1 A tëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

Allora Giobbe aprí la bocca e maledisse il giorno della sua nascita.

2 K ështu Jobi mori fjalën dhe tha:

Cosí Giobbe prese la parola e disse:

3 " Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: "U ngjiz një mashkull!".

«Perisca il giorno in cui nacqui e la notte che disse: E' stato concepito un maschio!".

4 A jo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

Quel giorno sia tenebre, non se ne curi Dio dall'alto, né splenda su di esso la luce!

5 E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

Se lo riprendano le tenebre e l'ombra di morte, si posi su di esso una nube, la tempesta del giorno lo spaventi!

6 A të natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

Quella notte se la prenda l'oscurità non sia inclusa nei giorni dell'anno, non entri nel conto dei mesi!

7 P o, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

Sí, quella notte sia notte sterile, non penetri in essa alcun grido di gioia.

8 E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

La maledicano quelli che maledicono il giorno, quelli esperti nell'evocare Leviathan.

9 U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

Si oscurino le stelle del suo crepuscolo, aspetti la luce, ma non ne abbia alcuna e non veda lo spuntar del giorno

10 s epse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

perché non chiuse la porta del grembo di mia madre e non celò il dolore ai miei occhi.

11 P se nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

Perché non sono morto nel grembo di mia madre? Perché non spirai appena uscito dal suo ventre?

12 P se vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

Perché mai mi hanno accolto le ginocchia, e le mammelle per poppare?

13 P o, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

Sí, ora giacerei tranquillo, dormirei e avrei riposo,

14 b ashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

insieme ai re e ai consiglieri della terra, che si sono costruiti rovine desolate,

15 o se bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

o insieme ai principi che possedevano oro o che riempirono d'argento i loro palazzi.

16 O se pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

O perché non sono stato come un aborto nascosto, come bimbi che non hanno mal visto la luce?

17 A tje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

Laggiú i malvagi smettono di tormentare, laggiú riposano gli stanchi.

18 A tje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

Laggiú I prigionieri stanno tranquilli insieme, senza piú sentire la voce dell'aguzzino.

19 A tje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

Laggiú ci sono piccoli e grandi, e lo schiavo è libero dal suo padrone.

20 P se t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

Perché dar la luce all'infelice e la vita a chi ha l'anima nell'amarezza

21 t ë cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

i quali aspettano la morte che non viene e la ricercano piú dei tesori nascosti;

22 g ëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

Si rallegrano grandemente ed esultano quando trovano la tomba?

23 P se të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

Perché dar la luce a un uomo la cui via è nascosta, e che Dio ha rinchiuso da ogni parte?

24 N ë vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

Invece che prender cibo io sospiro, e I miei gemiti sgorgano come acqua.

25 S epse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

Poiché quel che grandemente temo mi piomba addosso, e ciò che mi spaventa mi succede.

26 N uk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi".

Non ho tranquillità, non ho quiete non ho riposo, ma mi assale l'agitazione».