1 O Zot, pse qëndron larg? Pse fshihesh në kohë fatkeqësish?

Why do You stand afar off, O Lord ? Why do You hide Yourself in times of trouble?

2 I pabesi me kryelartësinë e tij ndjek me dhunë të mjerin; ata do të kapen nga vetë kurthet që ata kanë kurdisur,

In pride the wicked hotly pursue the afflicted; Let them be caught in the plots which they have devised.

3 s epse i pabesi mburret me dëshirat e shpirtit të tij, bekon grabitqarin dhe përbuz Zotin.

For the wicked boasts of his heart’s desire, And the greedy man curses and spurns the Lord.

4 I pabesi, me arrogancën e fytyrës së tij, nuk e kërkon Zotin; tërë mendimet e tij janë: "Perëndia nuk ekziston".

The wicked, in the haughtiness of his countenance, does not seek Him. All his thoughts are, “ There is no God.”

5 R rugët e tij lulëzojnë në çdo kohë; gjykimet e tua për të janë shumë të larta, larg kuptimit të tyre nga ana e tij; ai përqesh gjithë armiqtë e tij.

His ways prosper at all times; Your judgments are on high, out of his sight; As for all his adversaries, he snorts at them.

6 A i thotë në zemër të tij: "Mua askush nuk më tund dot kurrë; nuk do të më ndodhë kurrë ndonjë e keqe".

He says to himself, “ I will not be moved; Throughout all generations I will not be in adversity.”

7 G oja e tij është plot mallkime, hile dhe mashtrime; nën gjuhën e tij ka ligësi dhe paudhësi.

His mouth is full of curses and deceit and oppression; Under his tongue is mischief and wickedness.

8 A i rri në pritë në fshatra, vret të pafajshmin në vende të fshehta; sytë e tij përgjojnë fatkeqin.

He sits in the lurking places of the villages; In the hiding places he kills the innocent; His eyes stealthily watch for the unfortunate.

9 A i rri në pritë në vende të fshehta si luani në strofkën e tij; rri në pritë për të kapur të mjerin; ai e rrëmben të mjerin duke e tërhequr në rrjetën e tij.

He lurks in a hiding place as a lion in his lair; He lurks to catch the afflicted; He catches the afflicted when he draws him into his net.

10 A i rri i strukur dhe i mbledhur, dhe fatzinjtë mposhten para forcës së tij.

He crouches, he bows down, And the unfortunate fall by his mighty ones.

11 A i thotë në zemër të tij: "Perëndia harron, fsheh fytyrën e tij, nuk do ta shohë kurrë".

He says to himself, “God has forgotten; He has hidden His face; He will never see it.”

12 Ç ohu, o Zot; o Perëndi, ngre dorën tënde; mos i harro të mjerët.

Arise, O Lord; O God, lift up Your hand. Do not forget the afflicted.

13 P se i pabesi përçmon Perëndinë? Ai thotë në zemër të tij: "Ti nuk do t’i kërkosh llogari".

Why has the wicked spurned God? He has said to himself, “You will not require it.”

14 P or ti e ke parë, sepse ti vëren me kujdes ligësinë dhe pikëllimin, për ta larë më pas me dorën tënde; fatkeqi i ka shpresat te ti; ti je ai që ndihmon jetimin.

You have seen it, for You have beheld mischief and vexation to take it into Your hand. The unfortunate commits himself to You; You have been the helper of the orphan.

15 T hyeja krahun të pabesit dhe të ligut; në rast se ti do të kërkosh ligësinë e tij, nuk do ta gjesh më.

Break the arm of the wicked and the evildoer, Seek out his wickedness until You find none.

16 Z oti është mbret përjetë; kombet janë zhdukur nga toka e tij.

The Lord is King forever and ever; Nations have perished from His land.

17 O Zot, ti dëgjon dëshirën e njerëzve të përulur; ti e fortëson zemrën e tyre, veshët e tu janë të vëmendshëm,

O Lord, You have heard the desire of the humble; You will strengthen their heart, You will incline Your ear

18 p ër t’i dhënë të drejtë jetimit dhe të pikëlluarit, me qëllim që njeriu i krijuar nga dheu të mos kallë më tmerr.

To vindicate the orphan and the oppressed, So that man who is of the earth will no longer cause terror.