1 І відповів теманянин Еліфаз та й сказав:

Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

2 К оли спробувать слово до тебе, чи мука не буде ще більша? Та хто стримати зможе слова?

"A do të të bezdiste ndokush në rast se do të provonte të të fliste? Por kush mund t’i ndalë fjalët?

3 Т аж ти багатьох був навчав, а руки ослаблі зміцняв,

Ja ti ke mësuar shumë prej tyre dhe ua ke fortësuar duart e lodhura;

4 т ого, хто спотикавсь, підіймали слова твої, а коліна тремткі ти зміцняв!

fjalët e tua u kanë dhënë zemër të lëkundurve dhe kanë forcuar gjunjët që gjunjëzohen.

5 А тепер, як нещастя на тебе найшло, то ти змучився, тебе досягло воно і ти налякався...

Por tani që e keqja të zuri ty, nuk je në gjendje të veprosh; të ka goditur ty, dhe ti e ke humbur fare.

6 Х іба не була богобійність твоя за надію твою, за твоє сподівання невинність доріг твоїх?

Mëshira jote a nuk është vallë besimi yt, dhe ndershmëria e sjelljes sate, shpresa jote?

7 П ригадай но, чи гинув невинний, і де праведні вигублені?

Mbaje mend: cili i pafajmë është zhdukur vallë, dhe a janë shkatërruar vallë njerëzit e ndershëm?

8 Я к я бачив таких, що орали були беззаконня, та сіяли кривду, то й жали її:

Ashtu siç e kam parë unë vetë, ata që lërojnë paudhësinë dhe mbjellin mjerimin, vjelin frytet e tyre.

9 в они гинуть від подиху Божого, і від духу гнівного Його погибають!

Me frymën e Perëndisë ata vdesin, era e zemërimit të tij i tret ata.

10 Л евине ричання й рик лютого лева минає, і левчукам вилущаються зуби.

Vrumbullima e luanit, zëri i luanit të egër dhe dhëmbët e luanëve të vegjël janë thyer.

11 Г ине лев, як немає здобичі, і левенята левиці втікають.

Luani vdes për mungesë gjahu dhe të vegjlit e luaneshës shpërndahen.

12 І закрадається слово до мене, і моє ухо почуло ось дещо від нього.

Një fjalë më ka ardhur fshehurazi dhe veshi im ka zënë pëshpëritjen e saj.

13 у роздумуваннях над нічними видіннями, коли міцний сон обіймає людей,

Midis mendimeve të vizioneve të natës, kur një gjumë i rëndë bie mbi njerëzit,

14 с піткав мене жах та тремтіння, і багато костей моїх він струсонув,

më pushtoi një llahtari e madhe dhe një rrëqethje që bëri të dridhen gjithë kockat e mia.

15 і дух перейшов по обличчі моїм, стало дуба волосся на тілі моїм...

Një frymë më kaloi përpara, dhe m’u ngritën përpjetë qimet e trupit.

16 В ін стояв, але я не пізнав його вигляду, образ навпроти очей моїх був, і тихий голос почув я:

Ai u ndal, por nuk munda ta dalloj pamjen e tij; një figurë më rrinte para syve; kishte heshtje, pastaj dëgjova një zë që thoshte:

17 Х іба праведніша людина за Бога, хіба чоловік за свойого Творця є чистіший?

"A mund të jetë një i vdekshëm më i drejtë se Perëndia? A mund të jetë një njeri më i pastër se Krijuesi i tij?

18 Т аж рабам Своїм Він не йме віри, і накладає вину й на Своїх Анголів!

Ja, ai nuk u zë besë as shërbëtorëve të tij, dhe gjen madje të meta edhe tek engjëjt e tij;

19 Щ о ж тоді мешканці глиняних хат, що в поросі їхня основа? Як міль, вони будуть розчавлені!

aq më tepër tek ata që banojnë në shtëpi prej argjile, themelet e të cilave janë në pluhur, dhe shtypen si një tenjë.

20 В они товчені зранку до вечора, і без помочі гинуть назавжди...

Nga mëngjesi deri në mbrëmje shkatërrohen; zhduken për fare, dhe asnjeri nuk i vë re.

21 С лава їхня минається з ними, вони помирають не в мудрості!...

Litarin e çadrës së tyre vallë a nuk ua këpusin? Ata vdesin, por pa dituri"".