1 D ios nuestro, ¿por qué nos has desechado para siempre? ¿Por qué te has enojado contra las ovejas de tu prado?

O Perëndi, pse na ke hedhur poshtë për gjithnjë? Pse vlon zemërimi yt kundër kopesë së kullotës sate?

2 A cuérdate de tu congregación, la que adquiriste desde tiempos antiguos, la que rescataste para hacer de ella tu propio pueblo; acuérdate del monte Sión, donde has habitado.

Kujto popullin tënd, që dikur e more, që ti e shpengove që të ishte fisi i trashëgimisë sate, të këtij mali të Sionit, mbi të cilin ke banuar.

3 V en a ver estas ruinas interminables: ¡mira cuánto daño ha hecho el enemigo en tu santuario!

Drejto hapat e tua në këto rrënoja të pandreqshme; armiku i ka prishur të gjitha në shenjtërore.

4 E n medio de tus asambleas tus enemigos vociferan; han izado sus banderas en señal de victoria.

Armiqtë e tu vrumbullojnë në vendin e kuvendeve të tua; kanë vënë aty shenjat e tyre si flamuj.

5 L evantan sus hachas y hacen destrozos, como leñadores en medio de un tupido bosque.

Dukej sikur godisnin me sëpata në pjesën e dëndur të një pylli.

6 ¡ Todos los tallados en madera los han hecho pedazos con sus hachas y martillos!

Dhe tani me sqeparë dhe çekane po prishin tërë skulpturat e tij.

7 ¡ Le han prendido fuego a tu santuario! ¡Han profanado y derribado el tabernáculo a tu nombre!

I kanë vënë zjarrin shenjtërores sate; kanë përdhosur banesën që mban emrin tënd, duke e hedhur poshtë.

8 S e dijeron: «¡Destruyamos todo de una vez!», y quemaron todas las sinagogas de Dios en la tierra.

Kanë thënë në zemër të tyre: "T’i shkatërrojmë të gjithë"; kanë djegur tërë qendrat e kuvendeve të shenjta në vend.

9 ¡ Ya no vemos nuestras banderas! ¡Ya no hay profetas entre nosotros, ni nadie que nos diga cuánto más tenemos que aguantar!

Ne nuk i shohim më shenjat tona; nuk ka më profet dhe midis nesh nuk ka asnjë që të dijë deri kur.

10 D ios nuestro, ¿hasta cuándo nos afrentará el enemigo? ¿Hasta cuándo el enemigo ofenderá tu nombre?

Deri kur, o Perëndi, kundërshtari do të fyejë? Armiku vallë, do ta përçmojë emrin tënd përjetë?

11 ¿ Por qué te quedas cruzado de brazos? ¿Por qué escondes en el pecho tu diestra?

Pse e tërheq dorën tënde, pikërisht të djathtën? Nxirre nga gjiri yt dhe shkatërroji.

12 D ios mío, tú eres mi rey desde tiempos antiguos; tú eres quien salva en medio de la tierra.

Por Perëndia është mbreti im qysh prej kohëve të lashta; ai sjell shpëtimin mbi tokë.

13 C on tu poder; partiste el mar en dos y en las aguas rompiste las cabezas de los monstruos.

Me forcën tënde ndave detin dhe shtype kokën e përbindëshve të detit në ujërat.

14 A plastaste las cabezas del leviatán, y lo diste por comida a los habitantes del desierto.

Copëtove kokat e Levitanëve dhe ia dhe për të ngrënë popullit të shkretëtirës.

15 A briste los manantiales y los ríos, y dejaste secos torrentes impetuosos.

Bëre që të dalin burime dhe përrenj dhe thave lumenj të përhershëm.

16 T uyo es el día, tuya es también la noche, pues tú estableciste el sol y la luna.

Jotja është dita, jotja është edhe nata; ti ke vendosur dritën dhe diellin.

17 T ú estableciste todos los límites de la tierra, y formaste el verano y el invierno.

Ti ke caktuar tërë kufijtë e tokës dhe ke bërë verën dhe dimrin.

18 A cuérdate, Señor, que el enemigo te ha ofendido, y que un pueblo insensato ha blasfemado tu nombre.

Mbaje mend këtë, o Zot, që armiku të ka fyer dhe që një popull i pamend ka përbuzur emrin tënd.

19 ¡ No entregues a las fieras la vida de tus tórtolas! ¡No olvides para siempre a tu pueblo afligido!

Mos ia braktis bishave jetën e turtulleshës sate; mos harro përjetë jetën e të përvuajturve të tu.

20 A cuérdate del pacto que hiciste con nosotros, pues la tierra está llena de oscuridad y violencia.

Respekto besëlidhjen, sepse vendet e errëta të tokës janë plot me strofka dhune.

21 N o permitas que los afligidos sean avergonzados; así alabarán tu nombre los afligidos y los menesterosos.

Mos lejo që i shtypuri të kthehet i turpëruar; bëj që i përvuajturi dhe nevojtari të lëvdojnë emrin tënd.

22 D ios mío, ¡levántate y defiende tu causa! Acuérdate que los necios te ofenden cada día.

Çohu o Perëndi, mbro kauzën tënde! Mos harro që i pamendi të fyen tërë ditën.

23 N o te olvides de los gritos de tus enemigos, cuyo alboroto a todas horas va en aumento.

Mos harro britmën e armiqve të tu; zhurma e tyre që ngrihen kundër teje ngjitet vazhdimisht në qiell.