1 " Tani përkundrazi më të rinjtë se unë më përqeshin, ata që etërit e tyre nuk do të kishin pranuar t’i vija midis qenve të kopesë sime.

But now they who are younger than I have me in derision, whose fathers I disdained to set with the dogs of my flock.

2 F undja, për çfarë do të më shërbente forca e duarve të tyre? Fuqia e tyre është shkatërruar.

Yes, how could the strength of their hands profit me? They were men whose ripe age and vigor had perished.

3 T ë sfilitur nga mizerja dhe nga uria, ikin natën në shketëtirën e shkretuar dhe shterpë,

They are gaunt with want and famine; they gnaw the dry and barren ground or flee into the wilderness, into the gloom of wasteness and desolation.

4 d uke shkulur bar të hidhur pranë gëmushave dhe rrënjë gjineshtre për ushqimin e tyre.

They pluck saltwort or mallows among the bushes, and roots of the broom for their food or to warm them.

5 J anë përzënë nga mjediset prej njerëzve që ulërijnë prapa tyre si të ishin vjedhës.

They are driven from among men, who shout after them as after a thief.

6 J anë të detyruar të jetojnë në skërkat e luginave, në shpellat e tokës dhe midis shkëmbinjve;

They must dwell in the clefts of frightful valleys (gullies made by torrents) and in holes of the earth and of the rocks.

7 u lërijnë midis kaçubeve dhe shtrëngohen bashkë nën ferrishtat;

Among the bushes they bray and howl; beneath the prickly scrub they fling themselves and huddle together.

8 n jerëz budallenj, po, njerëz pa vlerë, të dëbuar nga vendi i tyre.

Sons of the worthless and nameless, they have been scourged and crushed out of the land.

9 T ani jam bërë kënga e tyre e talljes, po, jam bërë gazi i tyre.

And now I have become their song; yes, I am a byword to them.

10 K anë tmerr nga unë, rrinë larg meje dhe nuk ngurrojnë të më pështyjnë në fytyrë.

They abhor me, they stand aloof from me, and do not refrain from spitting in my face or at the sight of me.

11 M eqenëse Perëndia ka lëshuar disi litarin e çadrës sime dhe më ka poshtëruar, ata kanë thyer çdo fre para meje.

For God has loosed my bowstring and afflicted and humbled me; they have cast off the bridle before me.

12 K ëta zuzarë çohen në të djathtën time, i shtyjnë larg këmbët e mia dhe përgatitin kundër meje rrugët që të më shkatërrojnë.

On my right hand rises the rabble brood; they jostle me and push away my feet, and they cast up against me their ways of destruction.

13 P rishin rrugën time, keqësojnë fatkeqësinë time, megjithëse askush nuk i ndihmon.

They break up and clutter my path; they urge on my calamity, even though they have no helper.

14 A frohen si nëpërmjet një të çare të madhe, sulen kundër meje si një stuhi.

As through a wide breach they come in; amid the crash they roll themselves upon me.

15 M ë sulmojnë tmerre; gjuajnë nderin tim si era, dhe begatia ime zhdavaritet si një re.

Terrors are turned upon me; my honor and reputation they chase away like the wind, and my welfare has passed away as a cloud.

16 U në shkrihem përbrenda, dhe ditët e hidhërimit më kanë pushtuar.

And now my life is poured out within me; the days of affliction have gripped me.

17 N atën ndjej sikur më shpojnë kockat, dhe dhembjet më brejnë pa pushim.

My bones are pierced in the night season, and the pains that gnaw me take no rest.

18 N ga dhuna e madhe rrobat e mia deformohen, më shtrëngojnë përreth si jaka e mantelit tim.

By the great force my garment is disguised and disfigured; it binds me about like the collar of my coat.

19 A i më ka hedhur në baltë dhe jam bërë si pluhuri dhe hiri,

has cast me into the mire, and I have become like dust and ashes.

20 U në të bërtas ty, dhe ti nuk më përgjigjesh; të rri përpara, por ti rri duke më shikuar.

I cry to You, and You do not answer me; I stand up, but You gaze at me.

21 J e bërë mizor me mua; më përndjek me fuqinë e dorës sate.

You have become harsh and cruel to me; with the might of Your hand You persecute me.

22 M ë ngre lart mbi erën, bën që të eci kaluar mbi të dhe më zhduk në stuhi.

You lift me up on the wind; You cause me to ride upon it, and You toss me about in the tempest.

23 E di në të vërtetë që ti më çon në vdekje, në shtëpinë ku mblidhen gjithë të gjallët.

For I know that You will bring me to death and to the house appointed for all the living.

24 m e siguri nuk do ta shtrijë dorën e tij te varri, megjithëse në fatkeqësinë e tij bërtet për të kërkuar ndihmë.

However, does not one falling in a heap of ruins stretch out his hand? Or in his calamity will he not therefore cry for help?

25 A nuk kam qarë vallë për atë që ishte në fatkeqësi, dhe a nuk jam hidhëruar për të varfrin?

Did not I weep for him who was in trouble? Was not my heart grieved for the poor and needy?

26 K ur prisja të mirën, erdhi e keqja; kur prisja dritën, erdhi errësira.

But when I looked for good, then evil came to me; and when I waited for light, there came darkness.

27 Z orrët e mia ziejnë pa pushim, kanë ardhur për mua ditë vuajtjesh.

My heart is troubled and does not rest; days of affliction come to meet me.

28 S hkoj rreth e qark i nxirë, krejt, por jo nga dielli; ngrihem në kuvend dhe bërtas për të kërkuar ndihmë.

I go about blackened, but not by the sun; I stand up in the congregation and cry for help.

29 J am bërë vëlla me çakallin dhe shok me strucin.

I am a brother to jackals, and a companion to ostriches.

30 L ëkura ime që më mbulon është nxirë dhe kockat e mia digjen nga nxehtësia.

My skin falls from me in blackened flakes, and my bones are burned with heat.

31 Q estja ime shërben vetëm për vajtime dhe flauti im për tinguj vajtues.

Therefore my lyre is turned to mourning, and my pipe into the voice of those who weep.