1 И Иов още продължи беседата си като казваше:

Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:

2 О , да бях както в предишните месеци, Както в дните, когато Бог ме пазеше,

"Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,

3 К огато светилникът Му светеше на главата ми, И със светлината Му ходех в тъмнината;

kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;

4 К акто бях в дните на зрелостта си, Когато съветът от Бога бдеше над шатъра ми;

siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,

5 К огато Всемогъщият беше още с мене, И децата ми бяха около мене;

kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;

6 К огато миех стъпките си с масло, И скалата изливаше за мене реки от дървено масло!

kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.

7 К огато през града излизах на портата, И приготвях седалището си на пазара,

Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,

8 М ладите, като ме гледаха, се криеха, И старците ставаха и стояха прави;

të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;

9 П ървенците се въздържаха от говорене, И туряха ръка на устата си;

princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;

10 Г ласът на началниците замлъкваше, И езикът им залепваше за небцето им;

zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.

11 У хо, като ме чуеше, ублажаваше ме, И око, като ме виждаше, свидетелствуваше за мене;

veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,

12 З ащото освобождавах сиромаха, който викаше, И сирачето, и онзи, който нямаше помощник.

sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.

13 Б лагословението от този, който бе близо до загиване, идеше на мене; И аз веселях сърцето на вдовицата.

Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.

14 О бличах правдата, и тя ми беше одежда; Моята правдивост ми беше като мантия и корона.

Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.

15 А з бях очи на слепия, И нозе на хромия.

Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;

16 Б ях баща на сиромасите; Изследвах делото на непознатия мене.

isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.

17 Т рошех челюстите на несправедливия, И изтеглях лова из зъбите му.

I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.

18 Т огава думах: Ще умра в гнездото си; И дните ми ще се умножат както пясъка.

Dhe mendoja: "Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;

19 К оренът ми е прострян към водите; И росата намокрюва цяла нощ клоните ми.

rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;

20 С лавата ми зеленее <още> в мене; И лъкът ми се укрепява в ръката ми.

lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time".

21 Ч овеците чакаха да ме слушат, И мълчаха, за <да чуят> съветите ми.

Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.

22 П одир моите думи те не притуряха нищо; Словото ми капеше върху тях;

Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.

23 З а мене очакваха като за дъжд, И устата им зееха като за пролетен дъжд.

Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.

24 У смихвах се на тях, когато бяха в отчаяние; И те не <можаха да> потъмнят {Еврейски: Да направят да падне.} светлостта на лицето ми.

Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.

25 И збирах пътя към тях, и седях пръв <помежду им, >И живеех като цар всред войската, Като онзи, който утешава наскърбените.

Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.