1 " A nuk kryen vallë një punë të rëndë njeriu mbi tokë dhe ditët e tij a nuk janë si ditët e një argati?

Porventura não tem o homem duro serviço sobre a terra? E não são os seus dias como os do jornaleiro?

2 A shtu si skllavi dëshiron fort hijen dhe ashtu si argati pret mëditjen e tij,

Como o escravo que suspira pela sombra, e como o jornaleiro que espera pela sua paga,

3 k ështu edhe mua më ranë muaj fatkeqësie dhe m’u caktuan net me dhembje.

assim se me deram meses de escassez, e noites de aflição se me ordenaram.

4 S a shtrihem, them: "Kur do të ngrihem?". Por nata është e gjatë dhe jam vazhdimisht i shqetësuar deri në agim.

Havendo-me deitado, digo: Quando me levantarei? Mas comprida é a noite, e farto-me de me revolver na cama até a alva.

5 M ishi im është i mbuluar me krimba dhe me buca dheu, lëkura ime plasaritet dhe është bërë e pështirë.

A minha carne se tem vestido de vermes e de torrões de pó; a minha pele endurece, e torna a rebentar-se.

6 D itët e mia janë më të shpejta se masuri i një endësi dhe po harxhohen pa shpresë.

Os meus dias são mais velozes do que a lançadeira do tecelão, e chegam ao fim sem esperança.

7 K ujto që jeta ime është një frymë; syri im nuk do të shohë më të mirën.

Lembra-te de que a minha vida é um sopro; os meus olhos não tornarão a ver o bem.

8 S yri i atij që më shikon nuk do të më shohë më; sytë e tu do të jenë mbi mua, por unë nuk do të jem më.

Os olhos dos que agora me vêem não me verão mais; os teus olhos estarão sobre mim, mas não serei mais.

9 A shtu si reja davaritet dhe nuk duket më, kështu ai që zbret në Sheol nuk kthehet më;

Tal como a nuvem se desfaz e some, aquele que desce ã sepultura nunca tornará a subir.

10 n uk do të kthehet më në shtëpinë e tij, dhe banesa e tij nuk do ta njohë më.

Nunca mais tornará ã sua casa, nem o seu lugar o conhecerá mais.

11 P randaj nuk do ta mbaj gojën të mbyllur do të flas në ankthin e frymës time; do të ankohem në hidhërimin e shpirtit tim.

Por isso não reprimirei a minha boca; falarei na angústia do meu espírito, queixar-me-ei na amargura da minha alma.

12 A jam vallë deti apo një përbindësh i detit që ti më ruan me një roje?

Sou eu o mar, ou um monstro marinho, para que me ponhas uma guarda?

13 K ur unë them: "Shtrati im do të më japë një lehtësim, shtroja ime do ta zbusë dhembjen time,"

Quando digo: Confortar-me-á a minha cama, meu leito aliviará a minha queixa,

14 t i më tremb me ëndrra dhe më tmerron me vegime;

então me espantas com sonhos, e com visões me atemorizas;

15 k ështu shpirtit tim i parapëlqen të mbytet dhe të vdesë se sa të bëjë këtë jetë.

de modo que eu escolheria antes a estrangulação, e a morte do que estes meus ossos.

16 U në po shpërbëhem; nuk kam për të jetuar gjithnjë; lërmë të qetë; ditët e mia nuk janë veçse një frymë.

A minha vida abomino; não quero viver para sempre; retira-te de mim, pois os meus dias são vaidade.

17 Ç ’është njeriu që ti ta bësh të madh dhe të kujdesesh për të,

Que é o homem, para que tanto o engrandeças, e ponhas sobre ele o teu pensamento,

18 d he ta vizitosh çdo mëngjes duke e vënë në provë në çdo çast?

e cada manhã o visites, e cada momento o proves?

19 K ur do ta heqësh shikimin tënd nga unë dhe do të më lësh të përcjell pështymën time?

Até quando não apartarás de mim a tua vista, nem me largarás, até que eu possa engolir a minha saliva?

20 N ë rast se kam mëkatuar, çfarë të kam bërë ty, o rojtar i njerëzve? Pse më ke bërë objekt të goditjeve të tua, aq sa i jam bërë barrë vetes sime?

Se peco, que te faço a ti, ó vigia dos homens? Por que me fizeste alvo dos teus dardos? Por que a mim mesmo me tornei pesado?

21 P se nuk i fal shkeljet e mia dhe nuk e kapërcen paudhësinë time? Sepse shpejt do të jem pluhur; ti do të më kërkosh, por unë nuk do të jem më".

Por que me não perdoas a minha transgressão, e não tiras a minha iniqüidade? Pois agora me deitarei no pó; tu me buscarás, porém eu não serei mais.