1 « Sai quando figliano le capre selvatiche? Hai osservato quando le cerve partoriscono?

A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

2 C onti i mesi della loro pregnanza e sai il momento in cui devono sgravarsi?

A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

3 S i accosciano, fanno i loro piccini e sono subito liberate dalle loro doglie;

Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

4 i loro piccini si fanno forti, crescono all’aperto, se ne vanno e non tornano più alle madri.

Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

5 C hi manda libero l’onagro e chi scioglie i legami all’asino selvatico?

Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

6 A lui ho dato per dimora il deserto e la terra salata per abitazione.

të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

7 E gli si beffa del frastuono della città e non ode grida di padrone.

Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

8 P ercorre le montagne della sua pastura e va in cerca di ogni filo di verde.

Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

9 I l bufalo vorrà forse servirti o passare la notte presso la tua mangiatoia?

Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

10 L egherai il bufalo con una corda perché faccia il solco? Erpicherà egli le valli dietro a te?

A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

11 T i fiderai di lui perché la sua forza è grande? Lascerai a lui il tuo lavoro?

A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

12 C onterai su di lui perché ti porti a casa il raccolto e ti ammucchi il grano sull’aia?

A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

13 L o struzzo batte allegramente le ali; ma le sue penne e le sue piume sono forse di cicogna ?

Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

14 N o, poiché esso abbandona sulla terra le proprie uova, le lascia scaldare sopra la sabbia.

Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

15 E gli dimentica che un piede le potrà schiacciare, che le bestie dei campi le potranno calpestare.

duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

16 T ratta duramente i suoi piccini, quasi non fossero suoi; la sua fatica sarà vana, ma ciò non lo turba,

I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

17 p erché Dio l’ha privato di saggezza, non gli ha impartito intelligenza.

sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

18 M a quando si muove e prende lo slancio, si beffa del cavallo e di chi lo cavalca.

Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

19 S ei tu che dai al cavallo la forza? Che gli vesti il collo di una fremente criniera?

A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

20 S ei tu che lo fai saltare come la locusta? Il fiero suo nitrito incute spavento.

A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

21 R aspa la terra nella valle ed esulta della sua forza; si slancia incontro alle armi.

Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

22 D isprezza la paura, non trema, non indietreggia davanti alla spada.

Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

23 G li risuona addosso la faretra, la folgorante lancia e la freccia.

Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

24 C on fremente furia divora la terra. Non sta più fermo quando suona la tromba.

Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

25 C ome ode lo squillo, dice: “Aha!” e fiuta da lontano la battaglia, la voce tonante dei capi e il grido di guerra.

Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: "Aha"!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

26 È la tua intelligenza che allo sparviere fa spiccare il volo e spiegare le ali verso il sud?

Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

27 È forse al tuo comando che l’aquila si alza in alto e fa il suo nido nei luoghi elevati?

Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

28 A bita nelle rocce e vi pernotta; sta sulla punta delle rupi, sulle vette scoscese;

Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

29 d i là spia la preda e i suoi occhi mirano lontano.

Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

30 I suoi piccini si abbeverano di sangue, e dove sono i corpi morti, là essa si trova ».

Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo".