1 В спомни, о Господь, что случилось с нами, взгляни и посмотри на бесчестие наше.

Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

2 Н аследие наше досталось чужим, дома наши – иноземцам.

Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

3 М ы стали сиротами – отца лишились, матери наши овдовели.

Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

4 В оду свою мы пьем за плату, отдаем деньги за наши же дрова.

Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

5 П реследуют нас по пятам, мы измучены и не находим покоя.

Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

6 М ы протягивали руку к Египту и Ассирии, чтобы насытиться хлебом.

I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

7 Н аши отцы грешили – их уже нет, а мы несем наказание за их беззакония.

Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

8 Р абы господствуют над нами, и некому вызволить нас из их рук.

Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

9 Р искуя своей жизнью, мы добываем хлеб свой, потому что меч подстерегает нас в пустыне.

E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

10 К ожа наша раскалилась от сильного голода, как будто побывала в печи.

Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

11 Ж енщин бесчестят на Сионе, девушек – в городах иудейских.

Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

12 В ожди повешены руками захватчиков, старцев они не уважают.

Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

13 Ю ноши трудятся за жерновами, и мальчики падают под ношами дров.

Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

14 С тарцы перестали сидеть у городских ворот, юноши больше не поют.

Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

15 Р адость покинула наши сердца, танцы наши сменились плачем.

Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

16 У пал венец с головы нашей, горе нам, согрешившим!

Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

17 С лабеют из-за этого сердца наши, и мрак затмевает глаза.

Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

18 О пустела гора Сион, и шакалы бродят по ней.

për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

19 Т ы, о Господь, – Царь навеки, престол Твой – из поколения в поколение.

Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

20 П очему же Ты до сих пор не вспомнил нас? Почему оставляешь нас на столь долгое время?

Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

21 В ерни нас к Себе, Господи, и мы возвратимся, обнови наши дни подобно дням, давно миновавшим.

Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

22 И ли Ты полностью отверг нас, и гневу Твоему нет меры?

Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?