1 A nd Job again took up his parable, and said,

Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:

2 O h that I were as in the months of old, As in the days when God watched over me;

"Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,

3 W hen his lamp shined upon my head, And by his light I walked through darkness;

kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;

4 A s I was in the ripeness of my days, When the friendship of God was upon my tent;

siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,

5 W hen the Almighty was yet with me, And my children were about me;

kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;

6 W hen my steps were washed with butter, And the rock poured me out streams of oil!

kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.

7 W hen I went forth to the gate unto the city, When I prepared my seat in the street,

Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,

8 T he young men saw me and hid themselves, And the aged rose up and stood;

të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;

9 T he princes refrained from talking, And laid their hand on their mouth;

princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;

10 T he voice of the nobles was hushed, And their tongue cleaved to the roof of their mouth.

zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.

11 F or when the ear heard me, then it blessed me; And when the eye saw me, it gave witness unto me:

veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,

12 B ecause I delivered the poor that cried, The fatherless also, that had none to help him.

sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.

13 T he blessing of him that was ready to perish came upon me; And I caused the widow's heart to sing for joy.

Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.

14 I put on righteousness, and it clothed me: My justice was as a robe and a diadem.

Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.

15 I was eyes to the blind, And feet was I to the lame.

Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;

16 I was a father to the needy: And the cause of him that I knew not I searched out.

isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.

17 A nd I brake the jaws of the unrighteous, And plucked the prey out of his teeth.

I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.

18 T hen I said, I shall die in my nest, And I shall multiply my days as the sand:

Dhe mendoja: "Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;

19 M y root is spread out to the waters, And the dew lieth all night upon my branch;

rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;

20 M y glory is fresh in me, And my bow is renewed in my hand.

lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time".

21 U nto me men gave ear, and waited, And kept silence for my counsel.

Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.

22 A fter my words they spake not again; And my speech distilled upon them.

Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.

23 A nd they waited for me as for the rain; And they opened their mouth wide as for the latter rain.

Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.

24 I smiled on them, when they had no confidence; And the light of my countenance they cast not down.

Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.

25 I chose out their way, and sat as chief, And dwelt as a king in the army, As one that comforteth the mourners.

Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.