1 A llora Giobbe aprì la bocca e maledisse il giorno della sua nascita.

Atëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

2 E cominciò a parlare così:

Kështu Jobi mori fjalën dhe tha:

3 « Perisca il giorno che io nacqui e la notte in cui si disse: “È stato concepito un maschio!”

"Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: "U ngjiz një mashkull!".

4 Q uel giorno si converta in tenebre, non se ne curi Dio dall’alto, né splenda su di esso la luce!

Ajo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

5 S e lo riprendano le tenebre e l’ombra di morte, resti su di esso una fitta nuvola, le eclissi lo riempiano di paura!

E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

6 Q uella notte diventi preda di un buio cupo, non venga contata tra i giorni dell’anno, non entri nel novero dei mesi!

Atë natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

7 Q uella notte sia notte sterile e non vi si oda grido di gioia.

Po, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

8 L a maledicano quei che maledicono i giorni e sono esperti nell’evocare il drago.

E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

9 S i oscurino le stelle del suo crepuscolo, aspetti la luce e la luce non venga, e non contempli le palpebre dell’alba,

U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

10 p oiché non chiuse la porta del grembo che mi portava e non celò l’affanno agli occhi miei.

sepse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

11 P erché non morii fin dal seno di mia madre? Perché non spirai appena uscito dal suo grembo?

Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

12 P erché trovai delle ginocchia per ricevermi e delle mammelle da poppare?

Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

13 O ra giacerei tranquillo, dormirei, e avrei così riposo

Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

14 c on i re e con i consiglieri della terra che si costruirono mausolei,

bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

15 c on i prìncipi che possedevano oro e che riempirono d’argento le loro case;

ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

16 o ppure, come l’aborto nascosto, non esisterei, sarei come i feti che non videro la luce.

Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

17 L à cessano gli empi di tormentare gli altri, là riposano gli stanchi;

Atje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

18 l à i prigionieri hanno pace tutti insieme, senza udir voce d’aguzzino.

Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

19 P iccoli e grandi sono là insieme, lo schiavo è libero dal suo padrone.

Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

20 P erché dare la luce all’infelice, e la vita a chi ha l’anima nell’amarezza?

Pse t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

21 E ssi aspettano la morte che non viene, la ricercano più che i tesori nascosti.

të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

22 S i rallegrerebbero fino a giubilarne, esulterebbero se trovassero una tomba.

gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

23 P erché dar vita a un uomo la cui via è oscura e che Dio ha stretto in un cerchio?

Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

24 I o sospiro anche quando prendo il mio cibo, e i miei gemiti si spargono come acqua.

Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

25 N on appena temo un male, esso mi colpisce; e quel che mi spaventa, mi piomba addosso.

Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

26 N on trovo riposo, né tranquillità, né pace; il tormento è continuo!»

Nuk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi".