1 М ій дух заламавсь, мої дні погасають, зостались мені самі гроби!...

"Fryma ime u copëtua, ditët po më shuhen, varri po më pret.

2 Д ійсно, насмішки зо мною, й моє око в розгірченні їхнім ночує...

A nuk jam i rrethuar nga njerëz që më përqeshin. Syri im ndalet mbi fyerjet e tyre.

3 П оклади, дай заставу за мене Ти Сам, хто ж то той, що умову зо мною заб'є по руках?

Më jep, pra, një peng pranë teje, përndryshe kush do të më shtrëngonte dorën si garant?

4 Б о від розуміння закрив Ти їх серце тому не звеличуєш їх.

Nga që i ke penguar mendjet e tyre të kuptojnë, prandaj nuk do t’i bësh të triumfojnë.

5 В ін призначує ближніх на поділ, а очі синів його темніють,

Kush i tradhton miqtë deri sa t’i grabisë, ka për t’i parë më pak sytë e fëmijëve të tij.

6 В ін поставив мене за прислів'я в народів, і став я таким, на якого плюють...

Por unë prej tij jam bërë gazi i popujve dhe jam katandisur në një njeri të cilin e pështyjnë në fytyrë.

7 З безталання потемніло око моє, а всі члени мої як та тінь...

Syri më erret për shkak të dhembjes dhe tërë gjymtyrët e mia nuk janë veçse hije.

8 П раведники остовпіють на це, і невинний встає на безбожного.

Njerëzit e drejtë habiten nga kjo, dhe i pafajmi ngrihet kundër të pabesit.

9 І праведний буде держатись дороги своєї, а хто чисторукий побільшиться в силі.

Megjithatë i drejti mbetet i lidhur fort me rrugën e tij, dhe ai që i ka duart e pastra fortësohet gjithnjë e më tepër.

10 А ле всі ви повернетеся, і приходьте, та я не знаходжу між вами розумного...

Sa për ju të gjithë, kthehuni, ejani, pra, sepse midis jush nuk po gjej asnjë njeri të urtë.

11 М ої дні проминули, порвалися думи мої, мого серця маєток,

Ditët e mia shkuan dhe planet e mia u prishën, pikërisht ato dëshira që unë ushqeja në zemër.

12 в они мені ніч обертають на день, наближують світло при темряві!

Ata e ndërrojnë natën në ditë, "drita është afër," thonë, për shkak të errësirës.

13 Я кщо сподіваюсь, то тільки шеолу, як дому свого, в темноті постелю своє ложе...

Në rast se e pres Sheolin si shtëpinë time në rast se e shtrij shtrojen time në terr,

14 Д о гробу я кличу: О батьку ти мій! До черви: Моя мамо та сестро моя!...

në rast se i them vendvarrit: "Ti je ati im," dhe krimbave: "Jeni nëna ime dhe motra ime,"

15 Д е ж тоді та надія моя? А надія моя, хто побачить її?

ku është, pra, shpresa ime? Kush mund të dallojë ndonjë shpresë për mua?

16 Д о шеолових засувів зійде вона, коли зійдемо разом до пороху...

A do të zbres vallë në portat e Sheolit, kur do të gjejmë bashkë prehje në pluhur?".