1 J esús volvió a hablarles en parábolas, y les dijo:

Dhe Jezusi, nisi përsëri t’u flasë atyre me shëmbëlltyra, duke thënë:

2 « El reino de los cielos es semejante a un rey que hizo una fiesta de bodas para su hijo.

“Mbretëria e qiejve i ngjan një mbreti, i cili përgatiti dasmën e të birit.

3 Y envió el rey a sus siervos para convocar a los invitados a la fiesta de bodas, pero éstos no quisieron asistir.

Dhe dërgoi shërbëtorët e vet për të thirrur të ftuarit në dasmë, por ata nuk deshën të vijnë.

4 V olvió el rey a enviar otros siervos, y les dijo: “Díganles a los invitados que ya he preparado el banquete; que he matado mis toros y animales engordados, y que todo está dispuesto. Que vengan a la fiesta.”

Dërgoi përsëri shërbëtorë të tjerë duke thënë: "U thoni të ftuarve: Ja unë e kam shtruar drekën time, viçat e mi dhe bagëtia ime e majmur janë therur dhe gjithçka është gati; ejani në dasmë".

5 P ero los invitados no hicieron caso. Uno de ellos se fue a su labranza, otro a sus negocios,

Por ata, pa e përfillur, shkuan: dikush në arën e vet e dikush në punët e veta.

6 y otros más agarraron a los siervos, los maltrataron y los mataron.

Dhe të tjerët, mbasi kapën shërbëtorët e tij, i shanë dhe i vranë.

7 C uando el rey supo esto, se enojó; así que envió a sus ejércitos, destruyó a aquellos homicidas, y quemó su ciudad.

Mbreti atëhërë, kur dëgjoi këtë, u zemërua dhe dërgoi ushtritë e veta për të shfarosur ata gjaksorë dhe dogji qytetin e tyre.

8 E ntonces dijo a sus siervos: “La fiesta de bodas ya está preparada, pero los que fueron invitados no eran dignos de asistir.

Atëherë u tha shërbëtorëve të vet: "Dasma është gati, por të ftuarit nuk ishin të denjë.

9 P or tanto, vayan a las encrucijadas de los caminos, e inviten a la fiesta de bodas a todos los que encuentren.”

Shkoni, pra, në udhëkryqe dhe ftoni në dasmë këdo që të gjeni."

10 L os siervos salieron por los caminos y juntaron a todos los que encontraron, lo mismo malos que buenos, y la fiesta de bodas se llenó de invitados.

Dhe ata shërbëtorët dolën nëpër rrugë, mblodhën të gjithë ata që gjetën, të këqij dhe të mirë, dhe vendi i dasmës u mbush me të ftuar.

11 » Cuando el rey entró para ver a los invitados y se encontró con uno que no estaba vestido para la boda,

Atëherë mbreti hyri për të parë të ftuarit dhe gjeti aty një njeri që nuk kishte veshur rrobë dasme;

12 l e dijo: “Amigo, ¿cómo fue que entraste aquí, sin estar vestido para la boda?” Y aquél enmudeció.

dhe i tha: "Mik, si hyre këtu pa pasur rrobë dasme?". Dhe ai mbylli gojën.

13 E ntonces el rey dijo a los que servían: “Aten a éste de pies y manos, y échenlo de aquí, a las tinieblas de afuera. ¡Allí habrá llanto y rechinar de dientes!”

Atëherë mbreti u tha shërbëtorëve: "Lidheni duar dhe këmbë, kapeni dhe hidheni në errësirat e jashtme. Atje do të jetë e qara dhe kërcëllim dhëmbësh".

14 P orque son muchos los llamados, pero pocos los escogidos.» La cuestión del tributo

Sepse shumë janë të thirrur, por pak janë të zgjedhur.”

15 E ntonces los fariseos se fueron para pensar en cómo atrapar a Jesús en sus propias palabras.

Atëherë farisenjtë u veçuan dhe bënin këshill se si ta zinin gabim në fjalë.

16 E nviaron a sus discípulos, junto con los herodianos, a decirle: «Maestro, sabemos que eres amante de la verdad, y que enseñas con verdad el camino de Dios; sabemos también que no permites que nadie influya en ti ni te dejas llevar por las apariencias humanas.

Dhe i dërguan dishepujt e tyre bashkë me herodianët, për t’i thënë: “Mësues, ne e dimë se ti je i vërtetë dhe që mëson udhën e Perëndisë në të vërtetë, pa marrë parasysh njeri, sepse ti nuk shikon pamjen e jashtme të njerëzve.

17 P or tanto, dinos tu parecer. ¿Es lícito pagar tributo al César, o no?»

Na thuaj, pra: Si e mendon? A është e ligjshme t’i paguhet taksa Cezarit apo jo?.”

18 P ero Jesús, que conocía la malicia de ellos, les dijo: «¡Hipócritas! ¿Por qué me tienden trampas?

Por Jezusi, duke e njohur ligësinë e tyre, tha: “Pse më tundoni, o hipokritë?

19 M uéstrenme la moneda del tributo.» Y ellos le mostraron un denario.

Më tregoni monedhën e taksës.” Atëherë ata i treguan një denar.

20 E ntonces él les preguntó: «¿De quién es esta imagen, y esta inscripción?»

Dhe ai u tha atyre: “E kujt është kjo fytyrë dhe ky mbishkrim?.”

21 L e respondieron: «Del César.» Y él les dijo: «Pues bien, den al César lo que es del César, y a Dios lo que es de Dios.»

Ata i thanë: “E Cezarit.” Atëherë ai u tha atyre: “Jepni, pra, Cezarit atë që i përket Cezarit dhe Perëndisë atë që i përket Perëndisë.”

22 A l oír esto, se quedaron asombrados y se alejaron de él. La pregunta sobre la resurrección

Dhe ata, kur e dëgjuan këtë, u mrekulluan, e lanë, dhe ikën.

23 E se mismo día se le acercaron los saduceos, que dicen que no hay resurrección, y le preguntaron:

Po atë ditë erdhën tek ai saducenjtë, të cilët thonë se nuk ka ringjallje, dhe e pyetën

24 « Maestro, Moisés dijo que si alguno muere sin tener hijos, su hermano debe casarse con la viuda, para que su hermano tenga descendencia.

duke thënë: “Mësues, Moisiu ka thënë: "Në se dikush vdes pa lënë fëmijë, i vëllai le të martohet me gruan e tij, për t’i lindur trashëgimtarë vëllait të tij.

25 A hora bien, entre nosotros se dio el caso de siete hermanos. El primero de ellos se casó y, como murió sin dejar descendencia, dejó su mujer al hermano que le seguía.

Tani ndër ne ishin shtatë vëllezër; i pari u martua dhe vdiq dhe duke mos pasë trashëgimtarë, ia la gruan vëllait të vet.

26 L o mismo sucedió con el segundo, y el tercero, hasta el séptimo.

Kështu edhe i dyti dhe i treti, deri tek i shtati.

27 A l final, todos murieron, y también la mujer.

Në fund vdiq edhe gruaja.

28 A sí que en la resurrección, ¿esposa de cuál de los siete será esta mujer, puesto que todos estuvieron casados con ella?»

Në ringjallje, pra, e kujt nga këta të shtatë do të jetë grua? Sepse të gjithë e patën gruaja.”

29 J esús les respondió: «El error de ustedes es que no conocen las Escrituras ni el poder de Dios;

Por Jezusi, duke u përgjigjur u tha atyre: “Ju bëni gabim, sepse nuk e kuptoni as Shkrimin as pushtetin e Perëndisë.

30 p orque en la resurrección, ni se casarán ni se darán en casamiento, sino que serán como los ángeles de Dios en el cielo.

Në ringjallje, pra, as martohen as martojnë, por ata do të jenë në qiell si engjëjt e Perëndisë.

31 P ero en cuanto a la resurrección de los muertos, ¿acaso no han leído ustedes lo que Dios les dijo? Porque él dijo:

Pastaj sa për ringjalljen e të vdekurve, a nuk e keni lexuar ç’ju ishte thënë nga Perëndia kur thotë:

32 “ Yo soy el Dios de Abrahán, el Dios de Isaac y el Dios de Jacob.” Así que Dios no es un Dios de muertos, sino de los que viven.»

"Unë jam Perëndia i Abrahamit, Perëndia i Isakut dhe i Jakobit"? Perëndia nuk është Perëndia i të vdekurve, por i të gjallëve.”

33 C uando la gente escuchaba esto, se admiraba de su enseñanza. El gran mandamiento

Dhe turmat, kur i dëgjuan këto gjëra, habiteshin nga doktrina e tij.

34 A l enterarse los fariseos que Jesús había hecho callar a los saduceos, se reunieron alrededor de él;

Atëherë farisenjtë, kur dëgjuan se ai ua kishte zënë gojën saducenjve, u mblodhën tok.

35 y uno de ellos, que era intérprete de la ley, para ponerlo a prueba le preguntó:

Dhe një nga ata, mësues i ligjit, e pyeti për të vënë në provë, duke thënë:

36 « Maestro, ¿cuál es el gran mandamiento en la ley?»

“Mësues, cili është urdhërimi i madh i ligjit?.”

37 J esús le respondió: «“Amarás al Señor tu Dios con todo tu corazón, y con toda tu alma, y con toda tu mente.”

Dhe Jezusi i tha: “"Duaje Zotin, Perëndinë tënde me gjithë zemrën tënde, me gjithë shpirtin tënd dhe me gjithë mendjen tënde".

38 É ste es el primero y más importante mandamiento.

Ky është urdhërimi i parë dhe i madhi.

39 Y el segundo es semejante al primero: “Amarás a tu prójimo como a ti mismo.”

Dhe i dyti, i ngjashëm me këtë, është: "Duaje të afërmin tënd porsi vetveten".

40 D e estos dos mandamientos dependen toda la ley y los profetas.» ¿De quién es hijo el Cristo?

Nga këto dy urdhërime varet i tërë ligji dhe profetët.”

41 M ientras los fariseos estaban reunidos, Jesús les preguntó:

Tani, kur u mblodhën farisenjtë, Jezusi i pyeti:

42 « ¿Qué piensan ustedes del Cristo? ¿De quién es hijo?» Y le respondieron: «De David».

“Ç’u duket juve për Krishtin? Biri i kujt është?.” Ata i thanë: “I Davidit.”

43 E ntonces él les dijo: «¿Y cómo es que, en el Espíritu, David lo llama Señor? Pues dijo:

Ai u tha atyre: “Si pra Davidi, në Frymë, e quan Zot, duke thënë:

44 » “El Señor le dijo a mi Señor: Siéntate a mi derecha, hasta que ponga a tus enemigos por estrado de tus pies.”

"Zoti i ka thënë Zotit tim: Ulu në të djathtën time, deri sa unë t’i vë armiqtë e tu si stol të këmbëve të tua"?

45 ¿ Cómo, entonces, puede ser su hijo, si David lo llama Señor?»

Në qoftë se Davidi e quan Zot, si mund të jetë biri i tij?.”

46 N adie podía responderle nada, y desde aquel día nadie se atrevió a hacerle más preguntas.

Por asnjë nuk ishte në gjendje t’i përgjigjej; dhe, që nga ajo ditë, askush nuk guxoi ta pyesë më.