1 O Zot, pse qëndron larg? Pse fshihesh në kohë fatkeqësish?

Why standest thou afar off, O Lord ? why hidest thou thyself in times of trouble?

2 I pabesi me kryelartësinë e tij ndjek me dhunë të mjerin; ata do të kapen nga vetë kurthet që ata kanë kurdisur,

The wicked in his pride doth persecute the poor: let them be taken in the devices that they have imagined.

3 s epse i pabesi mburret me dëshirat e shpirtit të tij, bekon grabitqarin dhe përbuz Zotin.

For the wicked boasteth of his heart’s desire, and blesseth the covetous, whom the Lord abhorreth.

4 I pabesi, me arrogancën e fytyrës së tij, nuk e kërkon Zotin; tërë mendimet e tij janë: "Perëndia nuk ekziston".

The wicked, through the pride of his countenance, will not seek after God: God is not in all his thoughts.

5 R rugët e tij lulëzojnë në çdo kohë; gjykimet e tua për të janë shumë të larta, larg kuptimit të tyre nga ana e tij; ai përqesh gjithë armiqtë e tij.

His ways are always grievous; thy judgments are far above out of his sight: as for all his enemies, he puffeth at them.

6 A i thotë në zemër të tij: "Mua askush nuk më tund dot kurrë; nuk do të më ndodhë kurrë ndonjë e keqe".

He hath said in his heart, I shall not be moved: for I shall never be in adversity.

7 G oja e tij është plot mallkime, hile dhe mashtrime; nën gjuhën e tij ka ligësi dhe paudhësi.

His mouth is full of cursing and deceit and fraud: under his tongue is mischief and vanity.

8 A i rri në pritë në fshatra, vret të pafajshmin në vende të fshehta; sytë e tij përgjojnë fatkeqin.

He sitteth in the lurking places of the villages: in the secret places doth he murder the innocent: his eyes are privily set against the poor.

9 A i rri në pritë në vende të fshehta si luani në strofkën e tij; rri në pritë për të kapur të mjerin; ai e rrëmben të mjerin duke e tërhequr në rrjetën e tij.

He lieth in wait secretly as a lion in his den: he lieth in wait to catch the poor: he doth catch the poor, when he draweth him into his net.

10 A i rri i strukur dhe i mbledhur, dhe fatzinjtë mposhten para forcës së tij.

He croucheth, and humbleth himself, that the poor may fall by his strong ones.

11 A i thotë në zemër të tij: "Perëndia harron, fsheh fytyrën e tij, nuk do ta shohë kurrë".

He hath said in his heart, God hath forgotten: he hideth his face; he will never see it.

12 Ç ohu, o Zot; o Perëndi, ngre dorën tënde; mos i harro të mjerët.

Arise, O Lord; O God, lift up thine hand: forget not the humble.

13 P se i pabesi përçmon Perëndinë? Ai thotë në zemër të tij: "Ti nuk do t’i kërkosh llogari".

Wherefore doth the wicked contemn God? he hath said in his heart, Thou wilt not require it.

14 P or ti e ke parë, sepse ti vëren me kujdes ligësinë dhe pikëllimin, për ta larë më pas me dorën tënde; fatkeqi i ka shpresat te ti; ti je ai që ndihmon jetimin.

Thou hast seen it; for thou beholdest mischief and spite, to requite it with thy hand: the poor committeth himself unto thee; thou art the helper of the fatherless.

15 T hyeja krahun të pabesit dhe të ligut; në rast se ti do të kërkosh ligësinë e tij, nuk do ta gjesh më.

Break thou the arm of the wicked and the evil man: seek out his wickedness till thou find none.

16 Z oti është mbret përjetë; kombet janë zhdukur nga toka e tij.

The Lord is King for ever and ever: the heathen are perished out of his land.

17 O Zot, ti dëgjon dëshirën e njerëzve të përulur; ti e fortëson zemrën e tyre, veshët e tu janë të vëmendshëm,

Lord, thou hast heard the desire of the humble: thou wilt prepare their heart, thou wilt cause thine ear to hear:

18 p ër t’i dhënë të drejtë jetimit dhe të pikëlluarit, me qëllim që njeriu i krijuar nga dheu të mos kallë më tmerr.

to judge the fatherless and the oppressed, that the man of the earth may no more oppress.