1 P randaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.

Sobre isso também treme o meu coração, e salta do seu lugar.

2 D ëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!

Dai atentamente ouvidos ao estrondo da voz de Deus e ao sonido que sai da sua boca.

3 A i lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.

Ele o envia por debaixo de todo o céu, e o seu relâmpago até os confins da terra.

4 P rapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.

Depois do relâmpago ruge uma grande voz; ele troveja com a sua voz majestosa; e não retarda os raios, quando é ouvida a sua voz.

5 P erëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t’i kuptojmë.

Com a sua voz troveja Deus maravilhosamente; faz grandes coisas, que nós não compreendemos.

6 I thotë në fakt borës: "Bjerë mbi tokë," ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.

Pois ã neve diz: Cai sobre a terra; como também

7 A i ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.

Ele sela as mãos de todo homem, para que todos saibam que ele os fez.

8 B ishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.

E as feras entram nos esconderijos e ficam nos seus covis.

9 N ga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.

Da recâmara do sul sai o tufão, e do norte o frio.

10 M e frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.

Ao sopro de Deus forma-se o gelo, e as largas águas são congeladas.

11 I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.

Também de umidade carrega as grossas nuvens; as nuvens espalham relâmpagos.

12 A to enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.

Fazem evoluções sob a sua direção, para efetuar tudo quanto lhes ordena sobre a superfície do mundo habitável:

13 I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.

seja para disciplina, ou para a sua terra, ou para beneficência, que as faça vir.

14 D ëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!

A isto, Jó, inclina os teus ouvidos; pára e considera as obras maravilhosas de Deus.

15 A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?

Sabes tu como Deus lhes dá as suas ordens, e faz resplandecer o relâmpago da sua nuvem?

16 A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?

Compreendes o equilíbrio das nuvens, e as maravilhas daquele que é perfeito nos conhecimentos;

17 A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?

tu cujas vestes são quentes, quando há calma sobre a terra por causa do vento sul?

18 V allë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?

Acaso podes, como ele, estender o firmamento, que é sólido como um espelho fundido?

19 N a mëso se çfarë duhet t’i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.

Ensina-nos o que lhe diremos; pois nós nada poderemos pôr em boa ordem, por causa das trevas.

20 A mund t’i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.

Contar-lhe-ia alguém que eu quero falar. Ou desejaria um homem ser devorado?

21 E dhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.

E agora o homem não pode olhar para o sol, que resplandece no céu quando o vento, tendo passado, o deixa limpo.

22 K oha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.

Do norte vem o áureo esplendor; em Deus há tremenda majestade.

23 T ë Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.

Quanto ao Todo-Poderoso, não o podemos compreender; grande é em poder e justiça e pleno de retidão; a ninguém, pois, oprimirá.

24 P randaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur".

Por isso o temem os homens; ele não respeita os que se julgam sábios.