1 A tëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

After this, Job opened his mouth and cursed his day (birthday).

2 K ështu Jobi mori fjalën dhe tha:

And Job said,

3 " Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: "U ngjiz një mashkull!".

Let the day perish wherein I was born, and the night which announced, There is a man-child conceived.

4 A jo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

Let that day be darkness! May not God above regard it, nor light shine upon it.

5 E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

Let gloom and deep darkness claim it for their own; let a cloud dwell upon it; let all that blackens the day terrify it (the day that I was born).

6 A të natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

As for that night, let thick darkness seize it; let it not rejoice among the days of the year; let it not come into the number of the months.

7 P o, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

Yes, let that night be solitary and barren; let no joyful voice come into it.

8 E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

Let those curse it who curse the day, who are skilled in rousing up Leviathan.

9 U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

Let the stars of the early dawn of that day be dark; let look in vain for the light, nor let it behold the day’s dawning,

10 s epse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

Because it shut not the doors of my mother’s womb nor hid sorrow and trouble from my eyes.

11 P se nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

Why was I not stillborn? Why did I not give up the ghost when my mother bore me?

12 P se vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

Why did the knees receive me? Or why the breasts, that I should suck?

13 P o, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

For then would I have lain down and been quiet; I would have slept; then would I have been at rest

14 b ashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

With kings and counselors of the earth, who built up desolate ruins for themselves,

15 o se bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

Or with princes who had gold, who filled their houses with silver.

16 O se pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

Or was I not a miscarriage, hidden and put away, as infants who never saw light?

17 A tje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

There the wicked cease from troubling, and there the weary are at rest.

18 A tje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

There the prisoners rest together; they hear not the taskmaster’s voice.

19 A tje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

The small and the great are there, and the servant is free from his master.

20 P se t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

Why is light given to him who is in misery, and life to the bitter in soul,

21 t ë cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

Who long and wait for death, but it comes not, and dig for it more than for hidden treasures,

22 g ëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

Who rejoice exceedingly and are elated when they find the grave?

23 P se të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

to a man whose way is hidden, and whom God has hedged in?

24 N ë vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

For my sighing comes before my food, and my groanings are poured out like water.

25 S epse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

For the thing which I greatly fear comes upon me, and that of which I am afraid befalls me.

26 N uk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi".

I was not or am not at ease, nor had I or have I rest, nor was I or am I quiet, yet trouble came and still comes.