1 R espondió Job y dijo:

Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

2 « Muchas veces he oído cosas como éstas, ¡Consoladores molestos sois todos vosotros!

"Gjëra të tilla kam dëgjuar shumë! Të gjithë ju jeni ngushëllues të mërzitshëm!

3 ¿ Tendrán fin las palabras vacías? ¿Qué es lo que te anima a responder?

Kur do të marrin fund fjalimet tuaja boshe? Ose çfarë të shtyn të përgjigjesh?

4 T ambién yo podría hablar como vosotros, si vuestra alma estuviera en lugar de la mía. Yo podría hilvanar contra vosotros palabras, y sobre vosotros mover la cabeza.

Edhe unë mund të flisja si ju, po të ishit ju në vendin tim; do të mund të radhitja fjalë kundër jush duke tundur kokën time kundër jush.

5 P ero os alentaría con mis palabras, y el consuelo de mis labios calmaría vuestro dolor.

Por do t’ju jepja kurajo me gojën time dhe ngushëllimi i buzëve të mia do ta lehtësonte dhembjen tuaj.

6 » Pero en mí, aunque yo hable, el dolor no cesa; y aunque deje de hablar, no se aparta de mí.

Në rast se flas, dhembja ime nuk pakësohet, në qoftë se nuk flas më, çfarë lehtësimi kam?

7 P orque ahora él me ha fatigado; ha asolado toda mi compañía.

Por tani ai më ka çuar në pikën e fundit të forcave të mia. Ti ke shkatërruar tërë familjen time;

8 M e ha llenado de arrugas: testigo es mi delgadez, la cual se levanta contra mí para testificar en mi rostro.

më ke mbuluar me rrudha dhe kjo dëshmon kundër meje, dobësia ime ngrihet dhe dëshmon kundër meje.

9 S u furor me ha destrozado, me ha sido contrario; cruje sus dientes contra mí: contra mí aguza sus ojos mi enemigo.

Zemërimi i tij më grin dhe më përndjek, kërcëllin dhëmbët kundër meje; Armiku im mpreh shikimin mbi mua.

10 E llos han abierto contra mí su boca, y han herido mis mejillas con afrenta: ¡contra mí se han juntado todos!

Duke hapur gojën e tyre kundër meje, ata më godasin me përçmim mbi faqet, mblidhen tok kundër meje.

11 D ios me ha entregado al mentiroso, en las manos de los impíos me ha hecho caer.

Perëndia më ka dhënë në duart e të pabesëve, më ka dorëzuar në duart e njerëzve të këqij.

12 Y o vivía en prosperidad, y me desmenuzó; me arrebató por la cerviz, me despedazó y me puso por blanco suyo.

Jetoja i qetë, por ai më shkatërroi, më kapi për qafe dhe më bëri copë-copë, dhe më shndërroi në objekt goditjeje.

13 M e rodearon sus flecheros, y él partió mis riñones sin compasión y derramó mi hiel por tierra.

Harkëtarët e tij më rrethojnë në çdo anë, më shpon pa mëshirë veshkat, derdh për tokë vrerin tim.

14 M e quebrantó de quebranto en quebranto; corrió contra mí como un gigante.

Ai më sulmon vazhdimisht me forcë, më sulet si një luftëtar.

15 E ntonces cosí sobre mi piel tejidos ásperos y puse mi cabeza en el polvo.

kam qepur një grathore mbi lëkurën time, e kam ulur ballin tim në pluhur,

16 M i rostro está hinchado por el llanto y mis párpados entenebrecidos,

Fytyra ime është e kuqe nga të qarat dhe mbi qepallat e mia po zë vend hija e vdekjes,

17 a pesar de no haber iniquidad en mis manos y de ser pura mi oración.

megjithëse nuk ka asnjë dhunë në duart e mia, dhe lutja ime është e pastër.

18 » ¡Tierra, no cubras mi sangre ni haya en ti lugar para mi clamor!

O tokë, mos e mbulo gjakun tim, dhe britma ime mos gjeftë asnjë vend qetësimi.

19 E n los cielos está mi testigo y mi testimonio en las alturas.

Që tani, ja, dëshmitari im është në qiell, garanti im është lart.

20 D isputadores son mis amigos, mas ante Dios derramaré mis lágrimas.

Shokët e mi më përqeshin, por sytë e mi derdhin lotë përpara Perëndisë.

21 ¡ Ojalá pudiera disputar el hombre con Dios como con su prójimo!

Le të përkrahë ai arsyetimet e njeriut pranë Perëndisë, ashtu si bën njeriu me fqinjin e tij.

22 M as vienen los años, que están contados, y yo me iré por el camino sin regreso.

Do të kalojnë në të vërtetë edhe pak vjet akoma dhe unë do të shkoj pastaj në një rrugë pa kthim.