1 D espués de esto abrió Job su boca, y maldijo su día.

Atëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

2 Y exclamó Job, y dijo:

Kështu Jobi mori fjalën dhe tha:

3 P erezca el día en que yo fui nacido, y la noche que dijo: Varón es concebido.

"Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: "U ngjiz një mashkull!".

4 A quel día fuera tinieblas, y Dios no curara de él desde arriba, ni claridad resplandeciera sobre él.

Ajo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

5 Q ue tinieblas y sombra de muerte sea su redentor; reposara sobre él nublado, que lo hiciera horrible como día caluroso.

E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

6 A quella noche ocupara oscuridad, ni fuera contada entre los días del año, ni viniera en el número de los meses.

Atë natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

7 ¡ Oh, si fuere aquella noche solitaria, que no viniera en ella canción!

Po, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

8 M aldijéranla los que maldicen al día, los que se aparejan para levantar su llanto.

E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

9 L as estrellas de su alba fueran oscurecidas; esperaran la luz, y no viniera, ni viera los párpados de la mañana;

U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

10 p or cuanto no cerró las puertas del vientre donde yo estaba, ni escondió de mis ojos la miseria.

sepse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

11 ¿ Por qué no morí yo desde la matriz, o fui traspasado saliendo del vientre?

Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

12 ¿ Por qué me previnieron las rodillas? ¿Y para qué los senos que mamare?

Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

13 P ues que ahora yaciera yo, y reposara; durmiera, y entonces tuviera reposo,

Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

14 c on los reyes y con los consejeros de la tierra, que edifican para sí los desiertos;

bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

15 o con los príncipes que poseen el oro, que llenan sus casas de plata.

ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

16 O ¿por qué no fui escondido como abortivo, como los pequeñitos que nunca vieron luz?

Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

17 ¶ Allí los impíos dejaron de molestar, y allí descansaron los de cansadas fuerzas.

Atje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

18 A llí también reposaron los cautivos; no oyeron la voz del exactor.

Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

19 A llí está el chico y el grande; allí es el siervo libre de su señor.

Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

20 ¿ Por qué dio luz al trabajado, y vida a los amargos de ánimo?

Pse t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

21 Q ue esperan la muerte, y no la hay; y la buscan más que tesoros.

të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

22 Q ue se alegran sobremanera, y se gozan cuando hallan el sepulcro.

gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

23 A l hombre que no sabe por donde vaya, y que Dios lo encerró.

Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

24 P orque antes que mi pan, viene mi suspiro; y mis bramidos corren como aguas.

Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

25 P orque el temor que me espantaba me ha venido, y me ha acontecido lo que temía.

Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

26 N unca tuve prosperidad, nunca me aseguré, ni nunca me reposé; y me vino turbación.

Nuk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi".