1 E scuchen esto, pueblos todos; escuchen esto, habitantes del mundo entero;

Dëgjoni gjithë popujt, vini veshin, o banorë të botës,

2 l o mismo los nobles que los plebeyos, lo mismo los pobres que los ricos.

qofshin njerëz të popullit dhe fisnikë, të pasur dhe të varfër tok.

3 D e mis labios brotará sabiduría; de mi corazón, sagaces reflexiones.

Nga goja ime do të dalin fjalë diturie dhe kredhja në mendime e zemrës sime do të sjellë mirëkuptim.

4 I nclinaré mi oído a los proverbios y al son del arpa explicaré su sentido.

Unë do ta ndjek një proverb, do ta paraqes enigmën time me harpë.

5 ¿ Por qué habré de temer en los días aciagos, cuando la maldad de mis opresores me rodea,

Pse duhet të kem frikë nga ditët e fatkeqësisë, kur më rrethon ligësia e kundërshtarëve të mi,

6 c uando los que confían en sus riquezas se jactan de sus muchas posesiones?

ata që kanë besim në pasuritë e tyre dhe mburren me bollëkun e pasurisë së tyre?

7 ¡ Ninguno de ellos puede salvar a su hermano, ni dar nada a Dios a cambio de su vida!

Asnjeri nuk mund të shpengojë kurrsesi vëllanë e tij, as t’i japë Perëndisë çmimin e shpengimit të tij,

8 E l rescate de una vida tiene un alto precio, y ningún dinero será jamás suficiente

sepse shpengimi i shpirtit të tij është shumë i shtrenjtë, dhe çmimi i saj nuk do të mjaftonte kurrë,

9 p ara que siga con vida para siempre y nunca llegue a experimentar la muerte.

për të bërë që ai të jetojë përjetë dhe të mos shohë gropën.

10 E s evidente que hasta los sabios mueren; que los necios e insensatos perecen por igual, y que a otros les dejan sus riquezas.

Në fakt të gjithë shohin që njerëzit e urtë vdesin dhe që po në atë mënyrë vdesin njerëzit e pamend a mendjeshkurtër, duke ua lënë të tjerëve pasuritë e tyre.

11 A lgunos piensan que sus casas serán eternas, y que las habitarán por todas las generaciones, y hasta dan su nombre a las tierras que poseen.

Me mendjen e tyre ata pandehin se shtëpitë e tyre do të qëndrojnë për gjithnjë, që banesat e tyre janë të përjetshme; dhe kështu u vënë tokave emrin e tyre.

12 A unque ricos, los mortales no permanecen; lo mismo que las bestias, un día perecen.

Megjithatë edhe njeriu që jeton në mes të pasurive nuk e ka të gjatë; ai është njëlloj si kafshët që mbarojnë.

13 E ste camino suyo es una locura, pero sus hijos se complacen en sus dichos,

Kjo është sjellja e njerëzve pa mend dhe e atyre që u shkojnë dhe miratojnë fjalimet e tyre. (Sela)

14 m ientras la muerte los lleva al sepulcro como un pastor que guía a sus rebaños; será el sepulcro su última morada. Allí desaparecerá su buen semblante, y un día los hombres justos serán sus amos.

Shtyhen si dele në drejtim të Sheolit; vdekja do t’i përpijë dhe në mëngjes njerëzit e drejtë do të sundojnë mbi ta. Luksi i tyre do të marrë fund në Sheol, larg banesës së tyre.

15 P ero a mí, Dios me rescatará; ¡Dios me librará del poder del sepulcro!

Por Perëndia im do ta shpengojë shpirtin tim nga pushteti i Sheolit, sepse ai do të më pranojë. (Sela)

16 T ú, no te preocupes cuando veas que otros se hacen ricos y agrandan sus casas,

Mos kij frikë kur dikush pasurohet, kur lavdia e shtëpisë së tij rritet,

17 p ues nada se llevarán cuando mueran; sus riquezas no se las llevarán al sepulcro.

sepse kur do të vdesë, nuk do të marrë asgjë me vete; lavdia e tij nuk do të zbresë pas tij.

18 A unque se sientan felices mientras vivan, y la gente los alabe cuando prosperen,

Edhe në se në jetë e ndjente veten të lumtur (në fakt njerëzia të lavdëron kur pasurohesh),

19 u n día irán a reunirse con sus antepasados y nunca más volverán a ver la luz.

ai do të arrijë brezin e etërve të tij, që nuk do ta shohin kurrë më dritën.

20 A unque ricos, los mortales no entienden; lo mismo que las bestias, un día perecen.

Njeriu që jeton në mes të pasurive pa pasur gjykim është njëlloj si kafshët që zhduken.