1 З гадай, Господи, що з нами сталося, зглянься й побач нашу ганьбу,

Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

2 н аша спадщина дісталась чужим, доми наші чужинцям!

Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

3 П оставали ми сиротами: нема батька, а матінки наші неначе ті вдови!...

Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

4 С вою воду за срібло ми п'ємо, наші дрова за гроші одержуємо...

Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

5 У потилицю нас поганяють, помучені ми, і спокою не маємо!

Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

6 Д о Єгипту й Асирії руку витягуємо, щоб насититись хлібом!

I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

7 Б атьки наші грішили, але їх нема, а ми двигаємо їхні провини!

Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

8 Р аби запанували над нами, і немає нікого, хто б вирятував з їхньої руки...

Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

9 Н аражуючи свою душу на меч у пустині, достаємо свій хліб...

E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

10 Ш кіра наша, мов піч, попалилась з пекучого голоду...

Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

11 Ж інок на Сіоні безчестили, дівчат по Юдейських містах...

Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

12 К нязі їхньою рукою повішені, лиця старих не пошановані...

Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

13 Ю наки носять камінь млиновий, а хлопці під ношею дров спотикаються...

Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

14 П ерестали сидіти старші в брамі, юнаки свою пісню співати,

Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

15 в тіха нашого серця спинилась, наш танець змінивсь на жалобу...

Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

16 С пала корона у нас з голови, о горе, бо ми прогрішились,

Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

17 т ому наше серце боляще, тому наші очі потемніли,

Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

18 ч ерез гору Сіон, що спустошена, бродять лисиці по ній...

për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

19 П робуваєш Ти, Господи, вічно, Твій престол з роду в рід:

Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

20 Н ащо ж нас забуваєш навік, покидаєш на довгі дні нас?

Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

21 П риверни нас до Себе, о Господи, і вернемось ми, віднови наші дні, як давніше було!

Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

22 Х іба Ти цілком нас відкинув, прогнівавсь занадто на нас?...

Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?