1 « Io avevo stretto un patto con i miei occhi; io non avrei fissato lo sguardo sopra una vergine.

"Unë kisha bërë një besëlidhje me sytë e mi; si mund ta fiksoja, pra, shikimin mbi një virgjëreshë?

2 C he parte mi avrebbe assegnato Dio dall’alto, quale eredità mi avrebbe data l’Onnipotente dai luoghi eccelsi?

Cili është fati që më ka caktuar Perëndia nga atje lart dhe trashëgimia e të Plotfuqishmit nga vendet e larta?

3 L a sventura non è forse per il perverso, e le sciagure per quelli che fanno il male?

A nuk është vallë fatkeqësia për njeriun e çoroditur dhe mjerimi për atë që kryen të keqen?

4 D io non vede forse le mie vie? Non conta tutti i miei passi?

Nuk i shikon ai tërë rrugët e mia dhe nuk i numëron të gjitha hapat që bëj?

5 S e ho camminato insieme alla menzogna, se il piede mio si è affrettato dietro alla frode

Në rast se kam vepruar me falsitet, ose në rast se këmba ime është shpejtuar të ndjekë mashtrimin,

6 ( Dio mi pesi con bilancia giusta e riconoscerà la mia integrità),

le të më peshojë me një peshore të saktë, dhe Perëndia do ta njohë ndershmërinë time.

7 s e i miei passi hanno deviato dalla retta via, se il mio cuore è andato dietro ai miei occhi, se qualche sozzura mi si è attaccata alle mani,

Në qoftë se hapat e mia kanë dalë nga rruga e drejtë, dhe në qoftë se zemra ime ka ndjekur sytë e mi, apo në se ndonjë njollë u është ngjitur duarve të mia,

8 c he io semini e un altro mangi, e quanto è cresciuto nei miei campi sia sradicato!

le të mbjell unë dhe një tjetër të hajë, dhe pasardhësit e mi u çrrënjofshin.

9 S e il mio cuore si è lasciato sedurre da una donna, se ho spiato la porta del mio prossimo,

Në rast se zemra ime është mashtruar nga një grua dhe kam përgjuar në portën e të afërmit tim,

10 c he mia moglie giri la macina a un altro e che altri abusino di lei!

gruaja ime le të bluajë për një tjetër dhe të tjerë u përkulshin mbi të.

11 P oiché quella sarebbe una scelleratezza, un misfatto punito dai giudici,

Sepse kjo do të ishte një mbrapshti, një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët,

12 u n fuoco che consuma fino a perdizione e che avrebbe distrutto fin dalle radici ogni mia fortuna.

një zjarr që konsumon deri në Abadon, dhe do të kishte shkatërruar deri në rrënjë gjithë të korrat e mia.

13 S e ho disconosciuto il diritto del mio servo e della mia serva, quando erano in lite con me,

Në rast se kam hedhur poshtë të drejtën e shërbëtorit tim dhe të shërbëtores sime, kur po grindeshin me mua,

14 c he farei quando Dio si alzasse per giudicarmi, e che risponderei quando mi esaminasse?

çfarë do të bëja kur Perëndia të ngrihej kundër meje, dhe si do t’i përgjigjesha kur të më kërkonte llogari?

15 C hi fece me nel grembo di mia madre non fece anche lui? Non ci ha formati nel grembo materno uno stesso Dio?

Ai që më ka bërë mua në barkun e nënës, a nuk e ka bërë edhe atë? A nuk ka qenë po ai Perëndi që na ka krijuar në bark?

16 S e ho rifiutato ai poveri quanto desideravano, se ho fatto languire gli occhi della vedova,

Në rast se u kam refuzuar të varfërve atë që dëshironin dhe bëra të veniten sytë e gruas së ve,

17 s e ho mangiato da solo il mio pezzo di pane senza che l’orfano ne mangiasse la sua parte,

në rast se e hëngra vetëm copën e bukës pa i dhënë një pjesë jetimit,

18 i o che fin da giovane l’ho allevato come un padre, io che fin dal grembo di mia madre sono stato guida alla vedova,

(por që në rininë time unë e rrita si një baba, dhe që në bark të nënës sime e kam ndihmuar gruan e ve)

19 s e ho visto uno soffrire per mancanza di vesti o il povero senza una coperta,

në rast se kam parë dikë të vdesë për mungesë rrobash ose një të varfër që nuk kishte me se të mbulohej,

20 s e non mi hanno benedetto i suoi fianchi ed egli non si è riscaldato con la lana dei miei agnelli,

në rast se ijet e tij nuk më kanë bekuar, dhe nuk është ngrohur me leshin e qengjave të mi,

21 s e ho alzato la mano contro l’orfano perché mi sapevo sostenuto alla porta della città,

në qoftë se kam ngritur dorën kundër jetimit, sepse e dija që do të ndihmohesha tek porta,

22 c he la mia spalla si stacchi dalla sua giuntura, il mio braccio si spezzi e cada!

supi im u ndaftë nga shpatulla, krahu im u theftë në bërryl!

23 I n effetti mi spaventava il castigo di Dio, ero trattenuto dalla maestà di lui.

Sepse fatkeqësia që vjen nga Perëndia më kall drithma, dhe për shkak të madhështisë së tij nuk mund të bëj asgjë.

24 S e ho riposto la mia fiducia nell’oro, se all’oro fino ho detto: “Tu sei la mia speranza”,

Në qoftë se kam pasur besim tek ari, dhe arit të kulluar i kam thënë: Ti je shpresa ime,,"

25 s e mi sono rallegrato che le mie ricchezze fossero grandi e la mia mano avesse molto accumulato,

në rast se jam gëzuar sepse pasuritë e mia ishin të mëdha, dhe sepse dora ime ka grumbulluar shumë pasuri,

26 s e, contemplando il sole che risplendeva e la luna che procedeva lucente nella sua corsa,

në qoftë se kam shikuar diellin kur shkëlqen ose hënën që shkonte përpara duke ndritur, dhe zemra ime u mashtrua tinëz dhe goja ime puthi dorën time;

27 i l mio cuore, in segreto, si è lasciato sedurre e la mia bocca ha posato un bacio sulla mano

edhe ky do të ishte një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët, sepse do të kisha mohuar Perëndinë që rri aty lart.

28 ( misfatto anche questo punito dai giudici, perché avrei difatti rinnegato il Dio che sta lassù),

Në rast se jam gëzuar për fatkeqësinë e armikut tim dhe u ngrita, sepse e kishte goditur fakeqësia

29 s e mi sono rallegrato della sciagura del mio nemico e ho esultato quando gli è piombata la sventura

(por unë nuk e lejova gojën time të mëkatonte, duke i uruar të vdesë me një mallkim);

30 ( io che non ho permesso alle mie labbra di peccare chiedendo la sua morte con imprecazione),

në qoftë se njerëzit e çadrës sime nuk kanë thënë: "Kush mund të gjejë një që nuk është ngopur me mishin e tij?".

31 s e la gente della mia tenda non ha detto: “Chi è che non si sia saziato della carne delle sue bestie?”

(përveç kësaj asnjë i huaj nuk e kalonte natën jashtë, sepse i hapja portat e mia udhëtarit);

32 ( Lo straniero non passava la notte fuori; le mie porte erano aperte al viandante),

në rast se i kam mbuluar mëkatet e mia si Adami, duke e fshehur fajin tim në gji,

33 s e, come fanno gli uomini, ho coperto i miei errori celando nel petto la mia iniquità,

sepse kisha frikë nga turma e madhe dhe përbuzja e familjeve më tmerronte, kështu që rrija i heshtur pa dalë nga shtëpia.

34 p erché avevo paura della folla e del disprezzo delle famiglie, al punto da starmene tranquillo e non uscire di casa…

Ah, sikur të kisha një që të më dëgjonte! Ja firma ime! I Plotfuqishmi të më përgjigjet! Kundërshtari im të shkruajë një dokument,

35 O h, avessi pure chi m’ascoltasse! Ecco qua la mia firma! L’Onnipotente mi risponda! Scriva l’avversario mio la sua querela

dhe unë do ta mbaja me siguri mbi shpatullat e mia, dhe do ta mbaja si një diademë

36 e io la porterò attaccata alla mia spalla, me la cingerò come un diadema.

do t’i jepja llogari për të gjitha hapat e mia, duke iu paraqitur si një princ.

37 G li renderò conto di tutti i miei passi, a lui mi avvicinerò come un principe!

Në qoftë se toka ime bërtet kundër meje dhe brazdat e saj qajnë bashkë me të,

38 S e la mia terra mi grida contro, se tutti i suoi solchi piangono,

në rast se kam ngrënë frytin e saj pa paguar, në rast se u kam nxjerrë frymën e fundit zotërve të saj,

39 s e ne ho mangiato il frutto senza pagarla, se ho fatto sospirare chi la coltivava,

në vend të grurit u rritshin ferra dhe barëra të këqija në vend të elbit".

40 c he invece di grano mi nascano spine, invece d’orzo mi crescano zizzanie!» Qui finiscono i discorsi di Giobbe.

Këtu mbarojnë fjalët e Jobit.