1 D espués abrió Job su boca y maldijo el día de su nacimiento.

Atëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

2 Y Job dijo:

Kështu Jobi mori fjalën dhe tha:

3 P erezca el día en que yo nací, y la noche que dijo: “Un varón ha sido concebido.”

"Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: "U ngjiz një mashkull!".

4 S ea ese día tinieblas, no lo tome en cuenta Dios desde lo alto, ni resplandezca sobre él la luz.

Ajo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

5 A podérense de él tinieblas y densa oscuridad, pósese sobre él una nube, llénelo de terror la negrura del día.

E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

6 Y en cuanto a aquella noche, apodérense de ella las tinieblas; que no se alegre entre los días del año, ni se cuente en el número de los meses.

Atë natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

7 H e aquí, sea estéril aquella noche, no entren en ella gritos de júbilo.

Po, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

8 M aldíganla los que maldicen el día, los que están listos para despertar a Leviatán.

E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

9 O scurézcanse las estrellas de su alba; que espere la luz mas no la tenga, que tampoco vea el rayar de la aurora;

U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

10 p orque no cerró las puertas del vientre de mi madre, ni escondió la aflicción de mis ojos.

sepse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

11 ¿ Por qué no morí yo al nacer, o expiré al salir del vientre ?

Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

12 ¿ Por qué me recibieron las rodillas, y para qué los pechos que me dieron de mamar?

Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

13 P orque ahora yo yacería tranquilo; dormiría, y entonces tendría descanso

Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

14 c on los reyes y los consejeros de la tierra, que reedificaron ruinas para sí;

bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

15 o con príncipes que tenían oro, que llenaban sus casas de plata.

ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

16 O como aborto desechado, yo no existiría, como los niños que nunca vieron la luz.

Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

17 A llí los impíos cesan de airarse, y allí reposan los cansados.

Atje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

18 J untos reposan los prisioneros; no oyen la voz del capataz.

Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

19 A llí están los pequeños y los grandes, y el esclavo es libre de su señor.

Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

20 ¿ Por qué se da luz al que sufre, y vida al amargado de alma;

Pse t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

21 a los que ansían la muerte, pero no llega, y cavan por ella más que por tesoros;

të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

22 q ue se alegran sobremanera, y se regocijan cuando encuentran el sepulcro?

gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

23 ¿ Por qué dar luz al hombre cuyo camino está escondido, y a quien Dios ha cercado ?

Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

24 P orque al ver mi alimento salen mis gemidos, y mis clamores se derraman como agua.

Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

25 P ues lo que temo viene sobre mí, y lo que me aterroriza me sucede.

Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

26 N o tengo reposo ni estoy tranquilo, no descanso, sino que me viene turbación.

Nuk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi".