Йов 3 ~ Jobi 3

picture

1 С лед това Иов отвори устата си та прокле деня си.

Atëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

2 И ов, проговаряйки, рече: -

Kështu Jobi mori fjalën dhe tha:

3 Д а погине денят, в който се родих, И нощта, <в която> се каза, роди се мъжко.

"Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: "U ngjiz një mashkull!".

4 Д а бъде тъмнина оня ден; Бог да го не зачита от горе, И да не изгрее на него светлина.

Ajo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

5 Т ъмнина и мрачна сянка да го обладаят; Облак да седи на него; Всичко що помрачава деня нека го направи ужасен.

E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

6 Т ъмнина да обладае оная нощ; Да се не брои между дните на годината, Да не влезе в числото на месеците.

Atë natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

7 Е то, пуста да остане оная нощ; Радостен глас да не дойде в нея.

Po, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

8 Д а я прокълнат ония, които кълнат дните, Ония, които са изкусни да събудят левиатана.

E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

9 Д а изгаснат звездите на вечерта й; Да очаква видело, и да го няма, И да не види първите лъчи на зората;

U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

10 З ащото не затвори вратата на <майчината ми> утроба, И не скри скръбта от очите ми.

sepse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

11 З ащо не умрях при раждането, И не издъхнах щом излязох из утробата?

Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

12 З ащо ме приеха коленете? Или защо съсците, за да суча?

Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

13 З ащото сега щях да лежа и да почивам; щях да спя; Тогава щях да съм в покой.

Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

14 З аедно с царе и съветници на земята, Които си градят пусти стълбове;

bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

15 И ли с князе, които имаха злато, Които напълниха къщите си със сребро;

ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

16 И ли, като скрито пометниче, не щеше да ме има. Както младенци, които видело не са видели.

Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

17 Т ам нечестивите престават да смущават, И там уморените се успокояват.

Atje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

18 З аедно се успокояват и пленниците. Не чуват гласа на насилника,

Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

19 Т ам са малък и голям; И слугата е свободен от господаря си,

Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

20 З ащо се дава видело на злощастния, И живот на огорчения в душата,

Pse t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

21 К оито копнеят за смъртта, и няма я, Ако и да копаят за нея повече отколкото за скрити съкровища, -

të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

22 К оито се много радват и веселят, Когато намерят гроба?

gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

23 & lt;Защо се дава видело> на човека, чиито път е скрит, И когото Бог е преградил?

Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

24 З ащото вместо ядене, дохожда ми въздишка; И стенанията ми се изливат като вода.

Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

25 З ащото онова, от което се боях, случи ми се, И онова, от което треперех, дойде върху мене.

Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

26 Н е бях на мир, нито на покой, нито в охолност; Но пак смущение ме нападна.

Nuk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi".