1 M i aliento está corrompido, mis días son cortados, y me está aparejado el sepulcro.

"Fryma ime u copëtua, ditët po më shuhen, varri po më pret.

2 Y a no hay conmigo sino escarnecedores, en cuyas amarguras se detienen mis ojos.

A nuk jam i rrethuar nga njerëz që më përqeshin. Syri im ndalet mbi fyerjet e tyre.

3 P on ahora, dame fianzas contigo; ¿quién tocará ahora mi mano?

Më jep, pra, një peng pranë teje, përndryshe kush do të më shtrëngonte dorën si garant?

4 P orque a éstos has tú escondido su corazón de entendimiento; por tanto, no los ensalzarás.

Nga që i ke penguar mendjet e tyre të kuptojnë, prandaj nuk do t’i bësh të triumfojnë.

5 E l que denuncia lisonjas a su prójimo, los ojos de sus hijos desfallezcan.

Kush i tradhton miqtë deri sa t’i grabisë, ka për t’i parë më pak sytë e fëmijëve të tij.

6 E l me ha puesto por refrán de los pueblos, y delante de ellos he sido como tamboril.

Por unë prej tij jam bërë gazi i popujve dhe jam katandisur në një njeri të cilin e pështyjnë në fytyrë.

7 Y mis ojos se oscurecieron de desabrimiento, y todos mis pensamientos han sido como sombra.

Syri më erret për shkak të dhembjes dhe tërë gjymtyrët e mia nuk janë veçse hije.

8 L os rectos se maravillarán de esto, y el inocente se despertará contra el hipócrita.

Njerëzit e drejtë habiten nga kjo, dhe i pafajmi ngrihet kundër të pabesit.

9 E l justo retendrá su carrera, y el limpio de manos aumentará la fuerza.

Megjithatë i drejti mbetet i lidhur fort me rrugën e tij, dhe ai që i ka duart e pastra fortësohet gjithnjë e më tepër.

10 ¶ Pero volved todos vosotros, y venid ahora, que no hallaré entre vosotros sabio.

Sa për ju të gjithë, kthehuni, ejani, pra, sepse midis jush nuk po gjej asnjë njeri të urtë.

11 M is días se pasaron, y mis pensamientos fueron arrancados, los designios de mi corazón.

Ditët e mia shkuan dhe planet e mia u prishën, pikërisht ato dëshira që unë ushqeja në zemër.

12 M e pusieron la noche por día, y la luz se acorta delante de las tinieblas.

Ata e ndërrojnë natën në ditë, "drita është afër," thonë, për shkak të errësirës.

13 S i yo espero, el Seol es mi casa; en las tinieblas hice mi cama.

Në rast se e pres Sheolin si shtëpinë time në rast se e shtrij shtrojen time në terr,

14 A la huesa tengo dicho: Mi padre eres tú; a los gusanos: Mi madre y mi hermano.

në rast se i them vendvarrit: "Ti je ati im," dhe krimbave: "Jeni nëna ime dhe motra ime,"

15 ¿ Dónde pues estará ahora mi esperanza? Y mi esperanza ¿quién la verá?

ku është, pra, shpresa ime? Kush mund të dallojë ndonjë shpresë për mua?

16 A los rincones del Seol descenderán, y juntamente descansarán en el polvo.

A do të zbres vallë në portat e Sheolit, kur do të gjejmë bashkë prehje në pluhur?".