1 – Утешайте, утешайте народ Мой, – говорит ваш Бог. –

"Ngushëlloni, ngushëlloni popullin tim, thotë Perëndia juaj.

2 Г оворите с Иерусалимом ласково, объявите ему, что его рабство закончилось и за грех его искуплен; что он получил от Господней руки вдвое за все свои грехи.

I flisni zemrës së Jeruzalemit dhe i shpallni që koha e tij e luftës ka mbaruar, që paudhësia e tij është shlyer, sepse ka marrë nga duart e Zotit dyfishin për të gjitha mëkatet e tij".

3 Г олос раздается в пустыне: «Приготовьте путь Господу; выпрямите в необитаемой местности дорогу для нашего Бога.

Zëri i dikujt që bërtet në shkretëtirë: "Shtroni udhën e Zotit, hapni në shkretëtirë një rrugë për Perëndinë tonë.

4 В сякий овраг пусть поднимется, а всякая гора и холм – опустятся; неровная земля пусть станет гладкой, и бугристые места – ровными.

Çdo luginë të jetë e mbushur, çdo mal dhe kodër të jenë sheshuar; vendet dredha-dredha të drejtuar dhe vëndet e vështira të sheshuar.

5 И откроется слава Господня, и все люди вместе увидят ее. Потому что сказали это уста Господни».

Atëherë lavdia e Zotit do të zbulohet dhe çdo qenie do ta shohë, sepse goja e Zotit ka folur".

6 Г олос сказал: «Кричи!». Я спросил: «Что мне кричать?» «Все люди – как трава, и вся их слава – как полевые цветы.

Një zë thotë: "Bërtit!," dhe përgjigja që merr është: "Çfarë të bërtas?". "Bërtit që çdo qenie është si bari, dhe që tërë hiri i tij është si lulja e fushës

7 Т рава засыхает, вянут цветы, так как на них веет дыхание Господне. Воистину, народ – трава.

Bari thahet, lulja fishket, kur Fryma e Zotit fryn mbi të; me siguri populli nuk është veçse bar.

8 Т рава засыхает, вянут цветы, но слово нашего Бога пребывает вовек».

Bari thahet, lulja fishket, por fjala e Perëndisë tonë mbetet përjetë".

9 О вестник, несущий добрую весть Сиону, поднимись на высокую гору. О вестник, несущий добрую весть Иерусалиму, мощно возвысь свой голос! Возвысь, не бойся; скажи городам Иудеи: «Вот Бог ваш!»

O Sion, ti që sjell lajmin e mirë, ngjitu mbi një mal të lartë! O Jeruzalem, ti që sjell lajmin e mirë, ngrije zërin me forcë! Ngrije zërin, mos ki frikë! Thuaju qyteteve të Judës: "Ky është Perëndia juaj!".

10 В от, Владыка, Господь, идет в могуществе, и мышца Его властвует. Вот, награда Его с Ним, и воздаяние Его перед Ним.

Ja, Perëndia, Zoti, vjen i fuqishëm dhe krahu i tij sundon për të. Ja, e ka shpërblimin me vete, dhe shpërblimi i tij e pararend.

11 О н пасет Свое стадо, словно пастух: берет ягнят на руки, несет на груди, и заботливо ведет маток. Величие Бога

Ai do të kullosë kopenë e tij si një bari, do t’i mbledhë qengjat me krahun e tij dhe do t’i mbajë në gji të tij, dhe do të udhëheqë me ëmbëlsi dhe kujdes delet që kanë të vegjëlit e tyre.

12 К то измерил пригоршней воды или ладонью вымерил небеса? Кто вместил земную пыль в мерный сосуд или взвесил горы на весах и на весовых чашах холмы?

Kush i ka matur ujëat me gropën e dorës, kush ka marrë përmasat e qiellit me pëllëmbë, kush ka mbledhur pluhurin e tokës në një masë apo ka peshuar malet me një peshore dhe kodrat e tyre me një kandar?

13 К то постиг Духа Господня или был Ему советником?

Kush i ka marrë përmasat e Frymës së Zotit, ose si këshilltari i tij i ka dhënë mësime?

14 К ого Он просил Его просветить, кто учил Его правильному пути? Кто учил Его знанию, показал Ему путь постижения?

Me kë është konsultuar, që t’i jepte mend, t’i mësonte shtegun e drejtësisë, t’i jepte dituri dhe t’i tregonte rrugën e arsyes?

15 В от народы – как капля в ведре; они – что пылинка на весах; Он поднимает острова, как крупинку.

Ja, kombet janë si një pikë ujë në një kovë, konsiderohen si pluhuri i një peshoreje; ja, ai i ngre ishujt si të ishin një send shumë i vogël.

16 Н е достанет Ливана для жертвенных дров, и животных его для всесожжения.

Libani nuk do të mjaftonte për të siguruar lëndën djegëse që i duhet zjarrit, as kafshët e tij nuk do të mjaftonin për olokaustin.

17 В се народы пред Ним – ничто; они для Него считаются меньше ничтожества и пустого места.

Të gjitha kombet janë si një hiç para tij dhe konsiderohen prej tij si një hiç dhe një kotësi.

18 И так, кому уподобите Бога? Какое подобие для Него подберете?

Kujt dëshironi t’i përngjajë Perëndia dhe çfarë figure do t’i vinit përballë?

19 И дола? – Отливает его ремесленник, мастер его золотит и льет для него серебряные цепочки.

Një artist shkrin një shëmbëlltyrë të gdhendur dhe argjendari e vesh me ar dhe shkrin zinxhirë të vegjël prej argjendi.

20 А кто слишком беден для этого, выбирает дерево, что не гниет; ищет искусного ремесленника, чтобы поставить идола так, что не рухнет.

Ai që është tepër i varfër për një ofertë të tillë zgjedh një dru që nuk kalbet dhe gjen një artizan të shkathët, që i përgatit një shëmbëlltyrë të gdhendur që nuk lëviz.

21 Р азве вы не знаете? Разве вы не слышали? Разве не было сказано вам от начала? Разве вы не поняли еще от создания земли?

Por nuk e dini, nuk e keni dëgjuar? A nuk ju është njoftuar që në fillim? Nuk e keni kuptuar nga themelet e tokës?

22 О н восседает над земным кругом, а обитатели земли пред Ним что кузнечики. Он распростирает небеса, как занавес, и раскидывает их, как шатер для жилья.

Ai është ai që rri ulur mbi rruzullin e tokës, banorët e së cilës janë si karkaleca; ai i shpalos qiejtë si një velo dhe i hap si një çadër ku mund të banosh.

23 О н обращает вождей в ничто, правителей земли – в пустое место.

Ai i katandis princat në një hiç dhe i bën të panevojshëm gjykatësit e tokës.

24 Е два они были посажены, едва они были посеяны, едва корни в земле пустили, как дохнул Он на них – и они засохли, и вихрь уносит их, как солому.

Sapo janë mbjellë, sapo janë hedhur në tokë sapo kërcelli i tyre ka lëshuar rrënjë, ai fryn mbi ta dhe ata thahen; uragani i merr me vete si kashtë.

25 « Кому уподобите вы Меня? Кто Мне ровня?» – говорит Святой.

"Me kë kërkoni, pra, të më ngjasoni, që të jem baras me të?," thotë i Shenjti.

26 П однимите глаза и взгляните на небо: Кто его сотворил? Тот, Кто по счету выводит Свое воинство и называет их всех по имени. Так как Он велик властью и могуч силой, они все в сборе.

Ngrini sytë tuaja përpjetë dhe shikoni: Kush i krijoi këto gjëra? Ai që e nxjerr ushtrinë e tyre me shumicë dhe thërret gjithçka me emër; për madhështinë e fuqisë së tij dhe forcën e tij, asnjë nuk mungon.

27 К ак же ты, Иаков, можешь говорить, и ты, Израиль, жаловаться: «Путь мой сокрыт от Господа; мой Бог пренебрег моим делом»?

Pse thua, o Jakob, dhe ti, Izrael, shpall: "Rruga ime i është fshehur Zotit dhe për të drejtën time nuk kujdeset Perëndia im?

28 Р азве ты не знаешь? Разве ты не слышал? Господь – есть Бог навеки, сотворивший края земли. Он не устанет и не утомится, разум Его непостижим.

Nuk e di ti, vallë, nuk e ke dëgjuar? Perëndia i përjetësisë, Zoti, krijuesi i kufijve të tokës, nuk mundohet dhe nuk lodhet, zgjuarësia e tij është e panjohshme.

29 О н дарует силу усталым, укрепляет изнемогших.

Ai i jep forcë të lodhurit dhe rrit fuqinë e të këputurit.

30 Д аже юноши устанут и утомятся, молодые упадут от изнеможения;

Të rinjtë mundohen dhe lodhen, të rinjtë e zgjedhur me siguri pengohen dhe rrëzohen,

31 н о надеющиеся на Господа наберутся новых сил. Они воспарят на крыльях, словно орлы, побегут – и не утомятся, пойдут – и не устанут.

por ata që shpresojnë te Zoti fitojnë forca të reja, ngrihen me krahë si shqiponja, vrapojnë pa u lodhur dhe ecin pa u lodhur.