1 ¿ No es acaso la vida del hombre una lucha sobre la tierra, y sus días como los días del jornalero?

"A nuk kryen vallë një punë të rëndë njeriu mbi tokë dhe ditët e tij a nuk janë si ditët e një argati?

2 C omo el siervo suspira por la sombra o como el jornalero espera el salario de su trabajo,

Ashtu si skllavi dëshiron fort hijen dhe ashtu si argati pret mëditjen e tij,

3 a sí yo he recibido meses de desengaño y noches de sufrimiento me tocaron en suerte.

kështu edhe mua më ranë muaj fatkeqësie dhe m’u caktuan net me dhembje.

4 C uando estoy acostado, digo: “¿Cuándo me levantaré?” Mas la noche es larga y estoy lleno de inquietudes hasta el alba.

Sa shtrihem, them: "Kur do të ngrihem?". Por nata është e gjatë dhe jam vazhdimisht i shqetësuar deri në agim.

5 M i carne está vestida de gusanos y costras de polvo; mi piel hendida y abierta, supura.

Mishi im është i mbuluar me krimba dhe me buca dheu, lëkura ime plasaritet dhe është bërë e pështirë.

6 M is días corren más veloces que la lanzadera del tejedor, y perecen sin esperanza.

Ditët e mia janë më të shpejta se masuri i një endësi dhe po harxhohen pa shpresë.

7 » Acuérdate de que mi vida es un soplo y de que mis ojos no volverán a ver el bien.

Kujto që jeta ime është një frymë; syri im nuk do të shohë më të mirën.

8 L os ojos de quienes me ven, no me verán más. Y tú fijarás tus ojos en mí, pero ya no seré.

Syri i atij që më shikon nuk do të më shohë më; sytë e tu do të jenë mbi mua, por unë nuk do të jem më.

9 C omo nube que se desvanece y pasa, así el que desciende al seol no subirá de allí;

Ashtu si reja davaritet dhe nuk duket më, kështu ai që zbret në Sheol nuk kthehet më;

10 n o volverá más a su casa, ni su lugar volverá a reconocerlo.

nuk do të kthehet më në shtëpinë e tij, dhe banesa e tij nuk do ta njohë më.

11 » Por tanto, no refrenaré mi boca, sino que hablaré en la angustia de mi espíritu y me quejaré en la amargura de mi alma.

Prandaj nuk do ta mbaj gojën të mbyllur do të flas në ankthin e frymës time; do të ankohem në hidhërimin e shpirtit tim.

12 ¿ Acaso soy yo el mar, o un monstruo marino, para que me pongas vigilancia?

A jam vallë deti apo një përbindësh i detit që ti më ruan me një roje?

13 C uando digo: “Mi lecho me consolará, mi cama aliviará mis quejas”,

Kur unë them: "Shtrati im do të më japë një lehtësim, shtroja ime do ta zbusë dhembjen time,"

14 e ntonces me atemorizas con sueños y me aterras con visiones.

ti më tremb me ëndrra dhe më tmerron me vegime;

15 P or eso tuve por mejor ser estrangulado, y quise la muerte más que a mis huesos.

kështu shpirtit tim i parapëlqen të mbytet dhe të vdesë se sa të bëjë këtë jetë.

16 ¡ Aborrezco mi vida! No he de vivir para siempre; ¡déjame, pues, ya que mis días sólo son vanidad!

Unë po shpërbëhem; nuk kam për të jetuar gjithnjë; lërmë të qetë; ditët e mia nuk janë veçse një frymë.

17 ¿ Qué es el hombre para que lo engrandezcas, para que pongas en él tu corazón

Ç’është njeriu që ti ta bësh të madh dhe të kujdesesh për të,

18 y lo visites todas las mañanas, y a cada momento lo pruebes?

dhe ta vizitosh çdo mëngjes duke e vënë në provë në çdo çast?

19 ¿ Cuándo apartarás de mí tu mirada y me soltarás para tragar siquiera mi saliva?

Kur do ta heqësh shikimin tënd nga unë dhe do të më lësh të përcjell pështymën time?

20 A unque haya pecado, ¿qué mal puedo hacerte a ti, Guarda de los hombres? ¿Por qué me pones por blanco tuyo, hasta convertirme en una carga para mí mismo?

Në rast se kam mëkatuar, çfarë të kam bërë ty, o rojtar i njerëzve? Pse më ke bërë objekt të goditjeve të tua, aq sa i jam bërë barrë vetes sime?

21 ¿ Y por qué no borras mi rebelión y perdonas mi iniquidad? Pues pronto dormiré en el polvo, y aunque me busques temprano, no existiré.»

Pse nuk i fal shkeljet e mia dhe nuk e kapërcen paudhësinë time? Sepse shpejt do të jem pluhur; ti do të më kërkosh, por unë nuk do të jem më".