1 " A nuk kryen vallë një punë të rëndë njeriu mbi tokë dhe ditët e tij a nuk janë si ditët e një argati?
Is there not an warfare and hard labor to man upon earth? And are not his days like the days of a hireling?
2 A shtu si skllavi dëshiron fort hijen dhe ashtu si argati pret mëditjen e tij,
As a servant earnestly longs for the shade and the evening shadows, and as a hireling who looks for the reward of his work,
3 k ështu edhe mua më ranë muaj fatkeqësie dhe m’u caktuan net me dhembje.
So am I allotted months of futile, and nights of misery are appointed to me.
4 S a shtrihem, them: "Kur do të ngrihem?". Por nata është e gjatë dhe jam vazhdimisht i shqetësuar deri në agim.
When I lie down I say, When shall I arise and the night be gone? And I am full of tossing to and fro till the dawning of the day.
5 M ishi im është i mbuluar me krimba dhe me buca dheu, lëkura ime plasaritet dhe është bërë e pështirë.
My flesh is clothed with worms and clods of dust; my skin is broken and has become loathsome, and it closes up and breaks out afresh.
6 D itët e mia janë më të shpejta se masuri i një endësi dhe po harxhohen pa shpresë.
My days are swifter than a weaver’s shuttle, and are spent without hope.
7 K ujto që jeta ime është një frymë; syri im nuk do të shohë më të mirën.
Oh, remember that my life is but wind (a puff, a breath, a sob); my eye shall see good no more.
8 S yri i atij që më shikon nuk do të më shohë më; sytë e tu do të jenë mbi mua, por unë nuk do të jem më.
The eye of him who sees me shall see me no more; while your eyes are upon me, I shall be gone.
9 A shtu si reja davaritet dhe nuk duket më, kështu ai që zbret në Sheol nuk kthehet më;
As the cloud is consumed and vanishes away, so he who goes down to Sheol (the place of the dead) shall come up no more.
10 n uk do të kthehet më në shtëpinë e tij, dhe banesa e tij nuk do ta njohë më.
He shall return no more to his house, neither shall his place know him any more.
11 P randaj nuk do ta mbaj gojën të mbyllur do të flas në ankthin e frymës time; do të ankohem në hidhërimin e shpirtit tim.
Therefore I will not restrain my mouth; I will speak in the anguish of my spirit, I will complain in the bitterness of my soul!
12 A jam vallë deti apo një përbindësh i detit që ti më ruan me një roje?
Am I the sea, or the sea monster, that You set a watch over me?
13 K ur unë them: "Shtrati im do të më japë një lehtësim, shtroja ime do ta zbusë dhembjen time,"
When I say, My bed shall comfort me, my couch shall ease my complaint,
14 t i më tremb me ëndrra dhe më tmerron me vegime;
Then You scare me with dreams and terrify me through visions,
15 k ështu shpirtit tim i parapëlqen të mbytet dhe të vdesë se sa të bëjë këtë jetë.
So that I would choose strangling and death rather than these my bones.
16 U në po shpërbëhem; nuk kam për të jetuar gjithnjë; lërmë të qetë; ditët e mia nuk janë veçse një frymë.
I loathe my life; I would not live forever. Let me alone, for my days are a breath (futility).
17 Ç ’është njeriu që ti ta bësh të madh dhe të kujdesesh për të,
What is man that You should magnify him and think him important? And that You should set Your mind upon him?
18 d he ta vizitosh çdo mëngjes duke e vënë në provë në çdo çast?
And that You should visit him every morning and try him every moment?
19 K ur do ta heqësh shikimin tënd nga unë dhe do të më lësh të përcjell pështymën time?
How long will Your glance not look away from me, nor You let me alone till I swallow my spittle?
20 N ë rast se kam mëkatuar, çfarë të kam bërë ty, o rojtar i njerëzve? Pse më ke bërë objekt të goditjeve të tua, aq sa i jam bërë barrë vetes sime?
If I have sinned, what have I done You, O You Watcher and Keeper of men? Why have You set me as a mark for You, so that I am a burden to myself ?
21 P se nuk i fal shkeljet e mia dhe nuk e kapërcen paudhësinë time? Sepse shpejt do të jem pluhur; ti do të më kërkosh, por unë nuk do të jem më".
And why do You not pardon my transgression and take away my iniquity? For now shall I lie down in the dust; and You will seek me diligently, I shall not be.