1 A tëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

Afterward Job opened his mouth and cursed the day of his birth.

2 K ështu Jobi mori fjalën dhe tha:

And Job said,

3 " Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: "U ngjiz një mashkull!".

“ Let the day perish on which I was to be born, And the night which said, ‘A boy is conceived.’

4 A jo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

“May that day be darkness; Let not God above care for it, Nor light shine on it.

5 E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

“Let darkness and black gloom claim it; Let a cloud settle on it; Let the blackness of the day terrify it.

6 A të natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

“ As for that night, let darkness seize it; Let it not rejoice among the days of the year; Let it not come into the number of the months.

7 P o, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

“Behold, let that night be barren; Let no joyful shout enter it.

8 E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

“Let those curse it who curse the day, Who are prepared to rouse Leviathan.

9 U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

“Let the stars of its twilight be darkened; Let it wait for light but have none, And let it not see the breaking dawn;

10 s epse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

Because it did not shut the opening of my mother’s womb, Or hide trouble from my eyes.

11 P se nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

“ Why did I not die at birth, Come forth from the womb and expire?

12 P se vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

“Why did the knees receive me, And why the breasts, that I should suck?

13 P o, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

“For now I would have lain down and been quiet; I would have slept then, I would have been at rest,

14 b ashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

With kings and with counselors of the earth, Who rebuilt ruins for themselves;

15 o se bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

Or with princes who had gold, Who were filling their houses with silver.

16 O se pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

“Or like a miscarriage which is discarded, I would not be, As infants that never saw light.

17 A tje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

“There the wicked cease from raging, And there the weary are at rest.

18 A tje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

“The prisoners are at ease together; They do not hear the voice of the taskmaster.

19 A tje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

“The small and the great are there, And the slave is free from his master.

20 P se t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

“Why is light given to him who suffers, And life to the bitter of soul,

21 t ë cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

Who long for death, but there is none, And dig for it more than for hidden treasures,

22 g ëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

Who rejoice greatly, And exult when they find the grave?

23 P se të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

“ Why is light given to a man whose way is hidden, And whom God has hedged in?

24 N ë vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

“For my groaning comes at the sight of my food, And my cries pour out like water.

25 S epse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

“For what I fear comes upon me, And what I dread befalls me.

26 N uk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi".

“I am not at ease, nor am I quiet, And I am not at rest, but turmoil comes.”