1 P randaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.

Per questo il mio cuore trema e balza fuori dal suo posto.

2 D ëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!

Ascoltate attentamente il fragore della sua voce, il rombo che esce dalla sua bocca!

3 A i lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.

Egli lascia andar libero il suo lampo sotto tutto il cielo e fino alle estremità della terra.

4 P rapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.

Dietro di esso una voce rugge; egli tuona con la sua voce maestosa; egli non li trattiene quando si è udita la sua voce.

5 P erëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t’i kuptojmë.

Dio tuona meravigliosamente con la sua voce e fa grandi cose che non possiamo comprendere.

6 I thotë në fakt borës: "Bjerë mbi tokë," ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.

Dice infatti alla neve: "Cadi sulla terra lo dice tanto alle piogge leggere che alle piogge torrenziali.

7 A i ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.

Arresta la mano di ogni uomo, affinché tutti i mortali possano conoscere le sue opere.

8 B ishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.

Le fiere entrano nei loro nascondigli rimangono nelle loro tane.

9 N ga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.

Dai piú remoti recessi del sud viene l'uragano, e il freddo dai gelidi venti del nord.

10 M e frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.

Al soffio di Dio si forma il ghiaccio e la distesa delle acque si ritira.

11 I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.

Carica le dense nubi di umidità e di sperde lontano le sue nubi luminose.

12 A to enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.

Esse vagano ovunque nel cielo, cambiando direzione in base alla sua guida per compiere qualunque cosa egli manda loro sulla faccia della terra abitata.

13 I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.

Le manda o per castigo o per la sua terra o per bontà.

14 D ëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!

Porgi l'orecchio a questo, o Giobbe, fermati e considera le meraviglie di Dio!

15 A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?

Sai tu come Dio le diriga e come faccia brillare il lampo delle sue nubi?

16 A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?

Sai tu come le nubi si librino nell'aria, le meraviglie di colui che sa tutto?

17 A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?

Sai tu perché i tuoi abiti sono caldi, quando la terra si riposa a motivo dello scirocco?

18 V allë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?

Hai tu forse disteso con lui il firmamento, rendendolo solido come uno specchio di metallo fuso?

19 N a mëso se çfarë duhet t’i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.

Insegnaci che cosa dobbiamo dirgli, perchè noi non possiamo preparare il nostro caso per l'oscurità.

20 A mund t’i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.

Gli si può forse dire che io voglio parlare? Se un uomo dovesse parlare, sarebbe certamente distrutto.

21 E dhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.

Anche ora nessuno può guardare fisso il sole quando splende in cielo, dopo che è passato il vento e l'ha reso terso.

22 K oha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.

Il bel tempo viene dal nord, ma intorno a Dio è tremenda maestà.

23 T ë Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.

L'Onnipotente noi non lo possiamo raggiungere. Egli è sublime in potenza, in rettitudine e nella sua grande giustizia; egli non opprime alcuno.

24 P randaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur".

Per questo gli uomini lo temono; ma egli non tiene conto di chi si ritiene sapiente».