1 A l direttore del coro. Secondo Iedutun. Salmo di Asaf. La mia voce sale a Dio e io grido; la mia voce sale a Dio ed egli mi porge l’orecchio.

Zëri im lartohet te Perëndia dhe unë bërtas; zëri im lartohet te Perëndia dhe ai ka për të më dëgjuar.

2 N el giorno della mia afflizione ho cercato il Signore; la mia mano è stata tesa durante la notte senza stancarsi, l’anima mia ha rifiutato di essere consolata.

Ditën e fatkeqësisë sime kërkova Zotin; gjatë natës dora ime mbeti e nderur pa u lodhur dhe shpirti im nuk pranoi të ngushëllohet.

3 M i ricordo di Dio, e gemo; medito, e il mio spirito è abbattuto.

Më kujtohet Perëndia dhe rrënkoj; vajtoj dhe fryma ime dobësohet. (Sela)

4 T u tieni desti gli occhi miei, sono turbato e non posso parlare.

Ti m’i mban të hapura qepallat; jam aq i turbulluar sa nuk mund të flas.

5 R ipenso ai giorni antichi, agli anni da lungo tempo trascorsi.

Sjell ndërmënd përsëri ditët e lashta, vitet e kohëve të shkuara.

6 D urante la notte mi ricordo dei miei canti; medito, e il mio spirito si pone delle domande:

Gjatë natës më kthehet në mendje kënga ime, mendoj thellë në zemrën time dhe fryma ime bën kërkime.

7 « Il Signore ci respinge forse per sempre? Non mostrerà più la sua bontà?

A do të më hedhë poshtë për gjithnjë Zoti? E nuk do të më pëlqejë më kurrë?

8 L a sua misericordia è venuta a mancare per sempre? La sua parola è cessata per ogni generazione?

Dhe mirësia e tij ka marrë fund për gjithnjë dhe falja e tij ka munguar për brezat e ardhshme?

9 D io ha forse dimenticato di avere pietà? Ha egli soffocato nell’ira il suo amore?»

Vallë Perëndia e ka harruar mëshirën dhe në zemërimin e tij u ka dhënë fund dhembshurive të tij? (Sela)

10 H o detto: «La mia afflizione sta in questo: che la destra dell’Altissimo è mutata ».

Unë kam thënë: "Shkaku i hidhërimit tim është se dora e djathtë e Shumë të Lartit ka ndryshuar".

11 I o rievocherò i prodigi del Signore; sì, ricorderò le tue meraviglie antiche,

Do t’i kujtoj veprat e Zotit; po, do të kujtoj mrekullitë e tua të kohëve të kaluara,

12 m editerò su tutte le opere tue e ripenserò alle tue gesta.

do të mendohem thellë për gjithë veprat e tua dhe do të kem parasysh bëmat e tua.

13 O Dio, le tue vie sono sante; quale Dio è grande come il nostro Dio?

O Perëndi, jeta jote është e shenjtë; cili Perëndi është i madh si Perëndia?

14 T u sei il Dio che opera meraviglie; tu hai fatto conoscere la tua forza tra i popoli.

Ti je Perëndia që kryen mrekulli; ti ke bërë të njihet forca jote midis popujve.

15 C on il tuo braccio hai riscattato il tuo popolo, i figli di Giacobbe e di Giuseppe.

Me krahun tënd ke shpenguar popullin tënd, bijtë e Jakobit dhe të Jozefit. (Sela)

16 L e acque ti videro, o Dio; le acque ti videro e furono spaventate; anche gli oceani tremarono.

Ujërat të panë, o Perëndi, ujërat të panë dhe u trëmbën; edhe humnerat u drithtuan.

17 L e nubi versarono diluvi d’acqua; i cieli tuonarono; e anche le tue saette guizzarono da ogni parte.

Retë derdhën përmbytje uji, qiejtë gjëmuan dhe shigjetat e tua vepruan.

18 I l fragore dei tuoni era nel turbine; i lampi illuminarono il mondo; la terra fu scossa e tremò.

Gjëmimi i bubullimës sate ishte në vorbullën, vetëtimat ndriçuan botën dhe toka u tund dhe u drodh.

19 T u apristi la tua via in mezzo al mare, i tuoi sentieri in mezzo alle grandi acque e le tue orme non furono visibili.

Ti e hape rrugën tënde në mes të detit, shtegun tënd në mes të ujërave të mëdha, dhe gjurmët e tua nuk u njohën.

20 T u guidasti il tuo popolo come un gregge, per mano di Mosè e di Aaronne.

Ti e udhëheq popullin tënd si një kope me dorën e Moisiut dhe të Aaronit.