristo es hijo de David?

42 V etë Davidi, në librin e Psalmeve, thotë: "Zoti i tha Zotit tim: Ulu në të djathtën time,

Pues el mismo David dice en el libro de los Salmos: Dijo el Señor a mi Señor: Siéntate a mi diestra,

43 d erisa unë t’i vë armiqtë e tu si stol të këmbëve të tua".

Hasta que ponga a tus enemigos por estrado de tus pies.

44 D avidi, pra, e quan Zot; si mund të jetë bir i tij?.”

David, pues, le llama Señor; ¿cómo entonces es su hijo? Jesús acusa a los escribas (Mt. 23. 1-36; Mr. 12. 38-40; Lc. 11. 37-54)

45 D he, ndërsa gjithë populli po e dëgjonte, ai u tha dishepujve të vet:

Y oyéndole todo el pueblo, dijo a sus discípulos:

46 “ Ruhuni nga skribët, të cilët shëtisin me kënaqësi me rroba të gjata, duan t’i përshëndesin nëpër sheshe, të jenë në vendet e para në sinagoga dhe në kryet e vendit nëpër gosti;

Guardaos de los escribas, que gustan de andar con ropas largas, y aman las salutaciones en las plazas, y las primeras sillas en las sinagogas, y los primeros asientos en las cenas;

47 a ta gllabërojnë shtëpitë e te vejave dhe, për t’u dukur, bëjnë lutje të gjata. Ata do të marrin një dënim më të rëndë.”

que devoran las casas de las viudas, y por pretexto hacen largas oraciones; éstos recibirán mayor condenación.