1 A llora Giobbe rispose e disse:

Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

2 « Di cose come queste ne ho udite tante! Siete tutti dei consolatori molesti!

"Gjëra të tilla kam dëgjuar shumë! Të gjithë ju jeni ngushëllues të mërzitshëm!

3 N on ci sarà una fine alle parole vane? Che cosa ti provoca a rispondere?

Kur do të marrin fund fjalimet tuaja boshe? Ose çfarë të shtyn të përgjigjesh?

4 A nch’io potrei parlare come voi, se voi foste al posto mio; potrei mettere insieme delle parole contro di voi e su di voi scrollare il capo;

Edhe unë mund të flisja si ju, po të ishit ju në vendin tim; do të mund të radhitja fjalë kundër jush duke tundur kokën time kundër jush.

5 p otrei farvi coraggio con la bocca e il conforto delle mie labbra vi calmerebbe. Giobbe si lamenta della sua sorte

Por do t’ju jepja kurajo me gojën time dhe ngushëllimi i buzëve të mia do ta lehtësonte dhembjen tuaj.

6 « Se parlo, il mio dolore non ne sarà lenito; se cesso di parlare, che sollievo ne avrò?

Në rast se flas, dhembja ime nuk pakësohet, në qoftë se nuk flas më, çfarë lehtësimi kam?

7 O ra, purtroppo, Dio mi ha ridotto senza forze, ha desolato tutta la mia casa;

Por tani ai më ka çuar në pikën e fundit të forcave të mia. Ti ke shkatërruar tërë familjen time;

8 m i ha coperto di grinze e questo testimonia contro di me, la mia magrezza si leva ad accusarmi apertamente.

më ke mbuluar me rrudha dhe kjo dëshmon kundër meje, dobësia ime ngrihet dhe dëshmon kundër meje.

9 L a sua ira mi lacera, mi perseguita, digrigna i denti contro di me, il mio nemico aguzza gli occhi su di me.

Zemërimi i tij më grin dhe më përndjek, kërcëllin dhëmbët kundër meje; Armiku im mpreh shikimin mbi mua.

10 A prono larga contro di me la bocca, mi percuotono per oltraggio le guance, si mettono tutti insieme a darmi addosso.

Duke hapur gojën e tyre kundër meje, ata më godasin me përçmim mbi faqet, mblidhen tok kundër meje.

11 D io mi dà in balìa degli empi, mi getta in mano ai malvagi.

Perëndia më ka dhënë në duart e të pabesëve, më ka dorëzuar në duart e njerëzve të këqij.

12 V ivevo in pace ed egli mi ha scosso con violenza, mi ha preso per la nuca, mi ha frantumato, mi ha posto per suo bersaglio.

Jetoja i qetë, por ai më shkatërroi, më kapi për qafe dhe më bëri copë-copë, dhe më shndërroi në objekt goditjeje.

13 I suoi arcieri mi circondano, egli mi trafigge i reni senza pietà, sparge a terra il mio fiele.

Harkëtarët e tij më rrethojnë në çdo anë, më shpon pa mëshirë veshkat, derdh për tokë vrerin tim.

14 A pre sopra di me breccia su breccia, mi corre addosso come un guerriero.

Ai më sulmon vazhdimisht me forcë, më sulet si një luftëtar.

15 M i sono cucito un cilicio sulla pelle, ho prostrato la mia fronte nella polvere.

kam qepur një grathore mbi lëkurën time, e kam ulur ballin tim në pluhur,

16 I l mio viso è rosso di pianto, sulle mie palpebre si stende l’ombra di morte.

Fytyra ime është e kuqe nga të qarat dhe mbi qepallat e mia po zë vend hija e vdekjes,

17 E ppure le mie mani non commisero mai violenza, e la mia preghiera fu sempre pura. Giobbe invoca la morte

megjithëse nuk ka asnjë dhunë në duart e mia, dhe lutja ime është e pastër.

18 « O terra, non coprire il mio sangue e non vi sia luogo dove si fermi il mio grido!

O tokë, mos e mbulo gjakun tim, dhe britma ime mos gjeftë asnjë vend qetësimi.

19 G ià fin d’ora, ecco, il mio Testimone è nel cielo, il mio Garante è nei luoghi altissimi.

Që tani, ja, dëshmitari im është në qiell, garanti im është lart.

20 G li amici mi deridono; ma a Dio si volgono piangenti gli occhi miei.

Shokët e mi më përqeshin, por sytë e mi derdhin lotë përpara Perëndisë.

21 S ostenga egli le ragioni dell’uomo presso Dio, le ragioni del figlio d’uomo contro i suoi compagni!

Le të përkrahë ai arsyetimet e njeriut pranë Perëndisë, ashtu si bën njeriu me fqinjin e tij.

22 P oiché pochi anni ancora e me ne andrò per una via senza ritorno.

Do të kalojnë në të vërtetë edhe pak vjet akoma dhe unë do të shkoj pastaj në një rrugë pa kthim.