1 A tëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

After this opened Job his mouth, and cursed his day.

2 K ështu Jobi mori fjalën dhe tha:

And Job spake, and said,

3 " Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: "U ngjiz një mashkull!".

Let the day perish wherein I was born, and the night in which it was said, There is a man child conceived.

4 A jo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

Let that day be darkness; let not God regard it from above, neither let the light shine upon it.

5 E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

Let darkness and the shadow of death stain it; let a cloud dwell upon it; let the blackness of the day terrify it.

6 A të natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

As for that night, let darkness seize upon it; let it not be joined unto the days of the year, let it not come into the number of the months.

7 P o, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

Lo, let that night be solitary, let no joyful voice come therein.

8 E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

Let them curse it that curse the day, who are ready to raise up their mourning.

9 U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

Let the stars of the twilight thereof be dark; let it look for light, but have none; neither let it see the dawning of the day:

10 s epse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

because it shut not up the doors of my mother’s womb, nor hid sorrow from mine eyes.

11 P se nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

Why died I not from the womb? why did I not give up the ghost when I came out of the belly?

12 P se vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

Why did the knees prevent me? or why the breasts that I should suck?

13 P o, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

For now should I have lain still and been quiet, I should have slept: then had I been at rest,

14 b ashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

with kings and counsellors of the earth, which built desolate places for themselves;

15 o se bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

or with princes that had gold, who filled their houses with silver:

16 O se pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

or as an hidden untimely birth I had not been; as infants which never saw light.

17 A tje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

There the wicked cease from troubling; and there the weary be at rest.

18 A tje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

There the prisoners rest together; they hear not the voice of the oppressor.

19 A tje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

The small and great are there; and the servant is free from his master.

20 P se t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

Wherefore is light given to him that is in misery, and life unto the bitter in soul;

21 t ë cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

which long for death, but it cometh not; and dig for it more than for hid treasures;

22 g ëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

which rejoice exceedingly, and are glad, when they can find the grave?

23 P se të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

Why is light given to a man whose way is hid, and whom God hath hedged in?

24 N ë vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

For my sighing cometh before I eat, and my roarings are poured out like the waters.

25 S epse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

For the thing which I greatly feared is come upon me, and that which I was afraid of is come unto me.

26 N uk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi".

I was not in safety, neither had I rest, neither was I quiet; yet trouble came.