1 E ntonces Job les respondió:

Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

2 « ¿Cuándo va a dejar de amargarme la vida y de herirme con sus palabras?

"Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

3 ¡ Ya es mucho lo que me han ofendido! ¿No les da vergüenza ofenderme tanto?

U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

4 A un admitiendo que haya errado, las consecuencias son asunto mío.

Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

5 P ero ustedes se creen mejores que yo, y me echan en cara mi vergüenza.

Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

6 B ien saben ustedes que Dios me ha derribado, y que me tiene atrapado en su red.

mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

7 S ufro de violencia, y él no me escucha; le pido ayuda, y no me hace justicia.

Ja, unë bërtas: "Dhunë!," por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

8 M e ha cerrado el paso, me impide avanzar; mi camino está envuelto en las tinieblas.

Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

9 M e ha despojado de mis riquezas; ¡me ha arrebatado mi corona!

Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

10 P or todos lados me acosa. Estoy acabado. ¡Soy como un árbol frondoso, arrancado de raíz!

Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

11 D ios ha descargado su enojo contra mí, y me cuenta como uno de sus enemigos.

Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

12 R eclutó contra mí a ejércitos de calamidades, y los hizo acampar alrededor de mi casa.

Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

13 » Hasta a mis hermanos los ha alejado de mí; mis amigos me ven y se alejan, como de un extraño.

Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

14 M is parientes se mantienen a distancia; mis conocidos me tienen olvidado.

Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

15 L os visitantes me ven como a un extraño; las criadas de mi casa me desconocen.

Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

16 L lamo a mis criados, y no me hacen caso, aun cuando personalmente se lo suplico.

Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

17 M i propia esposa no soporta mi aliento, cuando me acerco y le pregunto por nuestros hijos.

Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

18 L os jóvenes imberbes me miran con desdén, y en cuanto me levanto hablan mal de mí.

Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

19 S ufro el desprecio de mis propios amigos; mis seres queridos me han vuelto la espalda.

Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

20 T engo la piel y la carne pegadas a los huesos, y los dientes se me caen de las encías.

Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

21 » ¡Amigos míos, por favor, apiádense de mí, que sobre mí ha caído la mano de Dios!

Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

22 U stedes me persiguen como el mismo Dios, ¿y todavía no se hartan de devorarme?

Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

23 ¡ Cómo quisiera que mis palabras se escribieran, y que en un libro quedaran registradas!

Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

24 ¡ Cómo quisiera que se grabaran con cincel, y para siempre quedaran esculpidas en piedra!

sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

25 Y o sé que mi Redentor vive, y que al final se levantará del polvo.

Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

26 T ambién sé que he de contemplar a Dios, aun cuando el sepulcro destruya mi cuerpo.

Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

27 Y o mismo seré quien lo vea, y lo veré con mis propios ojos, aun cuando por dentro ya estoy desfalleciendo.

Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

28 S i ustedes me persiguen, pregúntense por qué, ya que el origen de mis males soy yo mismo.

Në rast se thoni: "Pse e persekutojmë?"; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

29 T iemblen de miedo ante la espada, pues con ella Dios castiga toda clase de maldad. Así sabrán que hay alguien que juzga.»

ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim".