1 V enite, cantiamo con gioia al Signore, acclamiamo alla Rocca della nostra salvezza!

Ejani, t’i këndojmë me gëzim Zotit; t’i dërgojmë britma gëzimi kalasë së shpëtimit tonë.

2 P resentiamoci a lui con lodi, celebriamolo con salmi!

Le të shkojmë në prani të tij me lavde, ta kremtojmë me këngë.

3 P oiché il Signore è un Dio grande, un gran Re sopra tutti gli dèi.

Sepse Zoti është një Perëndi i madh dhe një Mbret i madh mbi gjithë perënditë.

4 N elle sue mani sono le profondità della terra e le altezze dei monti sono sue.

Në duart e tij janë thellësitë e tokës dhe të tijat janë majat e larta të maleve.

5 S uo è il mare, perché egli l’ha fatto e le sue mani hanno plasmato la terra asciutta.

I tij është deti, sepse ai e ka bërë, dhe dheu i thatë që duart e tij kanë modeluar.

6 V enite, adoriamo e inchiniamoci, inginocchiamoci davanti al Signore che ci ha fatti.

Ejani, të adhurojmë dhe të përkulemi; të gjunjëzohemi përpara Zotit që na ka bërë.

7 P oiché egli è il nostro Dio, e noi siamo il popolo di cui ha cura e il gregge che la sua mano conduce.

Sepse ai është Perëndia ynë dhe ne jemi populli i kullotës së tij dhe kopeja për të cilën ai kujdeset. Sot, po të jetë se dëgjoni zërin e tij,

8 O ggi, se udite la sua voce, non indurite il vostro cuore come a Meriba, come nel giorno di Massa nel deserto,

"mos e fortësoni zemrën tuaj si në Meriba, si ditën e Masas në shkretëtirë,

9 q uando i vostri padri mi tentarono, mi misero alla prova sebbene avessero visto le mie opere.

ku etërit tuaj më tunduan dhe më vunë në provë, edhe pse i kishin parë veprat e mia.

10 Q uarant’anni ebbi in disgusto quella generazione e dissi: «È un popolo dal cuore traviato; essi non conoscono le mie vie ».

Për dyzet vjet e pata neveri atë brez dhe thashë: "Janë një popull me zemër të përdalë dhe nuk i njohin rrugët e mia.

11 P erciò giurai nella mia ira: «Non entreranno nel mio riposo!»

Prandaj u betova në zemërimin tim: Nuk do të hyjnë në prehjen time".