1 О Боже, зачем Ты навсегда отверг нас? Почему гнев Твой возгорелся на овец пастбищ Твоих?

O Perëndi, pse na ke hedhur poshtë për gjithnjë? Pse vlon zemërimi yt kundër kopesë së kullotës sate?

2 В спомни народ, который Ты приобрел с давних времен, который Ты искупил, чтобы он был Твоим наследием; вспомни гору Сион, на которой Ты обитаешь.

Kujto popullin tënd, që dikur e more, që ti e shpengove që të ishte fisi i trashëgimisë sate, të këtij mali të Sionit, mbi të cilin ke banuar.

3 Н аправь Свои шаги к вековым развалинам – все разрушил враг во святилище!

Drejto hapat e tua në këto rrënoja të pandreqshme; armiku i ka prishur të gjitha në shenjtërore.

4 В раги Твои рычали посреди собрания Твоего, установили там свои знамена.

Armiqtë e tu vrumbullojnë në vendin e kuvendeve të tua; kanë vënë aty shenjat e tyre si flamuj.

5 О ни размахивали своими топорами, как дровосеки в густом лесу,

Dukej sikur godisnin me sëpata në pjesën e dëndur të një pylli.

6 б ез остатка разрушили резные стены их секиры и бердыши.

Dhe tani me sqeparë dhe çekane po prishin tërë skulpturat e tij.

7 О ни сожгли святилище Твое дотла, осквернили они жилище Имени Твоего.

I kanë vënë zjarrin shenjtërores sate; kanë përdhosur banesën që mban emrin tënd, duke e hedhur poshtë.

8 Р ешили они в сердце своем: «Уничтожим их полностью» и по всей стране сожгли все места, где поклонялись мы Тебе.

Kanë thënë në zemër të tyre: "T’i shkatërrojmë të gjithë"; kanë djegur tërë qendrat e kuvendeve të shenjta në vend.

9 З намений не видят наши глаза, и не осталось пророков, нет никого, кто знал бы, когда этому наступит конец.

Ne nuk i shohim më shenjat tona; nuk ka më profet dhe midis nesh nuk ka asnjë që të dijë deri kur.

10 О Боже, как долго еще будет враг глумиться, и вечно ли будет противник оскорблять Твое Имя?

Deri kur, o Perëndi, kundërshtari do të fyejë? Armiku vallë, do ta përçmojë emrin tënd përjetë?

11 П очему Ты убираешь назад Свою руку, Свою правую руку? Извлеки ее на них и порази их!

Pse e tërheq dorën tënde, pikërisht të djathtën? Nxirre nga gjiri yt dhe shkatërroji.

12 Б ог, мой Царь от начала, Ты принес спасение на землю.

Por Perëndia është mbreti im qysh prej kohëve të lashta; ai sjell shpëtimin mbi tokë.

13 Т ы разделил Своей силою море, Ты сокрушил головы морских чудовищ.

Me forcën tënde ndave detin dhe shtype kokën e përbindëshve të detit në ujërat.

14 Т ы сокрушил головы Левиафана, жителям пустынь отдав его в пищу.

Copëtove kokat e Levitanëve dhe ia dhe për të ngrënë popullit të shkretëtirës.

15 Т ы иссек источник и поток, Ты иссушил бегущие реки.

Bëre që të dalin burime dhe përrenj dhe thave lumenj të përhershëm.

16 Д ень и ночь – Твои; Ты создал солнце и луну.

Jotja është dita, jotja është edhe nata; ti ke vendosur dritën dhe diellin.

17 Т ы определил границы земли, сотворил лето и зиму.

Ti ke caktuar tërë kufijtë e tokës dhe ke bërë verën dhe dimrin.

18 В спомни, Господи, как глумится враг и как безумный народ оскорбляет Твое Имя.

Mbaje mend këtë, o Zot, që armiku të ka fyer dhe që një popull i pamend ka përbuzur emrin tënd.

19 Н е отдавай зверям душу Твоей горлицы; жизней Твоих страдальцев не забудь никогда.

Mos ia braktis bishave jetën e turtulleshës sate; mos harro përjetë jetën e të përvuajturve të tu.

20 В згляни на Свой завет, потому что насилие во всех темных уголках земли.

Respekto besëlidhjen, sepse vendet e errëta të tokës janë plot me strofka dhune.

21 Д а не возвратится угнетенный с позором; пусть бедный и нищий восхвалят Твое Имя.

Mos lejo që i shtypuri të kthehet i turpëruar; bëj që i përvuajturi dhe nevojtari të lëvdojnë emrin tënd.

22 В осстань, Боже, и защити Свое дело; вспомни, как глупец оскорбляет Тебя целый день.

Çohu o Perëndi, mbro kauzën tënde! Mos harro që i pamendi të fyen tërë ditën.

23 Н е забудь крика Своих врагов, шума, который непрестанно поднимают противники Твои.

Mos harro britmën e armiqve të tu; zhurma e tyre që ngrihen kundër teje ngjitet vazhdimisht në qiell.