1 F jala e Zotit që iu drejtua Jeremias me rastin e thatësirës:

The word of the Lord that came to Jeremiah concerning the drought:

2 " Juda është në zi dhe portat e qyteteve të saj lëngojnë; mbajnë zi për vendin dhe britma e Jeruzalemit ngjitet deri në qiell.

Judah mourns and her gates languish; sit in black upon the ground, and the cry of Jerusalem goes up.

3 F isnikët dërgojnë ndër ta të rinjtë e tyre për të kërkuar ujë; këta shkojnë në sternat, por nuk gjejnë ujë dhe kthehen me enët e tyre bosh; janë plot me turp dhe të hutuar, dhe mbulojnë kokën e tyre.

And their nobles send their little ones and their inferiors for water; they come to the cisterns and find no water. They return with empty vessels; they are put to shame and confounded and cover their heads.

4 T oka është plot me të çara, sepse nuk ka pasur shi në vend; bujqit janë plot me turp dhe mbulojnë kokën e tyre.

Because the ground is cracked and the tillers are dismayed, since there has been no rain on the land, the plowmen are put to shame, and they cover their heads.

5 E dhe suta pjell nëpër fusha, por i braktis të vegjlit e saj, sepse nuk ka bar.

Yes, even the hind gives birth to her calf in the field and forsakes it, because there is no grass or herbage.

6 G omerët e egjër ndalen në lartësitë dhe e nuhasin ajrin si çakejtë; sytë e tyre janë të shuar, sepse nuk ka bar".

And the wild donkeys stand on the bare heights; they pant for air like jackals or crocodiles; their eyesight fails because there is no grass.

7 E dhe në se paudhësitë tona dëshmojnë kundër nesh, o Zot, vepro për hir të emrit tënd, sepse rebelimet tona janë të shumta; kemi mëkatuar kundër teje.

O Lord, though our iniquities testify against us, deal and work with us for Your own name’s sake! For our backslidings are many; we have sinned against You.

8 O shpresë e Izraelit, shpëtimtari i tij në kohë fatkeqësie, pse të jesh në vend si një i huaj, si një udhëtar që ndalet vetëm për të kaluar natën?

O Hope of Israel, her Savior in time of trouble, why should You be like a sojourner in the land and like a wayfaring man who turns aside and spreads his tent to tarry for a night?

9 P se të jesh si një njeri i tronditur, si një njeri i fortë që nuk mund të shpëtojë? Megjithatë ti je në mes nesh, o Zot, emri yt përmendet mbi ne. Mos na braktis!

Why should You be like a man stunned and confused, like a mighty man who cannot save? Yet You, O Lord, are in the midst of us, and we are called by Your name; do not leave us!

10 K ështu i thotë Zoti këtij populli: "Atyre u pëlqen me të vërtetë të enden, nuk përmbajnë hapat e tyre. Prandaj nuk i pëlqejnë Zotit, tani kujton paudhësinë e tyre dhe dënon mëkatet e tyre".

Thus says the Lord to this people: In the manner and to the degree already pointed out have they loved to wander; they have not restrained their feet. Therefore the Lord does not accept them; He will now remember their iniquity and punish them for their sins.

11 P astaj Zoti më tha: "Mos u lut për këtë popull, për mirëqënien e tij.

The Lord said to me, Do not pray for this people for their good.

12 E dhe sikur të agjërojnë, nuk kam për ta dëgjuar thirrjen e tyre; në rast se bëjnë olokauste dhe oferta ushqimesh nuk kam për t’i pëlqyer, por do t’i zhduk me shpatën, me urinë dhe murtajën".

Though they fast, I will not hear their cry; and though they offer burnt offering and cereal offering, I will not accept them. But I will consume them by the sword, by famine, and by pestilence.

13 A tëherë thashë: "Ah, Zot, Zot! Ja, profetët u thonë atyre: "Ju nuk do të shikoni shpatën dhe nuk do të vuani nga uria, por do t’ju jap një paqe të sigurt në këtë vend"".

Then said I, Alas, Lord God! Behold, the prophets say to them, You will not see the sword, nor will you have famine; but I will give you assured peace (peace that lasts, the peace of truth) in this place.

14 Z oti më tha: "Profetët profetizojnë gënjeshtra në emrin tim; unë nuk i kam dërguar, nuk u kam dhënë asnjë urdhër dhe nuk kam folur me ta. Ata ju profetizojnë një pamje të rreme, një parashikim të kotë dhe mashtrimin e zemrës së tyre.

Then the Lord said to me, The prophets prophesy lies in My name. I sent them not, neither have I commanded them, nor have I spoken to them. They prophesy to you a false or pretended vision, a worthless divination, and the deceit of their own minds.

15 P randaj kështu thotë Zoti për profetët që profetizojnë në emrin tim pa qenë të dërguar nga unë, dhe shpallin: "Nuk do të ketë as shpatë, as uri në këtë vend," këta profetë do të zhduken nga shpata dhe nga uria.

Therefore thus says the Lord concerning the prophets who prophesy in My name—although I did not send them—and who say, Sword and famine shall not be in this land: By sword and famine shall those prophets be consumed.

16 S a për popullin të cilit i kanë profetizuar, do të hidhet në rrugët e Jeruzalemit për shkak të urisë dhe të shpatës, dhe nuk do të ketë asnjeri që t’i varrosë ata, gratë e tyre, bijtë dhe bijat e tyre. Kështu do të hedh mbi ta ligësinë e tyre".

And the people to whom they prophesy shall be cast out in the streets of Jerusalem, victims of famine and sword; and they shall have none to bury them—them, their wives, their sons, and their daughters. For I will pour out their wickedness upon them.

17 U thuaj atyre pra, këtë fjalë: "Të derdhin lot ditë e natë sytë e mi pa pushim, sepse bija e virgjër e popullit tim u godit nga një fatkeqësi e madhe, nga një plagë e thellë.

Therefore you shall say to them, Let my eyes run down with tears night and day, and let them not cease; for the virgin daughter of my people has been smitten with a great wound, with a very grievous blow.

18 N ë rast se dal nëpër fusha, ja të vdekurit nga shpata; në rast se hyj në qytet, ja ata që vuajnë nga uria. Madje edhe profeti dhe prifti i vijnë rrotull një vendi që nuk njohin".

If I go out into the field, then behold, those slain with the sword! And if I enter the city, then behold, those tormented with the diseases of famine! For both prophet and priest go about not knowing what to do or as beggars in a land that they know not, and they have no knowledge.

19 V allë a e ke hedhur poshtë plotësisht Judën, ose je neveritur nga Sioni? Ke goditur dhe nuk ka shërim për ne? Ne prisnim paqen, por nuk ka asnjë të mirë, një kohë shërimi, por ja tmerri.

have You utterly rejected Judah? Do You loathe Zion? Why have You smitten us so that there is no healing for us? We looked for peace and completeness, but no good came, and for a time of healing, but behold, dismay, disaster, and terror!

20 O Zot, ne e pranojmë ligësinë tonë dhe paudhësinë e etërve tanë; po, kemi mëkatuar kundër teje.

We know and acknowledge, O Lord, our wickedness and the iniquity of our fathers; for we have sinned against You.

21 M os na hidh poshtë për hir të emrit tënd, mos turpëro fronin e lavdisë sate. Mbaje mend: mos e prish besëlidhjen me ne.

Do not abhor, condemn, and spurn us, for Your name’s sake; do not dishonor, debase, and lightly esteem Your glorious throne; remember, break not Your covenant or solemn pledge with us.

22 M idis idhujve të kotë të njerëzve a ka vallë ndonjë që mund të sjellë shiun? Ose të japë qielli shira të bollshme? A nuk je ti pra, o Zot, Perëndia ynë? Prandaj ne shpresojmë te ti, sepse ke bërë tërë këto gjëra.

Are there any among the false gods of the nations who can cause rain? Or can the heavens give showers? Are You not He, O Lord our God? Therefore we will wait for You, for You have made all these things.