1 “ Fiz acordo com os meus olhos de não olhar com cobiça para as moças.

"Unë kisha bërë një besëlidhje me sytë e mi; si mund ta fiksoja, pra, shikimin mbi një virgjëreshë?

2 P ois qual é a porção que o homem recebe de Deus lá de cima? Qual a sua herança do Todo-poderoso, que habita nas alturas?

Cili është fati që më ka caktuar Perëndia nga atje lart dhe trashëgimia e të Plotfuqishmit nga vendet e larta?

3 N ão é ruína para os ímpios, desgraça para os que fazem o mal?

A nuk është vallë fatkeqësia për njeriun e çoroditur dhe mjerimi për atë që kryen të keqen?

4 N ão vê ele os meus caminhos, e não considera cada um de meus passos?

Nuk i shikon ai tërë rrugët e mia dhe nuk i numëron të gjitha hapat që bëj?

5 “ Se me conduzi com falsidade, ou se meus pés se apressaram a enganar,

Në rast se kam vepruar me falsitet, ose në rast se këmba ime është shpejtuar të ndjekë mashtrimin,

6 — Deus me pese em balança justa, e saberá que não tenho culpa —

le të më peshojë me një peshore të saktë, dhe Perëndia do ta njohë ndershmërinë time.

7 s e meus passos desviaram-se do caminho, se o meu coração foi conduzido por meus olhos, ou se minhas mãos foram contaminadas,

Në qoftë se hapat e mia kanë dalë nga rruga e drejtë, dhe në qoftë se zemra ime ka ndjekur sytë e mi, apo në se ndonjë njollë u është ngjitur duarve të mia,

8 q ue outros comam o que semeei, e que as minhas plantações sejam arrancadas pelas raízes.

le të mbjell unë dhe një tjetër të hajë, dhe pasardhësit e mi u çrrënjofshin.

9 “ Se o meu coração foi seduzido por mulher, ou se fiquei à espreita junto à porta do meu próximo,

Në rast se zemra ime është mashtruar nga një grua dhe kam përgjuar në portën e të afërmit tim,

10 q ue a minha esposa moa cereal de outro homem, e que outros durmam com ela.

gruaja ime le të bluajë për një tjetër dhe të tjerë u përkulshin mbi të.

11 P ois fazê-lo seria vergonhoso, crime merecedor de julgamento.

Sepse kjo do të ishte një mbrapshti, një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët,

12 I sso é um fogo que consome até a Destruição; teria extirpado a minha colheita.

një zjarr që konsumon deri në Abadon, dhe do të kishte shkatërruar deri në rrënjë gjithë të korrat e mia.

13 “ Se neguei justiça aos meus servos e servas, quando reclamaram contra mim,

Në rast se kam hedhur poshtë të drejtën e shërbëtorit tim dhe të shërbëtores sime, kur po grindeshin me mua,

14 q ue farei quando Deus me confrontar? Que responderei quando chamado a prestar contas?

çfarë do të bëja kur Perëndia të ngrihej kundër meje, dhe si do t’i përgjigjesha kur të më kërkonte llogari?

15 A quele que me fez no ventre materno não os fez também? Não foi ele que nos formou, a mim e a eles, no interior de nossas mães?

Ai që më ka bërë mua në barkun e nënës, a nuk e ka bërë edhe atë? A nuk ka qenë po ai Perëndi që na ka krijuar në bark?

16 “ Se não atendi os desejos do pobre, ou se fatiguei os olhos da viúva,

Në rast se u kam refuzuar të varfërve atë që dëshironin dhe bëra të veniten sytë e gruas së ve,

17 s e comi meu pão sozinho, sem compartilhá-lo com o órfão,

në rast se e hëngra vetëm copën e bukës pa i dhënë një pjesë jetimit,

18 s endo que desde a minha juventude o criei como se fosse seu pai, e desde o nascimento guiei a viúva;

(por që në rininë time unë e rrita si një baba, dhe që në bark të nënës sime e kam ndihmuar gruan e ve)

19 s e vi alguém morrendo por falta de roupa, ou um necessitado sem cobertor,

në rast se kam parë dikë të vdesë për mungesë rrobash ose një të varfër që nuk kishte me se të mbulohej,

20 e o seu coração não me abençoou porque o aqueci com a lã de minhas ovelhas,

në rast se ijet e tij nuk më kanë bekuar, dhe nuk është ngrohur me leshin e qengjave të mi,

21 s e levantei a mão contra o órfão, ciente da minha influência no tribunal,

në qoftë se kam ngritur dorën kundër jetimit, sepse e dija që do të ndihmohesha tek porta,

22 q ue o meu braço descaia do ombro, e se quebre nas juntas.

supi im u ndaftë nga shpatulla, krahu im u theftë në bërryl!

23 P ois eu tinha medo que Deus me destruísse, e, temendo o seu esplendor, não podia fazer tais coisas.

Sepse fatkeqësia që vjen nga Perëndia më kall drithma, dhe për shkak të madhështisë së tij nuk mund të bëj asgjë.

24 “ Se pus no ouro a minha confiança e disse ao ouro puro: Você é a minha garantia,

Në qoftë se kam pasur besim tek ari, dhe arit të kulluar i kam thënë: Ti je shpresa ime,,"

25 s e me regozijei por ter grande riqueza, pela fortuna que as minhas mãos obtiveram,

në rast se jam gëzuar sepse pasuritë e mia ishin të mëdha, dhe sepse dora ime ka grumbulluar shumë pasuri,

26 s e contemplei o sol em seu fulgor e a lua a mover-se esplêndida,

në qoftë se kam shikuar diellin kur shkëlqen ose hënën që shkonte përpara duke ndritur, dhe zemra ime u mashtrua tinëz dhe goja ime puthi dorën time;

27 e em segredo o meu coração foi seduzido e a minha mão lhes ofereceu beijos de veneração,

edhe ky do të ishte një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët, sepse do të kisha mohuar Perëndinë që rri aty lart.

28 e sses também seriam pecados merecedores de condenação, pois eu teria sido infiel a Deus, que está nas alturas.

Në rast se jam gëzuar për fatkeqësinë e armikut tim dhe u ngrita, sepse e kishte goditur fakeqësia

29 “ Se a desgraça do meu inimigo me alegrou, ou se os problemas que teve me deram prazer;

(por unë nuk e lejova gojën time të mëkatonte, duke i uruar të vdesë me një mallkim);

30 e u, que nunca deixei minha boca pecar, lançando maldição sobre ele;

në qoftë se njerëzit e çadrës sime nuk kanë thënë: "Kush mund të gjejë një që nuk është ngopur me mishin e tij?".

31 s e os que moram em minha casa nunca tivessem dito: ‘Quem não recebeu de Jó um pedaço de carne?’,

(përveç kësaj asnjë i huaj nuk e kalonte natën jashtë, sepse i hapja portat e mia udhëtarit);

32 s endo que nenhum estrangeiro teve que passar a noite na rua, pois a minha porta sempre esteve aberta para o viajante;

në rast se i kam mbuluar mëkatet e mia si Adami, duke e fshehur fajin tim në gji,

33 s e escondi o meu pecado, como outros fazem, acobertando no coração a minha culpa,

sepse kisha frikë nga turma e madhe dhe përbuzja e familjeve më tmerronte, kështu që rrija i heshtur pa dalë nga shtëpia.

34 c om tanto medo da multidão e do desprezo dos familiares que me calei e não saí de casa...

Ah, sikur të kisha një që të më dëgjonte! Ja firma ime! I Plotfuqishmi të më përgjigjet! Kundërshtari im të shkruajë një dokument,

35 ( “Ah, se alguém me ouvisse! Agora assino a minha defesa. Que o Todo-poderoso me responda; que o meu acusador faça a denúncia por escrito.

dhe unë do ta mbaja me siguri mbi shpatullat e mia, dhe do ta mbaja si një diademë

36 E u bem que a levaria nos ombros e a usaria como coroa.

do t’i jepja llogari për të gjitha hapat e mia, duke iu paraqitur si një princ.

37 E u lhe falaria sobre todos os meus passos; como um príncipe eu me aproximaria dele.)

Në qoftë se toka ime bërtet kundër meje dhe brazdat e saj qajnë bashkë me të,

38 “ Se a minha terra se queixar de mim e todos os seus sulcos chorarem,

në rast se kam ngrënë frytin e saj pa paguar, në rast se u kam nxjerrë frymën e fundit zotërve të saj,

39 s e consumi os seus produtos sem nada pagar, ou se causei desânimo aos seus ocupantes,

në vend të grurit u rritshin ferra dhe barëra të këqija në vend të elbit".

40 q ue me venham espinhos em lugar de trigo e ervas daninhas em lugar de cevada”. Aqui terminam as palavras de Jó.

Këtu mbarojnë fjalët e Jobit.