1 P orventura não tem o homem duro serviço sobre a terra? E não são os seus dias como os do jornaleiro?

"A nuk kryen vallë një punë të rëndë njeriu mbi tokë dhe ditët e tij a nuk janë si ditët e një argati?

2 C omo o escravo que suspira pela sombra, e como o jornaleiro que espera pela sua paga,

Ashtu si skllavi dëshiron fort hijen dhe ashtu si argati pret mëditjen e tij,

3 a ssim se me deram meses de escassez, e noites de aflição se me ordenaram.

kështu edhe mua më ranë muaj fatkeqësie dhe m’u caktuan net me dhembje.

4 H avendo-me deitado, digo: Quando me levantarei? Mas comprida é a noite, e farto-me de me revolver na cama até a alva.

Sa shtrihem, them: "Kur do të ngrihem?". Por nata është e gjatë dhe jam vazhdimisht i shqetësuar deri në agim.

5 A minha carne se tem vestido de vermes e de torrões de pó; a minha pele endurece, e torna a rebentar-se.

Mishi im është i mbuluar me krimba dhe me buca dheu, lëkura ime plasaritet dhe është bërë e pështirë.

6 O s meus dias são mais velozes do que a lançadeira do tecelão, e chegam ao fim sem esperança.

Ditët e mia janë më të shpejta se masuri i një endësi dhe po harxhohen pa shpresë.

7 L embra-te de que a minha vida é um sopro; os meus olhos não tornarão a ver o bem.

Kujto që jeta ime është një frymë; syri im nuk do të shohë më të mirën.

8 O s olhos dos que agora me vêem não me verão mais; os teus olhos estarão sobre mim, mas não serei mais.

Syri i atij që më shikon nuk do të më shohë më; sytë e tu do të jenë mbi mua, por unë nuk do të jem më.

9 T al como a nuvem se desfaz e some, aquele que desce ã sepultura nunca tornará a subir.

Ashtu si reja davaritet dhe nuk duket më, kështu ai që zbret në Sheol nuk kthehet më;

10 N unca mais tornará ã sua casa, nem o seu lugar o conhecerá mais.

nuk do të kthehet më në shtëpinë e tij, dhe banesa e tij nuk do ta njohë më.

11 P or isso não reprimirei a minha boca; falarei na angústia do meu espírito, queixar-me-ei na amargura da minha alma.

Prandaj nuk do ta mbaj gojën të mbyllur do të flas në ankthin e frymës time; do të ankohem në hidhërimin e shpirtit tim.

12 S ou eu o mar, ou um monstro marinho, para que me ponhas uma guarda?

A jam vallë deti apo një përbindësh i detit që ti më ruan me një roje?

13 Q uando digo: Confortar-me-á a minha cama, meu leito aliviará a minha queixa,

Kur unë them: "Shtrati im do të më japë një lehtësim, shtroja ime do ta zbusë dhembjen time,"

14 e ntão me espantas com sonhos, e com visões me atemorizas;

ti më tremb me ëndrra dhe më tmerron me vegime;

15 d e modo que eu escolheria antes a estrangulação, e a morte do que estes meus ossos.

kështu shpirtit tim i parapëlqen të mbytet dhe të vdesë se sa të bëjë këtë jetë.

16 A minha vida abomino; não quero viver para sempre; retira-te de mim, pois os meus dias são vaidade.

Unë po shpërbëhem; nuk kam për të jetuar gjithnjë; lërmë të qetë; ditët e mia nuk janë veçse një frymë.

17 Q ue é o homem, para que tanto o engrandeças, e ponhas sobre ele o teu pensamento,

Ç’është njeriu që ti ta bësh të madh dhe të kujdesesh për të,

18 e cada manhã o visites, e cada momento o proves?

dhe ta vizitosh çdo mëngjes duke e vënë në provë në çdo çast?

19 A té quando não apartarás de mim a tua vista, nem me largarás, até que eu possa engolir a minha saliva?

Kur do ta heqësh shikimin tënd nga unë dhe do të më lësh të përcjell pështymën time?

20 S e peco, que te faço a ti, ó vigia dos homens? Por que me fizeste alvo dos teus dardos? Por que a mim mesmo me tornei pesado?

Në rast se kam mëkatuar, çfarë të kam bërë ty, o rojtar i njerëzve? Pse më ke bërë objekt të goditjeve të tua, aq sa i jam bërë barrë vetes sime?

21 P or que me não perdoas a minha transgressão, e não tiras a minha iniqüidade? Pois agora me deitarei no pó; tu me buscarás, porém eu não serei mais.

Pse nuk i fal shkeljet e mia dhe nuk e kapërcen paudhësinë time? Sepse shpejt do të jem pluhur; ti do të më kërkosh, por unë nuk do të jem më".