1 P randaj, duke e lënë fjalën e fillimit të Krishtit, le të synojmë përkryerjen, pa hedhur përsëri themel pendimi nga vepra të vdekura dhe nga besimi te Perëndia,

Therefore let us go on and get past the elementary stage in the teachings and doctrine of Christ (the Messiah), advancing steadily toward the completeness and perfection that belong to spiritual maturity. Let us not again be laying the foundation of repentance and abandonment of dead works (dead formalism) and of the faith to God,

2 n ga doktrina për pagëzimet, të vënies së duarve, të ringjalljes të të vdekurve dhe të gjyqit të përjetshëm;

With teachings about purifying, the laying on of hands, the resurrection from the dead, and eternal judgment and punishment.

3 d he këtë do ta bëjmë, në e lejoftë Perëndia.

If indeed God permits, we will proceed.

4 S epse ata që janë ndriçuar një herë, e shijuan dhuntinë qiellore dhe u bënë pjestarë të Frymës së Shenjtë,

For it is impossible those who have been once for all enlightened, who have consciously tasted the heavenly gift and have become sharers of the Holy Spirit,

5 d he shijuan fjalën e mirë të Perëndisë dhe mrrekullitë e jetës së ardhshme,

And have felt how good the Word of God is and the mighty powers of the age and world to come,

6 d he po u rrëzuan, është e pamundur t’i sjellësh përsëri në pendim, sepse ata, për vete të tyre, e kryqëzojnë përsëri Birin e Perëndisë dhe e poshtërojnë.

If they then deviate from the faith and turn away from their allegiance— to bring them back to repentance, for (because, while, as long as) they nail upon the cross the Son of God afresh and are holding up to contempt and shame and public disgrace.

7 S epse toka, që pi shiun, i cili bie shpesh mbi të dhe prodhon barëra të dobishme për ata që e punojnë, merr bekim nga Perëndia;

For the soil which has drunk the rain that repeatedly falls upon it and produces vegetation useful to those for whose benefit it is cultivated partakes of a blessing from God.

8 k urse, po të prodhojë ferra e murriza, shahet edhe afër mallkimit dhe fundi i vet është për t’u djegur.

But if persistently bears thorns and thistles, it is considered worthless and near to being cursed, whose end is to be burned.

9 D he ndonëse flasim kështu, ne, o të dashur, lidhur me ju jemi të bindur për gjëra më të mira dhe që i takojnë shpëtimit;

Even though we speak this way, yet in your case, beloved, we are now firmly convinced of better things that are near to salvation and accompany it.

10 s epse Perëndia nuk është i padrejtë, që të harrojë veprën dhe mundimin tuaj të dashurisë që treguat për emrin e tij me shërbesën që u bëtë dhe po u bëni shenjtorëve.

For God is not unrighteous to forget or overlook your labor and the love which you have shown for His name’s sake in ministering to the needs of the saints (His own consecrated people), as you still do.

11 D he dëshirojmë që secili nga ju të tregojë deri në fund të njëjtin zell për të arritur në sigurimin e plotë të shpresës,

But we do '> strongly and earnestly] desire for each of you to show the same diligence and sincerity in realizing and enjoying the full assurance and development of hope until the end,

12 q ë të mos bëheni përtacë, por t’u përngjani atyre që nëpërmjet besim dhe durim trashëgojnë premtimet.

In order that you may not grow disinterested and become sluggards, but imitators, behaving as do those who through faith ( by their leaning of the entire personality on God in Christ in absolute trust and confidence in His power, wisdom, and goodness) and by practice of patient endurance and waiting are inheriting the promises.

13 S epse kur Perëndia i dha premtimin Abrahamit, duke qenë se s’kishte ndonjë më të madh që të përbetohej, bëri be me veten e tij

For when God made promise to Abraham, He swore by Himself, since He had no one greater by whom to swear,

14 d uke thënë: “Sigurisht do të të bekoj dhe do të të shumoj fort.”

Saying, Blessing I certainly will bless you and multiplying I will multiply you.

15 D he kështu Abrahami, duke pritur me durim, fitoi premtimin.

And so it was that he, having waited long and endured patiently, realized and obtained what God had promised him.

16 S epse njerëzit bëjnë be për dikë që është më i madh, dhe në këtë mënyrë betimi për ta është garancia që i jep fund çdo mosmarrëveshjeje.

Men indeed swear by a greater, and with them in all disputes the oath taken for confirmation is final.

17 K ështu Perëndia, duke dashur t’u tregojë trashëgimtarëve të premtimit në mënyrë më të qartë palëkundshmërinë e vendimit të tij vuri ndërmjetës betimin,

Accordingly God also, in His desire to show more convincingly and beyond doubt to those who were to inherit the promise the unchangeableness of His purpose and plan, intervened (mediated) with an oath.

18 q ë me anë të dy gjërave të pandryshueshme, në të cilat është e pamundur të Perëndia të gënjejë, të kemi trimërim të madh ne, që kemi kërkuar strehë duke u kapur nga shpresa që na u vu përpara.

This was so that, by two unchangeable things in which it is impossible for God ever to prove false or deceive us, we who have fled for refuge might have mighty indwelling strength and strong encouragement to grasp and hold fast the hope appointed for us and set before.

19 K jo shpresë që ne kemi është si një spirancë e sigurt dhe e patundur, dhe që hyn deri në brendësinë e velit,

we have this as a sure and steadfast anchor of the soul '> break down under whoever steps out upon it—a hope] that reaches farther and enters into within the veil,

20 k u ka hyrë Krishti, si pararendës për ne, pasi u bë kryeprift në amshim sipas rendit të Melkisedekut.

Where Jesus has entered in for us, a Forerunner having become a High Priest forever after the order (with the rank) of Melchizedek.